ที่น่าประทับใจที่สุดก็คงเป็นตระกูลโจวนั่นเอง
โจวฮ่าวเร่นแทบจะร้องไห้ออกมา เขาแค่หวังว่าลูกสาวของเขาจะสามารถเข้าสู่รอบคัดเลือกได้เท่านั้น แม้แต่ไม่ได้เข้ารอบคัดเลือก ขอเพียงแค่ไม่มีอันตรายถึงชีวิต ไม่ได้รับบาดเจ็บหรือถูกรังแก ทุกอย่างก็ดีแล้ว แต่ตอนนี้ล่ะ? หยกลึกลับของหยางเฉิน ได้แบ่งให้โจวหยุนซีไปครึ่งหนึ่งในคราวเดียว
สามร้อยกว่าชิ้นของหยกลึกลับ ไม่กล้าจินตนาการเลยว่าโจวหยุนซีจะได้อันดับอะไร
จริงๆ แล้ว หยางเฉินได้แบ่งหยกลึกลับให้โจวหยุนซีครึ่งหนึ่ง
เขาไม่รู้สึกสนใจอะไรกับพระราชวังจื่อจินเลย หยกลึกลับแบบนี้ก็มีเพียงพอแล้ว ดังนั้นเขาจึงไม่ได้คิดอะไรมาก ได้มาเท่าไหร่ก็แบ่งให้โจวหยุนซีเท่านั้น ทั้งสองคนแบ่งกันคนละครึ่ง
การบันทึกหยกลึกลับนี้ไม่ได้ดำเนินไปนาน เพราะอัจฉริยะส่วนใหญ่ถูกคัดออกไปแล้ว เห็นว่าจำนวนหยกลึกลับไม่เพียงพอ จึงจากไปอย่างเสียดาย อัจฉริยะที่สามารถรวบรวมหยกลึกลับได้เพียงพอและเข้าสู่รอบคัดเลือกได้สำเร็จ มีจำนวนน้อยมาก จากอัจฉริยะกว่าหมื่นคน เหลือเพียงสี่ห้าร้อยคนเท่านั้น
