หยางหยวนรู้สึกทันทีว่านี่อาจเป็นไปได้จริง
สาวน้อยต่างเผ่าเหล่านั้น มีหลายคนที่สวยงาม และยังเข้าหาอย่างกระตือรือร้น ไม่มีชายหนุ่มมากนักที่จะไม่หวั่นไหว
แต่พฤติกรรมของหยางเฉินดูผิดปกติเกินไป แต่ถ้าเฟิงซิวอู๋ยืนอยู่ที่นี่ มันก็จะมีความหมายที่แตกต่างออกไป เพราะเมื่อเทียบกับเฟิงซิวอู๋แล้ว สาวต่างเผ่าเหล่านั้นก็จะเห็นความแตกต่างได้อย่างชัดเจน
"เจ้าพูดถูกครึ่งหนึ่ง เรื่องของหยางเฉินกับเฟิงซิวอู๋ ข้าก็ไม่รู้รายละเอียด เรื่องนี้พูดแล้วยาวมาก" ท่านปู่หยางที่สองพูดด้วยความอาลัยอาวรณ์
"แล้วมันเป็นยังไงกันแน่?" หยางหยวนค่อยๆ ขมวดคิ้ว
"ฮ่าๆ เจ้าหยางเฉินนั่นซ่อนความลับไว้ลึกพอดู พูดออกมาแล้วไม่กลัวทำให้เจ้าตกใจหรอก เจ้าหนูนั่นกลับกลายเป็นปรมาจารย์ยาซะแล้ว!" ท่านปู่หยางที่สองพูดพลางเอามือไพล่หลัง
หยางหยวนตกตะลึง "ปรมาจารย์ยา? เป็น เป็นไปได้ยังไง!"
