"พี่ชายซิ่ง อย่าโกรธนะ ดูสิผมจับใครมาให้คุณ!"
หวัง เป่าพูดพลางชี้ไปที่จางเฟิงในโรงงาน
อู่ เหวินซิวงมองไปที่โรงงานโดยไม่รู้ตัว เมื่อเขาเห็นจางเฟิงที่ถูกมัดอยู่บนเก้าอี้ เขาก็ตกตะลึงทันที
"ตุ้บ!"
บุหรี่ที่อู่ เหวินซิวงคาบอยู่ในปากก็ตกลงพื้น
"พี่ชายซิ่ง ผมรู้ว่าคุณมีปัญหากับไอ้หมอนี่ ดังนั้นวันนี้ผมเลยไปที่บ้านมันเป็นพิเศษ แล้วจับมันมา ตอนนี้ที่นี่ไม่มีคนนอก คุณ..."
หวัง เป่าพูดยังไม่ทันจบ เขาก็รู้สึกว่าอู่ เหวินซิวงที่อยู่ข้างๆ เหมือนจะเตี้ยลงไปหลายส่วน
"โครม!"
อู่ เหวินซิวงขาอ่อน คุกเข่าลงกับพื้นโดยไม่รู้ตัว
หยางเหว่ยและเฉินเหวินเหวินสองคนเมื่อเห็นอู่ เหวินซิวงคุกเข่าต่อหน้าจางเฟิงจริงๆ สีหน้าของพวกเขาก็แสดงความตกใจอย่างมาก แม้แต่สีหน้าก็ดูงุนงงไปด้วย
"นี่...นี่มันเรื่องอะไรกันแน่?"
หยางเหว่ยพูดติดอ่าง เขาคิดไม่ออกว่าทำไมอู่ เหวินซิวงถึงได้ทำเหมือนที่จางเฟิงพูดไว้จริงๆ พอเห็นเขาก็คุกเข่าลงทันที
"พี่ชายซิ่ง ทำไมคุณถึงคุกเข่าล่ะ? คุณโกรธจนขาอ่อนเพราะไอ้หมอนี่เหรอ..."
หวัง เป่าตอนนี้ยังไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ เขายื่นมือไปจะพยุงอู่ เหวินซิวงให้ลุกขึ้น
