ตีหนึ่ง
ในหมู่บ้านบ้านเดี่ยวแห่งหนึ่งในเมืองเจียงเฉิง
อู่ เหวินซิวงกำลังใช้ไข่ถูใบหน้าที่บวมเป่งราวกับหัวหมูของเขา สีหน้าเคร่งเครียดมาก
เพราะเขาเพิ่งไปทำให้ชินหลานไม่พอใจ เซียะหัวเชียงก็โทรมาทันที อู่ เหวินซิวงรู้สึกคลางแคลงว่าเรื่องนี้ดูจะไม่ชอบมาพากล
"พี่ ทำไมพี่ต้องกลัวผู้หญิงคนนั้นด้วยล่ะ?"
ในตอนนั้นเอง อู่ เหวินเหล่อเดินเข้ามาจากข้างนอกด้วยท่าทางเมามาย ตะโกนใส่อู่ เหวินซิวงด้วยสีหน้าตื่นเต้นมาก
"เรื่องของฉันไม่ต้องให้นายยุ่ง..."
อู่ เหวินซิวงตะโกนตอบด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด
"ผมแค่รู้สึกว่าเรื่องวันนี้มันน่าอัดอั้นเหลือเกิน พวกเราสองคนถูกไอ้ขี้ข้าจางเฟิงนั่นตีเอา ถ้าเรื่องนี้แพร่ออกไปพวกเราจะเอาหน้าอยู่ในเจียงเชิงได้ยังไง?"
อู่ เหวินเหล่อเดินมายืนตรงหน้าอู่ เหวินซิวง ตะโกนเสียงดัง
"ใครจะไปรู้ว่าไอ้หมอนั่นมันจะโชคดีขนาดนั้น ถึงขั้นรู้จักกับคนอย่างนางสาวชินด้วย!"
อู่ เหวินซิวงตอบด้วยสีหน้าจนปัญญา
"พี่ เรื่องนี้พี่จะปล่อยให้จบแบบนี้เลยเหรอ?"
อู่ เหวินเหล่อเขย่าไหล่ของอู่ เหวินซิวง ตะโกนใส่ด้วยท่าทางตื่นเต้น
"..."
