หยางเฉินได้ยินเช่นนั้น เกิดความสงสัยขึ้นมา เขาเพิ่งมาถึงที่นี่ จึงไม่คิดจะปิดบังอะไร: "ผมเพิ่งมาถึงเมืองโม่ ไม่รู้เรื่องราวของที่นี่เลย ตระกูลโจวนี่เป็นอย่างไร ถึงได้ออกหินวิญญาณถึงหนึ่งแสนก้อน ช่างร่ำรวยจริงๆ"
หินวิญญาณหนึ่งแสนก้อนไม่ใช่จำนวนเล็กน้อยเลยทีเดียว
"ฮ่าๆ ที่แท้ท่านเพิ่งมาถึงเมืองโม่นี่เอง ไม่รู้เรื่องก็เป็นเรื่องปกติ ตระกูลโจวในเมืองของเรานี่ ก็เหมือนจักรพรรดิผู้ปกครองแผ่นดินเลยล่ะ" หัวหน้าผู้ควบคุมกล่าว
หยางเฉินหรี่ตาลง "จักรพรรดิผู้ปกครองแผ่นดิน... หมายความว่าอย่างไร? ตามหลักแล้ว เมืองโม่ไม่ควรจะอยู่ภายใต้การดูแลของที่ว่าการเมืองโม่หรอกหรือ?"
"เรื่องนี้ท่านไม่ทราบแล้วล่ะ แม้แต่ที่ว่าการเมืองโม่ ก็ต้องดูสีหน้าของตระกูลโจวเหมือนกัน" หัวหน้าผู้ควบคุมหัวเราะ "ตั้งแต่หลายสิบปีก่อน ตระกูลโจวได้ผงาดขึ้นมา กดอำนาจของที่ว่าการเมืองลงไป แม้ว่าที่ว่าการเมืองจะดูแลเมืองโม่ในนาม แต่ทุกคนก็รู้กันว่า เมืองโม่นั้นตระกูลโจวเป็นคนตัดสินใจ เมื่อเทียบกับตระกูลโจวแล้ว อิทธิพลของที่ว่าการเมืองยังด้อยกว่าอยู่บ้าง"
หยางเฉินขำขึ้นมาทันที
