จะว่าไปก็แปลก เผ่าพันธุ์ผีเสื้อมีนิสัยตรงไปตรงมา ปีศาจเจ้าเล่ห์ร้ายกาจเห็นจะมีเพียงผู้นำตระกูลอย่างหลี่หวังหยาง ไม่ใช่อุปนิสัยถิงถิง นางเป็นปีศาจที่มีรักเดียว นางจะไปรักผู้อื่นหลังทอดทิ้งอดีตคนรักได้อย่างไร นางควรตายเพราะพิษรักในใจนาง มิอาจตัดใจเป็นอื่นไปได้
แววตาสับสนมองร่างงามในอ้อมแขน หลังชิงตัวนางมาจากวิวาห์โลหิต เขาตัดสินใจว่าจะฆ่านางให้ตายตกตามชู้รักของนาง ค่อยละสังขารตามนางไป เขาทนเห็นนางมีความสุขกับชายอื่นไม่ได้ เขาปรารถนาให้นางอยู่ข้างกาย เขาเสียสติไปแล้วจริง ๆ จึงไม่ได้ยินเสียงภรรยา
กว่าจะฟื้นคืนสัมปชัญญะก็เมื่ออาชากระดูกย่างกรายเข้ามา กระแทกเท้าพ่นลมหายใจเกรี้ยวกราดอยู่หน้าเรือนไม้ นีเทียนต้าเซินพิจารณาถุงสมบัติบนหลังของมันหล่นลงบนพื้นน้ำแข็ง สิ่งของกระจัดกระจายมีต่างหูสร้อยคอ ของวิเศษจากตลาดในเมืองจิ้งจอก ภรรยากำชับว่าฝากของพวกนี้ไว้ที่เขาก่อน 'ดูแลของของข้าให้ดีนะเจ้าคะ ข้าคงไม่ได้ออกมาซื้อของบ่อยนัก' นางว่าค่อยส่งให้นางตอนกลับเมืองมรณา
ทันใดนั้นเอง นัยน์ตาเอ่อคลอลืมพรึบมองจันทราโลหิตกลางท้องนภา แสงสีชาดตกกระทบลงบนพรรณพฤกษา ถัดไปเป็นลำน้ำสีมรกตทอดยาวสุดตา เยียบเย็นดุจเหมันต์ แม้แลดูนิ่งสงบ แท้จริงแล้วโลกบาดาลแสนโกลาหล
ร่างสูงสง่าในอาภรณ์สีนิลพึ่งตกลงมาในป่าแห่งหนึ่งไม่ไกลจากเมืองจิ้งจอกในตำราอันไร้ห้วงเวลา ทุกสรรพสิ่งในโลกภายนอกหยุดนิ่งไร้การเคลื่อนไหว เขากลอกตาไปมาครู่หนึ่ง กะพริบตาถี่ ๆ เมื่ออารมณ์ประหลาดถาโถมเข้ามาราวกระแสน้ำ ราวกับว่าเขาเป็นมัจฉาที่ว่ายวนในน้ำกรด เกิดความรู้สึกเจ็บแสบไปทั้งแผ่นหลัง กระทั่งข้อมือข้อเท้าซึ่งถูกรัดตรึง ในขณะที่อีกร่างจิตหนึ่งยังคงทำหน้าที่ เบื้องหน้าวิญญาณบาป มองเห็นฮุ่ยเหอต้าเซิน เยว่ชิงต้าเซินบนบัลลังก์พิพากษา
"ถิงถิง!"
เร็วกว่าความคิด ละอองสายสีชาดปรากฏในคุกใต้ดิน ปีศาจอีกห้าตนในคุกใต้ดินมองขวับ หน้าตื่นตะลึง
ตามนัดหมายของตระกูลเหมยเตี๋ย รับปากว่าจะส่งมอบเจ้าสาวผีเสื้อให้แก่จิ้งจอกนิล แขกคนสำคัญจะมารอนางในห้องรับรองแขกของเรือนใต้ในอีกสามราตรีข้างหน้า ไยเขามาปรากฏตัวในคุกใต้ดินได้
"พวกเจ้า... ทำอะไรนาง?"
"ท่านจางหลิง! ข้ากำลังอบรมสั่งสอนนาง สมควรได้รับโทษทัณฑ์ตามกฎของตระกูล" มารดาคุกเข่าลงบนหญ้าเปียกชื้น เต็มไปด้วยโลหิตของปีศาจน้อย พวกเขาตัวสั่นเทา เพียงพบบุรุษร่างกำยำในอาภรณ์สง่างามห้อมล้อมด้วยไอสังหาร หางสีนิลทั้งเก้าพลิ้วไหวอยู่เบื้องหลัง
"ที่ข้าเห็นคือเจ้ากำลังดึงปีกนางเพื่อเอาไปสะสมในขวดโหลโง่ ๆ ค่อยส่งตัวนางมาให้ข้า ซึ่งไม่นานนางก็คงจะตาย พวกเจ้า... บังอาจดูแคลนตระกูลข้าหรือ?"
"หามิได้! นางแข็งแกร่งที่สุดในเผ่าพันธุ์เรา ไม่นานเกินสามราตรี ประเดี๋ยวนางก็สลัดปีกคู่ใหม่ออกมา งดงามยิ่งกว่าเดิมเสียอีก ขอให้ท่านวางใจ..."
