อีกด้านหนึ่ง ในห้องวีไอพีของบาร์เยจื่อ
พวกนักเลงนั่งอยู่บนโซฟา กินถั่วไปพลางจิบเหล้าไปพลาง
ส่วนเฉินเหวินเหวิน เย่เหมย และซุนลี่ทั้งสามคน หดตัวอยู่ที่มุมห้องด้วยสีหน้าตื่นตระหนก
ตอนนี้เฉินเหวินเหวินรู้สึกเสียใจมาก เพราะเธอไม่คิดเลยว่าหวงเหม่าคนนี้จะมีฐานหลังใหญ่โตขนาดนี้
ถ้าเธอรู้ตัวตนของหวงเหม่าแต่แรก เมื่อวานนี้เธอคงไม่กล้าเอารองเท้าส้นสูงไปเตะเขาแน่ๆ
หวงเหม่ามีชื่อว่าเยี่ยเสี่ยวหลง ความจริงแล้วเยี่ยเสี่ยวหลงก็ไม่ได้มีความสามารถอะไร แค่พี่ชายของเขาเป็นเย่เทียนหูเท่านั้นเอง!
เย่เทียนหูเป็นนักเลงใหญ่ที่มีชื่อเสียงแถวๆ มหาวิทยาลัยเจียงเฉิง
บาร์ คาราโอเกะ และสถานอาบอบนวดรอบๆ มหาวิทยาลัยเจียงเฉิง ล้วนเป็นอาณาเขตของเย่เทียนหูทั้งสิ้น
ถ้านักศึกษามหาวิทยาลัยเจียงเฉิงไปทำให้เย่เทียนหูโกรธ โดยพื้นฐานแล้วก็ไม่มีจบดีแน่
"ปัง ปัง!"
ในตอนนั้นเอง จู่ๆ ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นนอกห้อง
"เข้ามา!"
เย่เทียนหูที่นั่งอยู่ตรงกลางโซฟา ตะโกนเสียงเย็นชา
หยางเหว่ยเดินเข้ามาในห้องด้วยสีหน้าตื่นเต้น แล้วโค้งคำนับเย่เทียนหู พลางก้มหน้าก้มตาพูดว่า "สวัสดีครับ เฮียหู!"
"อ้าว หยางเหว่ยนี่เอง?"
