"คุณ... คุณมีพลังถึงขั้นวิญญาณศิลปะการต่อสู้ขั้นที่สี่เลยเหรอ!" โจวหยุนซีเบิกตากว้าง กระทืบเท้าอย่างโมโห "คุณแย่มากเลย ทำไมไม่บอกฉันตั้งแต่แรกว่าคุณมีพลังขนาดนี้"
"ผมมีโอกาสบอกด้วยหรือครับ" หยางเฉินยิ้มอย่างขมขื่น "คุณหนูหยุนซีจะเอาจริงเอาจังมาแข่งกับผม ผมไม่แข่งก็ไม่ได้ ตอนนี้พอใจแล้วหรือยังครับ"
โจวหยุนซีเบ้ปาก มองหยางเฉินอย่างโกรธๆ ดวงตาคู่โตเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็นและอารมณ์หลากหลาย แล้วจึงพูดว่า "ก็ได้ ฉันยอมรับการพนัน ถ้าไม่มีธุระอะไรจริงๆ ฉันจะไม่มารบกวนการฝึกฝนของคุณอีก!"
"ขอบคุณคุณหนูหยุนซีที่เข้าใจครับ" หยางเฉินถอนหายใจยาว
โจวหยุนซีพูดอย่างไม่พอใจ "แต่ยังมีเรื่องสำคัญอีกเรื่องที่ต้องบอกคุณ"
"อ้อ? เชิญคุณหนูโจวพูดเลยครับ" หยางเฉินยืนกอดอก
โจวหยุนซียิ้มน้อยๆ "พ่อของฉันบอกว่า พรุ่งนี้เช้าให้คุณไปพบเขาที่นั่น บอกว่ามีเรื่องสำคัญจะปรึกษากับคุณ และหวังว่าคุณจะไปตรงเวลา"
เมื่อได้ยินเช่นนั้น หยางเฉินก็จมอยู่ในความคิด ประมุขตระกูลโจวต้องการพบเขาหรือ?
...
วันรุ่งขึ้นตอนเช้าตรู่ หยางเฉินตื่นแต่เช้าและตรงไปยังห้องโถงด้านหน้าของตระกูลโจว
