Kevin's Pov.
Nung malaman kong gusto ni papa kunin ang Isla napagdesisyonan kong puntahan ito. Pero diko inaasahan na ganun pala kabait ang mga tao doon. Diko inaasahan na darating ang araw nato. Ito ako ngayon tinatawagan si Cedric para sunduin ako. At lilisanin ang lugar dala ang mga masasayang alala na ngayon mapapalitan ng masasamang alala. Ipinapangako ko na di manyayari ang binabalak ni dad. Mga ilang minuto dumating na si Cedric para sundoin ako agad akong sumakay at agad kaming umalis. Mga ilang oras ay na sa syudad na kami agad akong umuwi sa bahay para ayusin ang lahat.
"Dad! Can we talk?"- bungad ko kay daddy.
"Sure! Son "- sagot niya.
"Anung gusto mong pag usapan?"-tanong niya sakin.
"About Isla!"
"What is all about isla? Bakit?"
"Dad stop harassing them!"
"Wait what?harrasment? Umuwi ka dito para pag bintangan ako? We are not doing that gusto lang namin improved ang lugar pero ang gusto nila maka-"
"That exactly dad! They want there own culture, dahil dun sila sanay di ba pweding hayaan nalang natin sila?"- saad ko kay daddy.
"Son! Bakit ba gusto mong protektahan ang lugar nayun? Wala naman tayong alam na kamag anak ang nandun"- nagtatakang saad ni daddy.
"Kakilala meron pero dad mababait silang tao! Gusto lang nila ng mapayapang pamumuhay bakit ba dad pinapakialaman pa sila?"- saad ko kay dad.
"Ok! Fine! You get married with Zaila Cordero, at titigalan ko ang isla!"- saad ni dad
"What are you out of your mind?magpapakasal ako sa isang taong di ko kilala at wala akong gusto? Dad! "
"Kevin Guerrero! That a final desisyon kung pinuproblema mo ay di mo siya nakilala din set a date and mahalin mo!"- saad ni daddy na ikinalumo ko. Umalis ako at malakas na sinara ang pinto.
Untill i found my self in a bar nilulunod ang sarili sa alak. Ang alam ko ayaw kong magpakasal ayaw ko mag mahal ng iba. Pero pag nawala ang isla sa kanila mas masakit yun para sa kanya. Siguro mas ok na yung magpakasal nalang ako alam kong di naman niya ako gusto niwala namang nabuo pagmamahal samin dahil kaibigan lang ang turing niya sakin. Ngayon gusto kong kalimotan siya.
Buong gabi si Kevin sa bar halos niligo at nilunod ang sarili sa alak sa akalang makakalimotan si Yuhan. hindi niya lubos na maisip na sa isang kapwa niya lalaki si mahuhulog at masaktan ng ganun katudo. Bawat araw niya yun ginagawa ang mag bar uminom at magpakalasing. Nakikipag away pa nga siya sa bar minsan may isang lalaking nakapagkamalan niyang si Yuhan. Ngunit buti nalang andun ang kaibigan niya para awatin siya. Nakita ni Cedric kung ganu nasaktan si Kevin. Mas lalong naging gabi gabi ito habang papalapit ang kasal nila ni Zaila. Hanggang sa binalita na sa lahat ang tungkol sa kasal nila.
Yuhan's Pov.
" totoo pa? Di na papatayuan ang isla malaya na tayo?"
"Oo anak malaya na tayo at hito pa si Kevin pala takda ng ipapakasal sa isang magandang babae."- masayang tugon ni papa ngunit ng marinig ko yun biglang sumakit ang dibdib ko para bang tinutusok ng paulit ulit. Natatagpuan ko nalang ang sarili kong nakatitig sa puno na may nakaukit na pangalan niya habang binigkas ko ang katagang iyun ay sunod sunod na naglalaglagan ang mga luha sa mga mata ko hanggang sa tuloyan nako umiyak. Ang sasakit pala para akong pinaasa na mamahalin ako pero hindi pala. iyak ako ng iyak. Diko akalain ganito pala kasakit ang pag ibig ganito pala kasakit ang mabigo. At yung totoo mahal kona siya. Sumandal ako sa puno at bumuntong hininga at sinabi sa sarili kong panaginip lang yun ang mga halik mga labi niya at maamo niyang mukha lahat yun panaginip pero yung mga mata ko at luha nito ay taliwas sa iniisip ko maging ang puso ko. Di sang ayon sa mga iniisip ko. Patuloy padin sa pag patak ang luha ko. Iniisip ang mga masasayang nanyayari noon tinanong ko yung sarili ko. Handa naba akong kalimotan siya? Handa naba akong palayain ang nararamdaman ko sa kanya? Binalikan ko lahat ng alala namin mula sa pagsibol ng araw , sa harden ng magaganda at makukulay na bulaklak. Hanggang sa lumubog ang araw andun ako mag isa at umaasang darating siya at samahan ako gaya ng dati. Ngunit dumilim na kahit anino wala niya.
