จางเฟิงลากหลินเฟยเอ๋อขึ้นรถแล้วขับออกไปทันที
ส่วนฝูงชนที่ยืนดูอยู่ใต้ตึกต่างก็งงงวยเมื่อเห็นภาพนี้ เพราะพวกเขาไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่
ทั้งที่เดิมทีเป็นการสารภาพรักที่น่ารักดี แต่สุดท้ายกลับกลายเป็นการลักพาตัว และยังเกิดขึ้นต่อหน้าคนมากมายขนาดนี้อีก
ถ้าไม่ใช่เพราะก่อนหน้านี้มีพนักงานบริษัทของหลินเฟยเอ๋อจำจางเฟิงได้ คนที่อยู่ในที่เกิดเหตุคงโทรแจ้งตำรวจไปแล้ว
"จางเฟิง นายจะทำอะไรกันแน่? รีบหยุดรถให้ฉันลงเดี๋ยวนี้นะ ไม่งั้นฉันจะแจ้งตำรวจแล้วนะบอกให้รู้ไว้!"
หลินเฟยเอ๋อนั่งอยู่ที่เบาะข้างคนขับ ตะโกนใส่จางเฟิงด้วยสีหน้าตื่นเต้นอย่างมาก
"เธอใจเย็นๆ แล้วฟังฉันพูดให้จบก่อนได้ไหม!"
จางเฟิงตอบกลับอย่างเรียบเฉยพลางขับรถไปด้วย
"ฮึ่ม..."
หลินเฟยเอ๋อถอนหายใจยาว แล้วพูดเสียงเบาว่า "วันนี้ฉันยังมีประชุมสำคัญที่บริษัทรออยู่ ฉันไม่มีอารมณ์มาเสียเวลากับนายตรงนี้หรอกนะ!"
"ฉันก็ไม่อยากเสียเวลาเหมือนกัน ขอแค่เธอใจเย็นๆ แล้วฟังฉันอธิบาย ฉันจะปล่อยเธอไปทันที!"
จางเฟิงพูดเสียงเรียบ
"ก็ได้ งั้นนายหยุดรถเดี๋ยวนี้เลย ฉันจะให้เวลานายอธิบายให้ชัดเจน!"
หลินเฟยเอ๋อตะโกนอย่างจนใจ
"เธอแน่ใจนะ?"
