ห้องใต้ดินใหญ่โตว่างเปล่า มีเพียงภาพวาดหอกยาวแขวนอยู่ ช่างน่าประหลาดใจยิ่งนัก
กู่หมิงเยว่พยายามสงบใจ เมื่อได้ยินหยางเฉินถาม เธอนึกย้อนความทรงจำในสมอง ขมวดคิ้วเล็กน้อย "นายท่าน ตอนที่หนูอยู่ในตระกูลกู้ ไม่เคยได้ยินว่าห้องใต้ดินมีประโยชน์อื่นใดนอกจากนี้เลยค่ะ"
"แปลกจริง" หยางเฉินจ้องมองภาพวาดอย่างไม่ละสายตา
เขารู้สึกว่ามันแปลกๆ
สิ่งที่แปลกไม่ใช่ห้องใต้ดิน แต่เป็นภาพวาดนี้
ภาพวาดที่มีหอกยาวนี้ ไม่เหมือนกับการวาดด้วยพู่กัน แต่ดูเหมือนมีอยู่จริงๆ และในภาพมีเพียงหอกยาวเท่านั้น นอกนั้นว่างเปล่า ไม่มีอะไรอื่นเลย ลองถามดูสิ ถ้าเป็นคนวาดหอก ทำไมจะวาดแค่หอกอันเดียว โดยไม่มีฉากหลังอะไรเลย?
หยางอู๋พูดอย่างสงสัย "หยางเฉิน ดูให้ดีๆสิ หอกนั่นดูเหมือนของจริงเลยนะ"
"ไม่ใช่แค่เหมือน มันอาจจะเป็นของจริงก็ได้" หยางเฉินพึมพำ
"เป็นของจริงเหรอ? ไม่น่าใช่นะ ภาพวาดก็คือภาพวาด จะเป็นของจริงได้ยังไง" หยางอู๋พึมพำ
หยางเฉินไม่ได้อธิบายอะไรมาก เขาจ้องมองภาพวาดนั้น ในหัวนึกถึงคำหนึ่ง
"พื้นที่เก็บของ!"
