หยางเฉินก็ไม่คาดคิดว่าจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น แต่เขารู้ว่าเรื่องแบบนี้ไม่ใช่เรื่องบังเอิญแน่นอน ยามที่เข้ามาชี้หน้าพวกเขาแล้วบอกว่าพวกเขาก่อเหตุทำร้ายคนในเมืองเหลียว แน่นอนว่าต้องมีคนจงใจทำเช่นนี้ เขาไม่คิดว่าความบริสุทธิ์จะสามารถอธิบายทุกอย่างได้!
หากถูกยามพวกนี้จับตัวไป การจะออกมาคงไม่ใช่เรื่องง่าย
แต่พวกเขาอยู่ในเมืองเหลียว ไม่ได้ไปรบกวนใคร และก็คุยกับเจ้าน้อยจินอิงอย่างสนุกสนาน
"คนที่สามารถสั่งยามพวกนี้มาจับพวกเราได้ ต้องมีสถานะไม่ธรรมดาแน่..."
หยางเฉินคิดอย่างสับสนวุ่นวาย จู่ๆก็นึกถึงนายท่านหวงที่เจอที่สมาคมยวนซือซางไห่...
"เป็นเขาหรือ?"
หยางเฉินรีบมองไปทางข้าง และก็เห็นนายท่านหวงผู้มีบุคลิกสง่างามยืนอยู่ไม่ไกล กำลังยิ้มมองดูเหตุการณ์นี้ราวกับเป็นคนผ่านทางทั่วไป
ทำให้หยางเฉินหรี่ตาลง ซ่อนความโกรธแค้นไว้
แน่นอน
เขาไม่คิดเลยว่านายท่านหวงจะเป็นแค่คนเดินผ่านทางที่บังเอิญมายืนตรงนั้น
คงเป็นเพราะเห็นสมบัติที่พวกเขาเอาออกมา จึงเกิดความโลภขึ้นมา
หยางเฉินสบตากับหยางจินเหอ ทั้งคู่ต่างเห็นบางอย่างในสายตาของอีกฝ่าย
หยางจินเหอก็เห็นนายท่านหวงเช่นกัน
