"หืม นรกเขตพื้นที่การศึกษาก็มีอากาศเย็นสบายตลอดปีอยู่แล้วนะ ช่วงเช้าวันนี้เครื่องปรับอากาศเสีย ช่างก็เลยกำลังซ่อมอยู่ตรงนั้นไงล่ะ"
เด็กๆ มองตามมือที่ผายไป "เครื่องปรับอากาศต่อตรงกับแผงโซลาเซลล์โดยไม่ต้องผ่านอุปกรณ์แปลงไฟฟ้า ระบบแบบผสมผสานจะปรับไปใช้พลังงานไฟฟ้าจากการไฟฟ้านครหลวงได้อย่างอัตโนมัติ กรณีไฟฟ้าที่ผลิตจากแผงพลังงานไม่เพียงพอ"
เด็กๆ หันมองไปตามที่เธอผายมือ
"ที่นี่ใช้ไฟฟ้าพลังงานลมเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม"
เด็กๆ เห็นแหล่งกำเนิดพลังงานไฟฟ้าจากกังหันลม "พลังงานจลน์จากการเคลื่อนที่ของลมจะถูกเปลี่ยนให้เป็นพลังงานกลเพื่อใช้ในการสูบน้ำจากที่ต่ำขึ้นที่สูงมาเก็บแท็งค์เก็บน้ำเพื่อใช้ในการเกษตร การทำนาเกลือ การอุปโภคและการบริโภค"
"เรื่องเมื่อกี้น่ะ นักวิจัยนำไปกลั่นเป็นส่วนผสมในการทำยาแก้ปวดชั้นเลิศ" ศาสตราจารย์ปรานีพูด "ถ้าอยู่ในการดูแลของแพทย์จะไม่เกิดการพึ่งพาสาร เมื่อเกิดการพึ่งพา ผลลัพธ์ที่ตามมาจะร้ายแรงจนไม่กล้าคิดเลย"
บดินทร์สงสัย "รู้ตัวอีกทีฆ่าคนตายไปแล้ว นี่ไม่ใช่การทำร้ายตัวเองหรอกเหรอครับ"
"นั่นสินะ ทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกใบนี้ล้วนมีสองด้าน"
"ฉันจะพาไปดื่มเครื่องดื่มจากดอกงิ้ว ขึ้นชื่อของนรก --" ศาสตราจารย์ปรานียิ้ม "-- เจ้าของร้านทราบแต่ตัวเองแซ่เมิ่ง แต่ไม่รู้ตัวเองชื่ออะไร ฉะนั้นคนทั่วไปจึงเรียกท่านว่า คุณยายเมิ่งผอ"
"ทะเลสาบสีเลือด"
"รู้ไหมว่าเพราะอะไรถึงได้ชื่อนั้น"
"เพราะมาจากคนตายเป็นล้านๆ ในสงคราม จากตำนานที่เล่าต่อๆ กันมา เดิมทะเลสาบใสจนมองเห็นสิ่งมีชีวิต แต่แล้วเมื่อทั่วจักรวาลเกิดสงคราม ทะเลสาบพลันเปลี่ยนเป็นสีแดงจากเลือดของคนที่เสียชีวิต เพราะว่าสงครามทั้งหลายนั่น ทะเลสาบนี้ถึงได้รู้จักกันในชื่อ ทะเลสาบสีเลือด"
เพดานถ้ำปรากฎรูโหว่กว้าง ซึ่งมีแสงจันทร์ผ่านเรืองรอง คบเพลิงถูกดามไฟไว้ตรงนี้
บดินทร์เเหงนมองเห็นท้องฟ้ายามค่ำคืน