หยางเฉินจ้องมองอย่างตั้งใจ เห็นเพียงหญิงสาวคนหนึ่งในชุดไม่เรียบร้อย ยืนอยู่ที่นั่นอย่างเลื่อนลอย ราวกับเป็นศพเดินได้
"พี่สาว" ในตอนนี้ กู่หมิงเยว่ที่ซ่อนตัวอยู่ห่างออกไปก็กระโดดออกมาทันที เมื่อเห็นหญิงสาวในชุดไม่เรียบร้อยคนนั้น ก็วิ่งเข้าไปกอดและร้องไห้ออกมาทันที
สิ่งนี้ทำให้หยางเฉินรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เขาไม่คิดว่าหญิงสาวคนเดียวที่รอดชีวิตจะเป็นพี่สาวของกู่หมิงเยว่
"ไปดูกันเถอะ" หยางเฉินพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม
"ครับ" หยางอู๋พยักหน้า
กู่หมิงเยว่กอดพี่สาวของเธอ กู่สื่อสื่อ และร้องไห้ออกมา น้ำตาหยดลงมาเป็นสาย ดูงดงามน่าสงสาร "พี่สาว ไม่เป็นไรแล้ว ฉันจะพาพี่กลับบ้าน ฉันจะพาพี่กลับบ้าน"
"บ้าน... ยังมีบ้านอยู่อีกหรือ" กู่สื่อสื่อยิ้มอย่างเศร้าสร้อย "หมิงเยว่ เธอโชคดีที่ได้พบคนดี หยางเฉิน ฉันอิจฉาเธอจริงๆ แม้แต่การได้แต่งงานเป็นสนมของเขา ก็ถือเป็นโชคที่สวรรค์มอบให้แล้ว ไม่เหมือนพี่สาวของเธอ"
พูดถึงตรงนี้ น้ำตาของกู่สื่อสื่อก็ไหลออกมา "บ้านก็ไม่มีแล้ว ฉันก็ถูกทำลายความบริสุทธิ์ ฉันมีชีวิตอยู่ไปเพื่ออะไร"
พูดจบ กู่สื่อสื่อก็คว้ามีดที่โจรม้าทิ้งไว้ แล้วแทงเข้าไปในร่างกายของตัวเอง
