Chapter 62 - 1,000 ปี

"คุณไม่เข้าใจหรอกว่า การได้เห็นจิตวิญญาณเพชรน้ำหนึ่งสักครึ่งหนึ่งก่อนตาย มีความหมายกับฉันมากขนาดไหน"

เจ้าหน้าที่ขณะปฏิบัติงานไม่ยอมให้ทักทายกันเป็นเวลานานเกินไปนัก ในเมื่อคนต่อแถวยาวเหยียด

"ยิ้มหน่อยครับ"

ประทักษิณให้แต่ละคนคิดท่าทางก่อน เขาตั้งเวลาล่วงหน้า 5 วินาที และเสียงกดชัตเตอร์กล่อมพวกเขาทั้งหมดออกไปได้

บางคนเหลียวหลังอย่างเสียดาย

ประทักษิณยื่นหน้าเข้ามาใกล้บดินทร์ ใช้นิ้วชี้ทั้งสองยกมุมปากของตัวเองยิ้มกว้างต่อหน้าต่อตา ก่อนจะยืดอกอย่างภูมิใจ "คุณเป็นคนมีชื่อเสียงในด้านดี ไม่ต้องอายใครหรอกครับ ไปเถอะ"

ประทักษิณพาบดินทร์เดิน พอเขาทั้งสองเดินผ่านทีไรใครๆ ก็พากันแหวกออกเป็นทาง หรือโค้งคำนับ

"ผมเริ่มรู้สึกเหมือนตัวเองประหลาด"

"คุณไม่ได้ประหลาด แค่แตกต่างในทางที่ดี จึงถูกจับตามองเป็นพิเศษ ก็เหมือนยกตัวอย่างเช่น อะไรบ้างนะที่ทุกคนจะต้องมอง"

บดินทร์ยิ้ม ก่อนจะเปลี่ยนเป็นยิ้มค้าง

"เห็นหนอนในปลากระป๋อง เห็นแมลงวันในกองอึ เห็น..."

"หยุดพูดเถอะครับ" บดินทร์มีสีหน้าสยอง ขณะที่ประทักษิณขำ

"ดีนะที่คุณไม่พูดตอนผมกำลังกินอาหาร"

ประทักษิณหัวเราะ "ที่จริงเหมือนเห็น มีคนมากมายรอการมาของภาคต่อจากเรื่องโปรด"

"จิตวิญญาณสีขาว หมายถึงอะไรครับ"

"ไม่ได้หมายถึงคนดี 100% หรอกนะครับ แต่หมายถึงคนที่สะสมแต้มคุณงามความดีมาเยอะ เยอะมากพอที่จะได้รับของขวัญจากซานตาคลอส"

บดินทร์คิ้วผูกเป็นปม "แต่ผมไม่เคยได้ของขวัญจากเขาสักชิ้น"

ประทักษิณระเบิดเสียงหัวเราะ "พูดก็พูดเถอะ คุณห้ามไม่ให้พวกเขาตื่นเต้นยินดีไม่ได้หรอกครับ ในรอบหนึ่งพันปีในดินแดนหลังความตายเพิ่งจะมีการเปลี่ยนแปลงขนานใหญ่อย่างนี้สักหนึ่งครั้ง"

"หนึ่งพันปี"

ประทักษิณพยักหน้าหงึกหงึก "ตายแล้วเกิดใหม่อีกสัก 9 ครั้ง…"

"ไม่ใช่ทุกคนจะได้รับโอกาสให้ไปเกิดใหม่ และไม่ใช่ทุกชีวิตในจักรวาลที่ต้องการจะไปเกิดใหม่…"

บดินทร์รับบัตรประจำตัวประชาชนมาจากประทักษิณ

เลขประจำตัวประชาชน X – XXXX – XXXXX - XX - X

บดินทร์มองดูหนังสือเดินทางที่มีตราของประเทศไทยประทับเพื่ออนุญาตให้เขาผ่านเข้าประเทศได้ สายตาสะดุดที่รูปถ่ายดูดีกว่าตัวจริง

ก่อนจะออกจากด่านตรวจคนเข้าเมือง ยังมีผู้ควบคุมของทางด่านตรวจคนเข้าเมือง ตรวจหนังสืออนุญาตอีกครั้ง

"จำสัญลักษณ์นี้เอาไว้ นี่คือสัญลักษณ์เฉพาะของดินแดนหลังความตายมิตินี้" ประทักษิณเตือน ขณะทั้งสองคนมองดูตราประทับเมดูซา หญิงสาวที่มีใบหน้ามนุษย์ มีงูพิษเป็นผม

"คุณพูดเหมือนผมจะเดินทางไปดินแดนหลังความตายมิติอื่นได้ จริงเหรอครับ" บดินทร์ถาม ทันทีที่เห็นสายตาไม่มีแววล้อเล่น