เฟิงซิวอู๋มองดูหยางเฉินที่ดูสงบและปลอดภัย หัวใจที่เคยหนักอึ้งก็เบาลงเล็กน้อย
แต่เมื่อหยางเฉินปรากฏตัวใกล้ๆ เธอกลับพบว่าเขาไม่ได้ใกล้ชิดเธอเลย แต่กลับยิ่งห่างไกลออกไป บางทีอาจเป็นเหมือนที่เธอเคยพูดไว้ หยางเฉินเหมือนแสงอาทิตย์ที่แสบตา ยิ่งเข้าใกล้ก็ยิ่งเจ็บปวด ผู้หญิงธรรมดาจะเข้าใกล้หยางเฉินได้อย่างไร
ราวกับว่าตอนนี้ หยางเฉินสามารถพูดคุยกับพ่อและปู่ของเธอได้อย่างเท่าเทียมกัน
ตัวเธอเองจะคู่ควรกับหยางเฉินได้จริงๆ หรือ
คิดแล้วเฟิงซิวอู๋ก็ยิ้มขมขื่น เธอเป็นหญิงฉลาด จึงไม่คิดอะไรมาก เพียงแค่รินชาให้หยางเฉิน พวกผู้ชายกำลังปรึกษาเรื่องการออกรบ เธอในฐานะผู้หญิงก็ควรทำหน้าที่ของตัวเองอยู่เบื้องหลังเท่านั้น
ตอนนี้เฟิงอู๋หยางได้เล่าเรื่องราวทั้งหมดระหว่างบ้านม้าโจรกับตระกูลเฟิงที่เกิดขึ้นเมื่อเร็วๆ นี้
ทำให้หยางเฉินพูดออกมาทันทีโดยไม่ต้องคิด "ถ้าเช่นนั้น ตอนนี้แก๊งโจรม้าก็กำลังวางแผนที่จะกำจัดเผ่าอื่นๆ ก่อน แล้วค่อยตัดกำลังสนับสนุนของตระกูลเฟิงและตระกูลมู่หรง จากนั้นค่อยๆ ทำลายตระกูลเฟิงและตระกูลมู่หรงทีละน้อย"
