Muhalif doğru öncülleri -doğruluklarını fark edemediği veya bunlardan tezin
hemen çıkarsanacağını gördüğü için- kabul etmiyorsa, savımızın ispatı için
yanlış önermelerden yararlanabiliriz. Kendi başlarına [an sich] yanlış ama ad
hominem [insana yönelik; burada: muhalif açısından] doğru önermelerle,
muhalifin düşünme tarzına uygun, yani ex concessis [kabul edilmiş olana göre]
argümanlar sunarız. Çünkü yanlış öncüllerden doğru sonuç çıkabilir; ama
doğrudan yanlış asla çıkmaz. Aynı şekilde, muhalifin yanlış önermesini, onun
doğru sandığı yanlış önermelerden hareketle çürütmek de mümkündür. Çünkü
işimiz bu kişiyledir ve onun düşünce tarzından yararlanmamız gerek- lidir.
Mesela düşüncesini benimsemediğimiz herhangi bir mezhebin taraftarıysa, bu
mezhebin fikirlerini ona karşı temel ilkeler [principia] olarak kullanabiliriz.
Aristoteles, Topik, VIII, 9.