"มังกร... มังกร?" เหาเหรินมองเขาด้วยความสงสัยและงุนงง
"บ่ายนี้ยังต้องเข้าเรียนใช่ไหม กลับไปเถอะ" หลู่ชิงลุกขึ้นยืนและโบกมือให้เหาเหริน
เหาเหรินคิดอยู่สักพัก แล้วลุกขึ้นยืน หันหลังเดินออกจากห้องทำงานหรูหราใหญ่โต แล้วขึ้นลิฟท์ลงไปคนเดียว
ยืนอยู่ในลิฟท์ มองตัวเลขค่อยๆลดลง เหาเหรินรู้สึกเหมือนกำลังฝันไป
มาถึงล็อบบี้ชั้นล่าง เดินผ่านพนักงานต้อนรับสาวสวย เธอยิ้มให้เหาเหรินเล็กน้อย - คนที่ขึ้นไปห้องประธานได้ต้องเป็นแขกคนสำคัญแน่นอน
เรียกแท็กซี่กลับไปที่โรงเรียน เมื่อเห็นสภาพแวดล้อมคุ้นตา เหาเหรินถึงค่อยๆรู้สึกว่าตัวเองกลับมาสู่ความเป็นจริงแล้ว
เขาหยิบโทรศัพท์โทรหาเจ้าเจียอิน "พวกนายอยู่ไหน?"
"อยู่ที่ตึก A เรียนวิชาประวัติศิลป์ นายไม่เป็นไรใช่ไหม พวกเราไม่กล้าโทรหานาย" เจ้าเจียอินตอบ
"ไม่เป็นไร ฉันกำลังไปหาพวกนาย" เหาเหรินวางสาย สิ่งแรกที่อยากทำตอนนี้คือหาเพื่อนสนิท เรื่องราวที่เกิดขึ้นแปลกประหลาดเกินไป ทำให้รู้สึกไม่เหมือนจริง
เหาเหรินวิ่งมาที่ตึก A แล้วแอบเข้าห้องเรียนทางประตูหลัง
"เป็นยังไงบ้าง? เกิดอะไรขึ้น?" เจ้าเจียอินและเพื่อนๆถามด้วยความห่วงใย
