เมื่อเธอพยายามมองใกล้ขึ้นอีกนิด จู่ๆ หนังสือปกทองเล่มใหญ่ก็ลอยขึ้นมาตรงหน้าเธอ
หนังสือปกทองแตกกระจายเป็นผงทันที ผงทองที่แตกออกเป็นชั้นๆ ม้วนตัวลอยขึ้นมา แล้วรวมตัวกันเป็นไอเท็มและวัตถุสิบสองชิ้น พุ่งผ่านไปเหมือนแสงวาบ แล้วหายเข้าไปในสถานที่และที่อยู่ของเธอในชั่วพริบตา
เฉียวมู่ลุกพรวดขึ้นนั่งบนเตียงทันที รู้สึกเหมือนมีค้อนใหญ่หลายอันทุบศีรษะอย่างแรง ปวดจนตัวโคลงเคลง
เฉียวมู่ยกมือขึ้นนวดศีรษะเล็กๆ ของตัวเองโดยไม่รู้ตัว ขมวดคิ้วแล้วรีบนั่งขัดสมาธิ เอามือกดเบาๆ ลงด้านล่าง หายใจเข้าลึกๆ รวบรวมกงลี่เป็นกงสืบ แล้วค่อยๆ สำรวจเข้าไปในสถานที่และที่อยู่ของตัวเอง
พอมองเข้าไป เด็กน้อยก็ชะงักไป
นอกจากไอเท็มและวัตถุที่เธอเก็บเข้าไปก่อนหน้านี้แล้ว สถานที่และที่อยู่ของเธอว่างเปล่า มีเพียงกงสืบสีขาวนวลไม่กี่เส้นที่น่าสงสารลอยวนไปมาในสถานที่และที่อยู่ของเธอเหมือนผี
แต่ตอนนี้ ไอเท็มและวัตถุสิบสองชิ้นที่ม้วนเป็นทรงกระบอกที่ปรากฏขึ้นมาใหม่คืออะไรกัน? เธอจำได้ว่าไม่ได้เก็บมันเข้าไปในสถานที่และที่อยู่ด้วยตัวเอง
