คำพูดแต่ละประโยคตกลงมา ตอนนี้ไม่มีใครกล้าที่จะขัดแย้งความคิดของหยางเฉินจริงๆ
เฟิงอู๋หยางและบรรพบุรุษของตระกูลมู่หรงนั่งอยู่ที่นั่นและแค่นเสียงหึอย่างเย็นชา มองดูเผ่าใหญ่และเผ่าเล็กที่กำลังหาผลประโยชน์จากน้ำขุ่นอย่างดูถูก พวกเขาจะมองไม่ออกหรือว่าพวกนี้กำลังคิดอะไรอยู่? ตอนที่ต่อสู้ไม่ยอมออกแรง พอหยุดรบแล้วเริ่มแบ่งทรัพยากร แต่ละคนก็กระโดดออกมาอย่างรวดเร็ว?
หยางเฉินนี่ยังใจดีอยู่
ถ้าเป็นเขาเฟิงอู๋หยาง เหลือให้พวกนี้นิดหน่อยก็ถือว่าดีกับพวกนี้แล้ว
หยางเฉินเหลือให้มากขนาดนั้น กลับมองออกว่าหยางเฉินเป็นคนมีจิตใจเมตตา ถึงอย่างไรเผ่าต่างๆ ในที่รกร้างใหญ่ก็เป็นกำลังของที่รกร้างใหญ่ หยางเฉินคิดอย่างรอบคอบ แต่ใครจะคิดว่า กลับเลี้ยงไม่อิ่มพวกอกตัญญูเหล่านี้!
เจียจู่ของตระกูลหลิวนั้นตกใจจนเหงื่อท่วมศีรษะ เขาคิดถึงสิ่งที่หยางเฉินพูดเหล่านี้แล้ว แต่ใครจะรู้ว่าประมุขตระกูลของตัวเองจะไม่รู้จักเอาใจ ยังกล้าต่อรองอีก? พวกเขาเอาอะไรมาต่อรอง พูดตรงๆ คือพวกเขามีคุณสมบัตินี้หรือ? ถ้าหยางเฉินยกเลิกส่วนแบ่งของพวกเขาตอนนี้ ใครกล้าพูดอะไร?
