"ใช่แล้ว!" เจี่ยวจงซิงตบต้นขาดังปัง เมื่อพูดถึงหมอเวทย์ เขาก็ดีใจจนมือไม้สั่นอีกครั้ง "ได้เลย เฉียวเฉียว งั้นไม่ต้องรอตอนบ่ายแล้ว ลุงสองจะไปจัดการเรื่องนี้เดี๋ยวนี้เลย!"
เด็กน้อยเฉียวเฉียวของพวกเขา เป็นหมอเวทย์คนแรกของบ้านเจี่ยวเก่าในรอบหลายร้อยปีที่มีอายุเพียงเจ็ดขวบ
หมอเวทย์แต่ละคนมีเน่จี้เป็นของตัวเองที่ไม่เหมือนใคร สิ่งที่สุดยอดแบบนี้ ทั้งดาวซือคงซิงมีคนครอบครองไม่กี่คน
เจี่ยวจงซิงถูกเฉียวมู่หลอกไปอย่างนี้ พกเงินสี่ร้อยตำลึงออกไปซื้อของอย่างมีความสุข
โดยไม่รู้ว่าเขาลืมไปนานแล้วว่า เน่จี้ของหมอเวทย์โดยทั่วไปมีขนาดแค่สามถึงห้าลูกบาศก์เมตรเท่านั้น จะเก็บของได้มากขนาดนั้นได้อย่างไร
เฉียวมู่ค่อยโล่งอกเล็กน้อย การมอบหมายงานให้ลุงสองทำนั้นปลอดภัยที่สุด ไม่ว่าลุงสองจะทำอะไรก็จริงจังและซื่อสัตย์เสมอ เธอบอกว่าต้องการเจี้ยนจู่แปดร้อนอัน เขาก็จะไม่ให้เจ็ดร้อยเก้าสิบเก้าอัน
เหลือเวลาอีกเพียงสิบสี่วันก่อนที่สกุลของศพจะระเบิด ขอเพียงเตรียมทรัพยากรให้เสร็จภายในสิบวัน เธอก็จะมีเวลาเพียงพอที่จะพาแม่และน้องสาวไปอยู่ที่เมืองเซียวเกี๊ยวเฉิงที่อยู่ใกล้ที่สุดเป็นการชั่วคราว
