PHILIPPINES (Manila City Jail)
Sa kabilang banda ay naka piit pa din sa kulungan si Gabrielle.
"Pa, kelan mo ba ako ilalabas dito inip na inip na ako!". Mariin na wika ni Gabrielle habang kausap ang ama niya.
"Anak kaunting tiis pa mahirap mag hanap ng timing ngayon lalo pa at napaka higpit ng seguredad, pero humahanap na kami ng taong maaring mag labas sayo dito". Wika ng ama ni Gabrielle.
"Pa hanggang kelan pa ako mag iintay?". Tanong pa ng binata.
"Anak alam mo naman na napaka hirap ng nagyari sa atin ngayon, pero hindi kita pababayaan ha? Wag kang mag alala". Nag paalam na din ang ama ni Gabrielle sa kadahilanan na may lakad pa ito. Marahil ay nag iisip ng panibagong paraan kung papano maka ahon mula sa pagkaka lugmok ng naturang kompanya.
Pumasok na din sa loob ng kaniyang selda si Gabrielle. Sa mga galawan at kilos nito ay hindi pa din maikakaila na hanggang ngayon ay malaki pa ang galit nito sa nag pakulong sa kaniya. Ganon na lamang ang laki ng kagustuhan nito na maka takas.
FRANCE
When Valeria gets home she immediately call Lexi to talk to her, to tell her about her day.
"Hi My lady. How was your day?". Bungad na tanong agad ni Lexi sa dalaga.
"It was actually fun this guy the head chef in the restaurant give me food as a token of appreciation his name is Theophile". Sambit naman ng dalaga habang kumakain.
"Oh really?". Mapapansin sa boses ni Lexi ang pagka dismaya.
"Why? Are you jealous?". Tanong naman ni Valeria.
"I'm not". Maikling sagot ni Lexi. "But what I need you to know is that I'm infatuated, I'm obsessed". She started on talking again with her husky voice."And I'm captivated by you, I only want you for myself, I want every ounce of your soul to blend with mine, because I'm beyond selfish when it comes to your love".
"I didn't know you were that obsessed". Valeria said.
"It's the first time you made me feel this way so what can I say?". Lexi said as Valeria just keeps on digging the food to slightly distract herself from the heavy atmosphere.
Valeria have never seen Lexi being like this which made her shock, cause Lexi seems like a completely different person when she was jealous.
Moments have passed and Lexi hung up to Valeria as she still needs to work. Valeria on the other hand after finishing her dinner decided to take a walk to unwind.
"Where are you going?". Maria asked when she saw Valeria coming out of her apartment room.
"Oh, sakto lalabas din ako gusto mong sumabay?". Tanong nito.
"No, I'm fine". Umalis si Valeria matapos sabihin iyon.
Naupo si Valeria sa silya malapit sa fountain.
"It's so boring". Reklamo nito. Wala kase itong maisipan na gawin at hindi naman niya maabala si Lexi na tawagan dahil kakatapos nga lang ng pag uusap nila at kailangan nitong mag trabaho.
"Salut comment vas-tu? tu penses peut-être à quelque chose ?". Napa tingin si Valeria sa matandang babae na hindi niya namalayan naka tabi na pala sa kanya. Hindi sasabihin na palaboy ang matanda dahil maayos ang pananamit nito, naisip ni Valeria na marahil ay napadaan lamang ito at gusto makipag usap.
(hi how are you? are you perhaps thinking about something?) Iyon ang tanong ng matanda.
"Oh salut. Merci pour votre inquiétude, mais je vais bien.". Wika ni Valeria at panandalian na tumingin sa matanda.
(Oh, hello. Thank you for the concern, but I'm fine.) Tugon ito ni Valeria.
"Really? Young people this days are really good at hiding things. But I can see right through you". Muling wika ng matanda ng tutugon na sana si Valeria ngunit isang dalaga ang lumapit sa kanila at hinawakan ang matanda.
"Did my mother bother you? I'm sorry she actually have an alzheimer's disease and she tends to talk gibberish things with people. I'm so sorry". Umalis na din ang dalaga na akay ang matanda.
Naiwan na mag isa si Valeria naka upo sa bench, pinag mamasdan ang tuluyang pag laho ng matanda at dalaga sa kawalan, tinitignan ang mga taong nag lalakad sa kanyang kapaligiran.