เมื่อเห็นร่างที่คุ้นเคยนี้ จางหยิงเหรั่วก็ชะงักไป ดวงตาคู่สวยงามของเธอลืมร้องไห้ไปชั่วขณะ เธอจ้องมองเงาร่างนั้นอย่างแน่วแน่ ราวกับต้องการจะสลักภาพนี้ไว้ในความทรงจำลึกๆ ของเธอตลอดไป หวังว่าจะไม่มีวันลืมเลือน!
เขาคือหยางเฉิน
ชายผู้ที่เธอแอบชอบ อัจฉริยะอันดับหนึ่งแห่งที่รกร้างใหญ่ หยางเฉิน!
"ชาย... ชายหนุ่มหยางเฉิน!" จางหยิงเหรั่วพูดอย่างสะอื้น แม้จะพยายามไม่ร้องไห้ แต่น้ำตาก็ยังคงไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่
เธอเคยเข้มแข็งมาก่อน เพราะเธอไม่มีทางเลือก ความเข้มแข็งคือหลักประกันที่ทำให้เธอมีชีวิตอยู่ แต่เมื่อเห็นหยางเฉินปรากฏตัว เมื่อความรู้สึกปลอดภัยเข้ามาครอบงำ... ความเข้มแข็งของเธอก็พังทลายลงในทันที สิ่งที่เหลืออยู่มีเพียงความเปราะบางที่ถูกซ่อนเร้นมานาน
ความเปราะบางคือกุญแจที่ไขน้ำตาที่แข็งตัว เมื่อกุญแจเปิด น้ำตาก็ไหลออกมา
จางหยิงเหรั่วมองร่างของหยางเฉินด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยน้ำตา รู้สึกว่าทุกอย่างช่างพร่าเลือนและไม่จริง ราวกับว่าเป็นความฝัน ชายคนนี้ยืนอยู่ตรงนี้ ราวกับว่าฝันร้ายที่ปรากฏขึ้นในความทรงจำของเธอในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมาได้สิ้นสุดลงในทันที
