หากแก้ปัญหาเล็กน้อยนี้ไม่ได้ เขาก็ไม่จำเป็นต้องเป็นปรมาจารย์ยาอีกต่อไป
ตอนนี้เขาไม่รอช้าอีกต่อไป สั่งว่า: "คุณลุง คุณหนูเฟิง ช่วยหาหญ้าวิญญาณและของอื่นๆ ให้ผมหน่อย หญ้าวิญญาณเหล่านี้มีจำนวนมาก คุณต้องจำให้แม่นๆ นะครับ ได้แก่ หญ้าแพะ น้ำค้างแห่งแสงยามเช้า... รวมทั้งหมดกว่า 20 อย่าง แม้จะเป็นสมบัติล้ำค่า แต่ผมคิดว่าตระกูลเฟิงน่าจะหามาได้"
"นี่..." เฟิงชางคงนับรายชื่อยาสมุนไพรเหล่านี้ พูดอย่างยิ้มไม่ออก: "สมบัติเหล่านี้ล้วนเป็นยาสมุนไพรที่มีค่า โชคดีที่ตระกูลเฟิงของเรามีเก็บไว้ ฉันจะไปเอามาให้เดี๋ยวนี้"
"ขอบคุณคุณลุงมากครับ" หยางเฉินกล่าวอย่างนอบน้อม
เฟิงชางคงลุกขึ้นเดินออกไป
ชายชรามองหยางเฉินอย่างลึกซึ้ง เห็นหยางเฉินออกคำสั่งอย่างเป็นระบบ เขาก็รู้สึกแปลกใจ: "ไอ้หนุ่ม ยาสมุนไพรวิญญาณเหล่านี้จะรักษาข้าได้จริงๆ หรือ?"
"ท่านผู้อาวุโสรอสักครู่ก็จะรู้" หยางเฉินเดาได้ไม่ยากว่าชายชราคนนี้สงสัยตน
คงคิดว่าเป็นการรักษาแบบม้าตายให้เป็นม้าเป็น แต่ไม่ว่าชายชราจะคิดอย่างไร ก็คงไม่รู้ว่าการพบกับเขานั้นเป็นโชคดีอย่างยิ่ง
