ใครก็ตามที่ถูกปฏิเสธอย่างตรงไปตรงมาแบบนี้ ก็คงจะไม่สามารถรักษาความสงบเยือกเย็นไว้ได้ ยิ่งไปกว่านั้น จางรู่เฟิงยังเป็นหัวหน้าครอบครัว มีสถานะและตำแหน่งสูงส่งในที่รกร้างใหญ่ การถูกปฏิเสธโดยเด็กหนุ่มแบบนี้ จะไม่ให้โกรธได้อย่างไร?
หยางจินเหอเป็นผู้เชี่ยวชาญในการอ่านสีหน้าท่าทาง เมื่อเห็นสีหน้าของจางรู่เฟิงเปลี่ยนไป ก็รีบพูดปลอบประโลมทันที: "เจียจู่จาง เรื่องการแต่งงานใหญ่แบบนี้ หยางเฉินลังเลก็เป็นเรื่องปกติ ข้าคิดว่าเป็นเพราะเขายังไม่เคยเห็นหน้าคุณหนูหยิงรั่วเท่านั้น ถ้าได้เห็นตัวจริง หยางเฉินคงจะปฏิเสธไม่ได้ง่ายๆ หรอก"
คำพูดของหยางจินเหอราวกับสายลมอุ่นในฤดูใบไม้ผลิ ทำให้สีหน้าของจางรู่เฟิงอ่อนลงไปมาก
เขาโบกมือ: "หัวหน้าครอบครัวหยางไม่ต้องเกรงใจ ข้าเข้าใจเหตุผลทั้งหมดแล้ว!"
พูดมาถึงตรงนี้ ความตั้งใจปฏิเสธของหยางเฉินก็ชัดเจนแล้ว เขาก็ไม่อยากจะทำให้ตัวเองอับอายต่อไป แต่ก็ยังไม่ยอมแพ้ง่ายๆ จึงพูดว่า: "ไอ้หนูหยางเฉินคนนี้ มีพรสวรรค์พิเศษ แต่เดิมข้าก็แค่อยากให้หยิงรั่วลองดู ถ้าได้แต่งงานด้วยก็ถือเป็นโชคของหยิงรั่ว แต่ถ้าไม่ได้ ก็แสดงว่าหยิงรั่วไม่มีวาสนาพอเท่านั้นเอง"
"นี่..."
