"ขโมย! แกมันขโมย!"
เสียงเอะอะข้างนอก เรียกบดินทร์หันไปมอง เขาเห็นเด็กหญิงหน้าตาซีดเซียว ร่างผอมอย่างหนังหุ้มกระดูก ดูไม่ค่อยแข็งแรงนักแบบคนที่ขาดสารอาหาร ผมสีแดงดกหนาดูยุ่งเหยิงมากราวกับกองหญ้าเเห้งกรอบแกรบ และที่ทำให้บดินทร์ตกใจมากก็คือเธอสวมรองเท้าใหญ่จนอาจจะทำให้หกล้มหน้ากระแทกพื้นได้ทุกเมื่อ เสื้อมีรูใหญ่โต เปรอะเปื้อน เเละหลวมโคร่งจนหลุดลงมาที่ต้นแขน เผยให้เห็นหัวไหล่มอมเเมม ดูเหมือนไม่ได้อาบน้ำมาหลายวัน
บดินทร์จะออกไปติดตามสถานการณ์อย่างใกล้ชิดร่วมกับคนจำนวนหนึ่ง แต่อะลีฟบอกจงรอดูสถานการณ์ก่อน เมื่อเขาเห็นเหตุการณ์หญิงต่างรุ่นสองคนกำลังทะเลาะวิวาทกัน เเละคู่กรณีมีอาวุธ!
ผู้หญิงร่างสูงใหญ่วิ่งไล่ตามคว้าข้อมือหนังหุ้มกระดูกของเด็กหญิงร่างบางคนหนึ่ง ก่อนจะกระชากขึ้นจนเด็กหญิงต้องใช้ปลายเท้ายืน
เห็นเด็กหญิงหน้าตายิ่งซีดอย่างหวาดกลัว ด้ามไม้กวาดยิ่งเงื้อสูงขึ้น
"คุณคะ"
หญิงร่างสูงใหญ่หันมองตามเสียงเรียก
"กรุณารอสักครู่ค่ะ"
หญิงชรา มีผมสีขาวเเละสีดำ ดวงตาสีเหลืองอำพันมองที่หญิงร่างสูงใหญ่ ก่อนจะเลื่อนสายตาไปมองเด็กหญิงหนังหุ้มกระดูก
"เธอจะใช้สิ่งของพวกนี้ทำอะไร" หญิงชราถาม สายตาอ่อนโยน
"แม่..." เด็กหญิงเสียงเบาหวิว "แม่ของหนูป่วย"
หญิงร่างสูงใหญ่จ้องเขม็งอย่างไม่พอใจ ในสายตาของเด็กหญิง เธอที่ถือด้ามไม้กวาดดูน่ากลัวราวกับยักษ์ถือกระบองเลยทีเดียว
"การขโมยสิ่งของไม่ใช่เรื่องดี คนไม่มีมือยังใช้ปากคาบพู่กันเเล้ววาดภาพขาย คนตาบอดยังใช้มือบรรเลงดนตรีสร้างรายได้ เพราะยากจนถึงจำเป็นต้องขโมยก็เป็นแค่ข้ออ้างให้ตัวเองไม่รู้สึกผิด!" หญิงร่างสูงใหญ่เงื้อด้ามไม้กวาดขึ้นสูงทำท่าจะตีอย่างเเรง
คิดไม่ถึง ทุกสายตาต่างตกตะลึง ส่วนหญิงร่างสูงใหญ่รีบปล่อยด้ามไม้กวาดเเต่มันหายไป กลายเป็นตะขาบหลายตัวจนคนพากันเเตกตื่นหนีจ้าละหวั่น
ในช่วงชุลมุน เด็กหญิงตั้งสติ ก่อนจะวิ่งหนีอย่างรีบเร่ง
ฝ่ายหญิงร่างสูงใหญ่ที่ตาไว อารมณ์เดือดจัด คว้าไม้กวาดด้ามใหม่วิ่งไล่ตาม เเต่มือเเกร่งจับบ่าของเธอทำให้หยุดอยู่กับที่
"การขโมยสิ่งของไม่ใช่เรื่องดี แต่ก็ไม่ใช่ความผิดร้ายแรงถึงขนาดต้องตีจนตายละมังครับ" ชายหนุ่มหน้าตาดูเอาจริงเอาจัง เขามีผิวซีด ผมหางม้ามีโบว์สีดำเส้นเล็กผูกเป็นโบว์ เเละเเต่งกายฝรั่งเศสสมัยกลาง
*****
อะลีฟถึงกับชักมือกลับแทบไม่ทันเมื่อประตูปิดตามหลังบดินทร์ เขายังต้องการนิ้วอยู่นะ
บดินทร์วิ่งตามหลังหญิงชราและเด็กหญิงไปที่ใต้สะพานข้ามแม่น้ำ เขามองเห็นกระสอบหลายใบที่มีขยะเต็มจนล้น อะลีฟเดินอย่างช้าๆ ไม่รีบร้อน กระทั่งทั้งสองคนยืนอยู่กับที่
ทันทีที่รับรู้การมาของแขกไม่ได้รับเชิญ กล่องลังกระดาษพลันสั่นไหว เด็กหญิงหนังหุ้มกระดูกสะดุ้งอย่างตกใจ เธอรีบเอาสิ่งของซ่อนไว้ข้างหลัง