After namin maka uwi ni Lexi ay inayos na din namin yung mga gamit that we used kanina. Habang nag huhugas ng mga pinag kainan namin ay panay ang tanong nito kung ano naman yung gusto kong gawin bukas.
"What should we do tomorrow?". She asked.
"Ummm? How about we visit my parents?". I said.
"That sounds great". She said and smiled at me.
We continue washing each piece of the plate before snuggling into our bed.
8:00 a. m
Kasalukuyan na nasa byahe na kami papunta kina mama, excited na din akong makita sila uli, sa totoo ay alam naman nila na aalis ako at gusto nila akong puntahan pero matanda na din sila at mabilis mapagod sa byahe kaya naman naisip ko na kami nalang ni Lexi ang pupunta.
We arrived after an hour. As I steps through the familiar doorway, I was greeted by a flood of memories and emotions. Set against the backdrop of our shared history, write a story that delves into the complexities of our relationship, exploring the unspoken bonds that connect us and the transformative power of a families love.
I knock on the door and to my mother's surprise she hugged me.
"Why didn't you tell us you're coming?". Tanong ni mama nasa pintuan na din naman si papa at inabot yung mga pasalubong na hawak ni Lexi.
"Ay naku tita ayaw ipa alam sa inyo ni Val kase surprise daw". Wika naman ni Lexi.
"Come in". Sabat naman ni papa kaya naman ay pumasok na kami sa loob at naupo, habang si mama naman at si Lexi ay dumiretso sa kusina at tumulong si Lexi sa pag luto.
"Dad can I see my room?". Tanong ko kay papa na nanunuod ng rugby sa TV.
Tumango lang ito at bahagya akong napa tawa dahil ganon pa din sya, pag rugby talaga pinapanood ay hindi mo magagalaw.
As I navigates the rooms of my childhood home, I discovers traces of my mother's presence in every corner. The scent of freshly baked cookies lingers in the air, evoking a sense of comfort and nostalgia. I reminisce all the happy memories that me and my father shared together, our role played games. It was a fun moment and I just can't believe I was going to leave soon.
I sat on the bed and my feet stumbled on some things underneath. I check it out and saw a box. It was some of my old stuffs, letters and broken stuff toys that I used to play with. I can't believe it's still here.
"Anak halika na kakain na tayo". Napalingon ako sa pinaroroonan ng boses at nakita ko si mama sa pintuan, lumapit naman ito sakin ng makita ang mga hawak ko.
"Ma, buhay pa pala mga ito?". Napa ngiti si mama saka naupo sa tabi ko.
"Alam mo simula nung umalis ka inayos ko itong kwarto mo at hindi ko tinapon yan kase naalala ko dati sobrang hilig mo na pag laruan yan". Sambit ni mama naramdaman ko ang pagka lungkot sa boses nito.
"Ang bilis ng panahon anak dati lang hawak pa kita, ngayon sobrang dami ng nangyari muntik ka pang mawala samin ng papa mo at ngayon aalis ka na". Niyakap ko si mama para patigilin ito sa pag iyak.
"Ma, tahan na babalik pa naman dito yung pinaka maganda mong anak eh". Napa tawa naman si mama saka bumitaw sa pagkaka yakap sakin at pinunasan ang luha niya.
"Hay naku bata ka, tara na nga at baka nag iintay na dun ang papa mo at si Lexi". Sambit ni mama saka ay lumabas na kami patungo sa kusina nakita ko duon na nag uusap na din nga sina papa at Lexi at tila nag tatawanan pa.
"Mukhang masaya pinag kukwentuhan ninyo ah?". Singit ni mama.
"Eh oo ito kaseng si Lexi eh jusko napaka palabiro palang tao, HAHAHA". Tawa ni papa. "Pano ba naman eh niloloko ko na dumito nalang para tumulong sa farm natin, eh hindi daw pwede dahil may trabaho sya baka daw pwede na yung farm nalang yung dalhin dun HAHA". Nagpaka wala uli si papa ng isang halakhak.
Napaka babaw ng kaligayahan naku.
We started eating. Through the clinking of utensils and the laughter that fills the room, we rediscover the joy of being in each other's company.
After the meal we sat together in the balcony, took a sip of a freshly brewed tea we open a conversation between family and love.
My mom started on sharing words of wisdom a story of their own love story, painting the vivid picture of the hardship that they went through.
"You two are a lovely couple and I hope that your love for each other stays the same". Wika ni mama habang pauli-uli ang tingin sa aming dalawa ni Lexi.
"Specially that you were going to be apart, you should learn how to wait and preserve". My father stated.
I smiled at nagka tinginan ang mga mata namin ni Lexi.
"Wala po kayong dapat ipag alala ako po ang bahala sa prinsesa ninyo". Sabay halik nito sa kamay ko. Nakita ko ang saya sa mukha nina mama at tila kampante na.
Humiga pa sa balikat ni papa si mama at tila nag lalambingan ang dalawa. Masaya akong makita na ganito ang pamilya ko at masaya ako na suportado sila sa kung sinong tao ang minahal ko.