เมื่อพูดถึงความประหลาดใจ จินเฉิงก็ไม่ได้น้อยไปกว่าคนอื่น เพียงแต่ใบหน้าของเขาดูนิ่งกว่าเท่านั้น
อย่างไรก็ตาม หากมองให้ดีที่ดวงตาทั้งสองของเขา ก็สามารถมองเห็นความตกตะลึงที่มาจากก้นบึ้งของหัวใจเขาได้
นี่...
เขาคิดว่าหยางเฉินอย่างมากก็แค่อาณาจักรวิญญาณมาร์ทิยัล ระดับที่สองเท่านั้น
แต่ตอนนี้เมื่อมองดู เขาก็ยังประเมินหยางเฉินต่ำไป หยางเฉินกลับบรรลุถึงอาณาจักรวิญญาณมาร์ทิยัล ระดับที่สามแล้ว! ระดับฝึกวิชายุทโธปกรณ์เดียวกันกับหม่าชิงหยุนนั่น!
"เจ้า...กลับบรรลุถึงอาณาจักรวิญญาณมาร์ทิยัล ระดับที่สามด้วยเหรอ!" สีหน้าของหม่าชิงหยุนเย็นชาลง "นี่คือที่มาของความมั่นใจของเจ้าสินะ? ถ้าเจ้าคิดว่าเจ้าก็อยู่ในอาณาจักรวิญญาณมาร์ทิยัล ระดับที่สามแล้วจะสามารถต่อกรกับข้าได้ ข้าก็ได้แต่บอกว่าเจ้าช่างไร้เดียงสาเหลือเกิน!"
ปากของเขาพูดอย่างไม่ยอมแพ้ แต่ในใจกลับเกิดคลื่นลมปั่นป่วนไปหมดแล้ว
ความรู้สึกเหนือกว่าที่เขามีต่อหยางเฉินอยู่ที่ไหน?
ทุกที่!
เขารู้สึกว่าตัวเองเหนือกว่าหยางเฉินในทุกๆ ด้าน สามารถบดขยี้หยางเฉินได้ในทุกๆ ด้าน
แต่ตอนนี้ ความรู้สึกเหนือกว่านั้นหายไปแล้ว
ทำไมล่ะ?