"Bakit paba ako umasa? Talaga ba Yuhan? Umasa kang minahal kadin niya?".- bulong ko sa sarili ko at tuloyan ng nilisan ang lugar. Habang naghahaponan kami napapansin ko ang mga matang nakakatitig sakin.
"Napapansin ko po kayo ma pa."- saad ko na ikinabuntong hininga nila.
"Napapansin kasi namin anak simula nung umalis si Kevin nag bago kana di kana naging masiyahin."- saad ni mama.
"Ma! Wag napo natin pag usapan ang mga taong wala dito saka ikakasal napo siya ma!"- saad ko naman
"Anak! Gusto mo ba mag college?"- tanong ni papa.
"Wala naman tayong pera para dun pa!"- sagot ko kay papa.
"Anak meron kaming ipon ni mama mo saka may scholarship na programa ang baranggay at ikaw ang napili nilang tulongan"- saad ni papa.
"Sige na anak ng matupad mo naman ang pangarap mo"- hirit ni mama.
"Ma! Pa! Alam niyo naman ang pangarap ko diba ang maging masaya kayo at mabigyan ng magandang buhay kaya sapat na sakin ang makasama kayo dito ma pa yung ipon inponin niyo nalang para sa mga kapatid ko." - saad ko kila mama at papa ng ikinalungkot nila.
Someone's pov.
Makalipas ng ilang araw binalita na sa tv at dyaryo maging sa radyo ang kasal nila Kevin at Zaila. Ingrandeng kasal at sa isang magandang simbahan marami ang dumalo ngunit sa mukha ng binata ay ito ang pinakamasamang araw sa buong buhay niya seryoso lang siya kahit pag ngiti hindi niya ginawa. Di nayun bago kay Zaila dahil alam niyang pinilit lang siyang pakasalan siya. Habang sa kabilang isla nakaupo lamang si Yuhan sa malaking puno ay patuloy na umaagos ang mga luha niya sa mga mata niya. Iniisip niya hindi manlang siya pinuntahan upang kamustahin or dalawin sila mama at papa bakit?. at biglang bumalik sa alala niya ang tungkol sa scholarship. Iniisip niyang kalimotan ang lahat at mag bagong buhay tumakbo siya sa papa niya.
"Pa! Tatanggapin kona ang scholarship"
"Talaga anak? Mag aaral kana sa ibang bansa?"
"Upo pa kakayanin ko ito na siguro ang panahon para tuparin ko ang pangarap ko!"
Nang matapos at makapasa ng exam si Yuhan agad siyang pinadala sa US para doon mag aral. Inisip niya na makakalimotan niya si Kevin pag nag ibang bansa na siya isubsob ang sarili sa pag aaral. Kasabay nun ang pagiging CEO ni Kevin sa kanilang kompanya. Hanggang sa naging sikat na entrepreneur, at maging laman ng media, at dyaryo halos naging maganda ang buhay ni Kevin ngunit hindi siya naging masaya di narin siya naging palangiti gaya ng dati.
"Tignan mo itong si Kevin kahit sa dyaryo di manlang ngumingiti"- saad ni aling jeje ang mama ni Yuhan.
"Mukhang nagbago na talaga siya"- saad naman ni mang alfunso.
"Kay gwapong bata sana, kamusta na kaya ang anak nating si Yuhan?"- saad ulit ni aling jeje.
"Bilisan mo at ng makatawag na tayo dun kay mareng bebang sa anak natin ng makamusta naman natin siya."- pagmamadaling saad ni mang alfunso.
Makalipas ng ilang taon marami ng nagbago sa isla meron ng enternet. Meron nading telepono upang makatawag sa loob at labas ng isla maging sa ibang bansa. Kaya madalas ng nagkakausap ang magulang nila yuhan sa kanya. At natapos na din niya ang kurso niya ngayon isa na din si entrepreneur, naging sikat na rin siya sa ibang bansa. At samantalang si Kevin namin mas lalong lumago ang kanyang negosyo at kompanya. May ibat ibang branch na din sila sa syudad. Ang kanyang ama naman nag retiro na sa pagka presidente at ang kanyang ina naman ang sumunod rito. At dumating na ang tamang panahon para sa bagong kabanata nang kanilang buhay.
Yuhan's pov.
Papalapag palang ang eroplano excited nakong bumaba muli ko nanamn masisilayan ang isla. At excited nadin akong makita sila mama at papa. Habang naglalakad ako sa hallway ng airport bigla akong nabangga ng isang lalaki.
"Ayy Sorry!"- sabay namin saad. Pinulot ko ang nahulog na gamit ko at tinutulongan niya ako ng magkatinginan kaming dalawa. Biglang lumaki ang mga mata ko at ganun din sa kanya at ang dating labing masungit at mukhang walang emosyon muling ngumiti at nabuhayan. Sa pagkakataon ito muling huminto ang oras tanging mga titig lamang ng isat isa ang naging fucos. Na animoy sabik na sabik sa isat isa.
ISLA
Written by: Lemonpensnote
Plss read,vote and support po!