"เผ่าพันธุ์ข้าไม่ชอบการต่อรองเหมือนพวกจิ้งจอกเงิน โดยเฉพาะข้า..." ในน้ำเสียงข่มขู่ที่เงียบไป กรงเล็บสีนิลกางออก หลุบตาลงมองมือปีศาจพร้อมแสยะยิ้มร้ายกาจ "การทรยศคือความตาย"
เพลิงโทสะในแววตาหายไปหลังการแผ่ซ่านของไอสังหาร บุรุษจิ้งจอกสะบัดกระบี่ออกจากคมฝักชั่วพริบตา โลหิตสาดกระเซ็นไปทั่ว กระทั่งใบหน้าเปื้อนยิ้มที่ขลาดกลัวเหลือเพียงส่วนศีรษะ หายไปเป็นเถ้าควัน
ภายในห้องเยียบเย็นเติมเต็มด้วยกลิ่นอายของความเคียดแค้นสาหัสสากรรจ์
ไม่รู้ว่าควรโกรธแค้นพี่สาวและมารดาของนางหรือตำราสีชาด มอบบททดสอบให้ดวงวิญญาณที่น่าสงสาร เขาก้าวเข้าไปใกล้แผ่นหลังพุพองน่าเกลียด เป่าลมจากริมฝีปากเบา ๆ บาดแผลเหล่านั้นกลับเป็นผิวขาวนวลเนียน แต่นางยังคงเนื้อตัวมอมแมม ใบหน้าเปรอะเปื้อนดินทราย
"ขอบคุณท่าน…" นางก้มหน้าเอียงอาย คว้าอาภรณ์ขาดวิ่นขึ้นปิดบังร่างเปลือยเปล่า ดวงตาทั้งสองสบประสาน เงยหน้าขึ้นมองอักษรสีชาด
'รักษาชีวิตภรรยา'
อักขระประหลาดเหนือศีรษะเขาและนางหายไป บุรุษจิ้งจอกนั่งลง ถอดอาภรณ์ชิ้นนอกออกคลุมกายนางด้วยแววตาอ่อนโยน
"เจ้าเป็นไงบ้าง รอข้านานไหม?"
ถิงถิงส่ายหน้าไปมา หลุบมองเขี้ยวปีศาจตรงมุมปากหนา ไอปีศาจห้อมล้อมรอบกาย ราวกับว่าเขาไม่ใช่สามีนาง แม้ใบหน้าหล่อเหลานี้ยังคงเป็นเช่นเดิม นางหลับตาลงมองหาสามี กลับเป็นบุรุษจิ้งจอกผู้นี้...
สองวันถัดมา บาดแผลบนร่างกายนางหายสนิทดีด้วยพลังสีชาด นีเทียนต้าเซินเป็นผู้รักษานางอย่างระวัง เขากำชับนางว่าเรื่องนี้สำคัญเป็นอย่างมาก นางจำต้องเล่นละครไปตามน้ำ
เนื้อเรื่องของตำราสีชาดคงหมายถึงการใช้ชีวิตร่วมกันของสามีภรรยา ต่างเข้าใจกันในโลกของปีศาจสองตระกูล เผ่าพันธุ์ผีเสื้อและจิ้งจอกนิล ในร่างจางหลิงนี้เขาสามารถใช้ได้ทั้งเวทหยินหยาง ทั้งเวทสีชาดของตำรา เช่นเดียวกับนางที่เรียนรู้มันได้อย่างรวดเร็ว
"จางหลิงผู้นี้ปรารถนาในสิ่งของหายาก เขาเป็นนักสะสมเหมือนท่านปู่เจ้า วันหนึ่งดันได้ยินเรื่องประหลาดจากทาสในเรือน ปีศาจน้อยตระกูลเหมยเตี๋ยมีปีกสีชาดงามนัก จึงยื่นข้อเสนอให้มารดาผีเสื้อส่งตัวนางมา"
"หมายความว่าเรื่องราวในตำราสีชาดเชื่อมโยงกับโลกความจริง แต่เป็นไปในอีกทิศทางหนึ่ง"
นีเทียนต้าเซินพยักหน้า "ใช่แล้วภรรยา เจ้าฉลาดมาก" เขาจิ้มหน้าผากนาง หยอกล้อนาง
บนฟูกในห้องกว้างขวาง นางสวมชุดสีขาวเนื้อผ้าเบาบาง เฝ้ามองเขี้ยวปีศาจด้วยแววตาหลงใหล บุรุษจิ้งจอกมีหางทั้งเก้าพลิ้วไหวอยู่เบื้องหลัง ไอปีศาจห้อมล้อมรอบกาย แลดูน่าเกรงขามเฉกเช่นเทพมรณา แม้ในรูปลักษณ์ที่เปลี่ยนแปลงไป เขาตั้งคำถามนางพร้อมให้คำอธิบาย ทว่านางยังสงสัยอยู่หลายส่วน...
หลายราตรีก่อนมารดารับปากว่าจะมีการมอบสัญญาส่งตัวเจ้าสาวผีเสื้อ หากด้วยความละโมบโลภมาก ผู้นำตระกูลเองก็อยากได้ปีกนางจึงบอกว่าจะส่งนางให้ทั้งสองฝ่าย เพื่อให้เกิดการวิวาทระหว่างเผ่าพันธุ์ ให้พวกเขาสู้กันจนตัวตาย ปีกสีชาดและชีวิตของนางจะเป็นของเรือนใต้ต่อไป
สามีนางมาอยู่ในร่างปีศาจจิ้งจอก ทั้งที่ชิงชังจิ้งจอกยิ่งกว่าอะไรดี เหตุใดตำราสีชาดช่างหาเรื่องใส่ตัว! ตำราเล่มนี้มิได้เกรงกลัวเทพมรณาแม้แต่น้อย บททดสอบนานัปการรังแต่จะยั่วโทสะเขาให้พ่ายแพ้ ไม่สามารถรับนางเป็นภรรยา
แล้วจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น? นางจะตายหรือไม่?