หยางเฉินลุกขึ้นยืนพร้อมกับไขว้มือไว้ด้านหลัง: "ดังนั้น ฉันไม่จำเป็นต้องทำให้ที่ว่าการเมืองเดือดร้อน"
"แต่ถ้าตอนนี้เธอจากไป มันไม่เท่ากับการหลบหนีความผิดหรอกหรือ? แต่เดิมคนไม่ได้ถูกเธอฆ่า แต่ถ้าเธอหนีไปจริงๆ กลับจะกลายเป็นว่าเธอเป็นคนฆ่าเขา" จินเฉิงพูดด้วยความกังวล
"ถ้าฉันไม่หนี ก็ไม่ได้หมายความว่าฉันมีความผิดหรอกหรือ?" สีหน้าของหยางเฉินเย็นชา เขาเคยเห็นนิสัยของประตูสำนักใหญ่เหล่านั้นมามากมายในชาติก่อน พวกเขาไม่รู้อะไรอื่น นอกจากรังแกคนอ่อนแอกว่า เมื่อเจอคนที่แข็งแกร่งกว่า พวกเขาก็จะอ่อนน้อมถ่อมตนมากกว่าใคร แต่เมื่อเจอคนที่อ่อนแอกว่า พวกเขาจะสนใจชีวิตของคุณหรือ?
หยางเฉินพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม: "ถ้าฉันไม่ไป มันจะทำให้ที่ว่าการเมืองลำบากเท่านั้น พี่ชายจินเฉิง ที่ฉันทำแบบนี้ก็เพราะฉันถือว่าคุณเป็นเพื่อน ถ้าฉันไม่ถือว่าคุณเป็นเพื่อน ฉันก็จะทิ้งเรื่องยุ่งยากนี้ให้คุณจัดการ ถ้าฉันจากไป เรื่องก็จะจบลง สำนักหมิงฮวงจะมีเหตุผลนับหมื่นข้อก็ไม่สามารถหาเรื่องที่ว่าการเมืองของคุณได้อีก"
