หยางเฉินยิ้ม
เขาต้องการท่าทีแบบนี้
เดี๋ยวเขาจะจัดการหยางเฮิงกับผู้นำคนที่แปดของตระกูลหยางสองคนนี้ให้ดี การเอาสองคนนี้กลับมาก็เป็นการป้องกันไว้ก่อน เพื่อไม่ให้สองคนนี้หนีไปตอนที่เริ่มต่อสู้กัน ถ้าต้องตามกลับมาอีกทีจะยุ่งยากมากขึ้น
หยางเฮิงกับผู้นำคนที่แปดของตระกูลหยางได้ยินว่าหัวหน้าใหญ่จะส่งพวกเขาไปให้ ก็ตกใจมาก
"หัวหน้าใหญ่ ท่าน!" หยางเฮิงตาโต "หัวหน้าใหญ่ ผมจงรักภักดีต่อท่านมาตลอด ไม่มีใจคิดทรยศเลยนะครับ ท่านต้องเชื่อผมนะ"
แต่พูดยังไม่ทันขาดคำ เขาก็ได้ยินเสียงฉวนอินของหัวหน้าใหญ่
"เดี๋ยวไอ้หมอนี่ต้องตายอยู่แล้ว แกไปอยู่กับมันก่อน มันจะทำอะไรแกได้? ถ้าแกจงรักภักดีต่อฉันจริง แค่เสี่ยงนิดหน่อยแกก็ไม่ยอมแล้วเหรอ?" หัวหน้าใหญ่ตวาดเสียงดัง
ได้ยินแบบนั้น ตาของหยางเฮิงก็เป็นประกาย
ใช่แล้ว ตอนนี้เขาไปอยู่กับหยางเฉิน หยางเฉินจะทำอะไรเขาได้?
หึ ก็ปล่อยให้ไอ้หมอนี่อวดดีไปก่อน
การต่อรองที่โง่เขลาแบบนี้ หยางเฉินไม่เข้าใจจริงๆ ว่าเมื่อเผชิญหน้ากับพลังที่เหนือกว่า ความได้เปรียบที่ได้มาก่อนไม่ใช่ความได้เปรียบอะไรเลย
เขารีบแสดงความจงรักภักดี: "เพื่อหัวหน้าใหญ่ หยางเฮิงยอมลุยไฟข้ามน้ำ!"
