Kabanata 2: Ang Pagsubok ni Gabriel
Sa isang mainit na araw, naglalakad si Gabriel sa daan patungo sa may eskinita, kung saan siya mag-aantay ng tricycle. Ang kanyang puso ay puno ng kaba at excitement habang papalapit siya sa Unibersidad ng Valencia, isang sikat na paaralan sa Bukidnon at nangunguna sa rank ng mga unibersidad sa Pilipinas.
Ngunit ang kasiyahan ni Gabriel ay biglang naglaho nang malaman niyang nahuli na siya sa klase. Ang kanyang mga mata ay napatingin sa relo niya na nagpapakita ng oras na lampas na sa oras ng klase.
Gabriel: (nagmamadali) Oh, no! Nahuli na ako sa klase!
Dahil sa kanyang pagkakalate, ang galit ni Mr. Apollo Sentimo, ang kanyang guro sa Readings in Philippine History, ay sumambulat. Isang matandang propesor na kilala sa kanyang talino at kahusayan sa pagtuturo.
Mr. Sentimo: (galit) Gabriel! Anong oras na? Nahuli ka na naman!
Gabriel: (nag-aayos ng hininga) Pasensya na po, Sir. May nangyaring aberya sa daan.
Ngunit ang mga bully, kasama na si RJ Pax, ay hindi nagpahayag ng kahit anong pagkilala o pagpapahalaga. Sa halip, pinagtawanan nila si Gabriel at sinamantala ang sitwasyon upang siya'y apihin.
Bully #1: (tumatawa) Tingnan niyo si Gabriel, laging late! Wala rin namang silbi ang pag-aaral niya!
Bully #2: (nagbibiro) Oo nga! Siguro mas magaling pa tayong mga bully kaysa sa kanya!
Ang mga biro at tawanan ng mga bully ay sumasalamin sa kanilang kawalan ng respeto at kabastusan.
Pagkatapos ng klase, habang si Gabriel ay naglalakad palabas ng gate ng Unibersidad, bigla siyang hinarang ng grupo ni RJ Pax. Walang awang binugbog si Gabriel ng mga bully, na walang kalaban-laban dahil sa kanyang kahinaan at kakulangan ng kaalaman sa pagdepensa sa sarili.
Gabriel: (sumisigaw) Tigilan niyo ako! Hindi ko kayo kaaway!
Ngunit ang mga salita ni Gabriel ay hindi nakapigil sa mga bully. Matapos ang marahas na pang-aabuso, iniwan nila si Gabriel na walang malay sa daan. Subalit, may mga concerned citizen na nakakita sa kanya at agad siyang dinala sa ospital.
Sa ospital, nang magising si Gabriel, nakita niya ang malungkot at umiiyak na kanyang ina. Ang kanyang ama naman ay tahimik at nakakunot ang noo.
Gabriel's Ina: (malungkot) Anak ko, gusto kong magsampa ng kaso laban sa mga grupo na nagbugbog sa'yo. Hindi dapat sila makaligtas sa ginawa nila.
Gabriel: (mahinahon) Ma, hayaan na lang natin sila. Ayoko na lalaki pa ang gulo. Mahalaga sa akin na magpatuloy tayo sa ating buhay nang may kapayapaan.
Ang mga salita ni Gabriel ay puno ng pagmamahal at pag-unawa. Sa kabila ng naranasan niyang karahasan, pinili niyang magpatawad at mag-move forward nang may kapayapaan sa kanyang puso.
Gabriel's Ama: (nag-aangat ng noo) Tama ka, anak. Ang kalayaan ay hindi lamang nasa paghiganti, kundi sa pagpapatawad at pagmamahal sa kapwa.
Ang pamilya ni Gabriel ay nagpasyang huwag magsampa ng kaso upang hindi na lalaki pa ang gulo. Sa halip, pinili nilang magpatuloy sa kanilang buhay nang may pag-asa at pagmamahal.