มหาวิทยาลัยเจียงเฉิง หน้าประตูห้องเรียน
นักเรียนมากมายล้อมรอบจางเฟิง หยางเหว่ย และม้าหงลียงทั้งสามคน โดยส่วนใหญ่เป็นนักเรียนจากชั้นเรียนอื่น
คนเหล่านี้รู้ว่าจางเฟิงเป็นคนจนที่ส่งอาหาร แต่พวกเขาไม่รู้ว่าทำไมม้าหงลียงถึงต้องคุกเข่าต่อหน้าจางเฟิง
เมื่อหยางเหว่ยเห็นว่าม้าหงลียงคุกเข่าให้จางเฟิงจริงๆ สีหน้าของเขาก็ดูไม่ดีนัก ไม่รู้ว่าตัวเองควรจะคุกเข่าลงไปด้วยหรือไม่
ถ้าหยางเหว่ยและม้าหงลียงรู้ว่าเรื่องจะกลายเป็นแบบนี้ ต่อให้ตายพวกเขาก็ไม่กล้าใส่ร้ายจางเฟิงแน่นอน
ตอนนี้พวกเขาทั้งสองคนเสียใจจนแทบกลืนไม่เข้าคายไม่ออก!
ส่วนตัวการของเรื่องนี้อย่างเย่เหมย กลับทำท่าเหมือนไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้เลย
เธอมองม้าหงลียงที่คุกเข่าอยู่ต่อหน้าจางเฟิงด้วยสีหน้าเรียบเฉย ในใจรู้สึกสงบมาก
ตอนแรกเย่เหมยได้เตือนพวกเขาแล้วว่าอย่าไปยุ่งกับจางเฟิง แต่พวกเขาไม่ฟัง ตอนนี้เรื่องมันวุ่นวายขนาดนี้แล้ว เย่เหมยก็ทำอะไรไม่ได้
"หยางเหว่ย อย่าคุกเข่าให้จางเฟิงนะ! ฉันไม่เชื่อหรอกว่าวันนี้จางเฟิงจะไล่นายออกได้จริงๆ! พ่อนายไม่ได้รู้จักคนในกระทรวงศึกษาธิการหรอกเหรอ? รีบโทรเรียกพวกเขามาเร็ว!"
