วันเสาร์ ที่ 23 ตุลาคม พุทธศักราช 2542 (คริสต์ศักราช 1999) เวลา 16.30 นาฬิกา
ฤดูใบไม้ร่วง: เดือนกันยายน-ตุลาคม
ในช่วงฤดูใบไม้ร่วง ใบไม้จะเริ่มเปลี่ยนสีจากสีเขียวเป็นสีแดงหรือสีเหลืองหรือสีส้ม ขึ้นอยู่กับพรรณไม้ ก่อนที่ใบจะร่วงจากต้น
บดินทร์เดินทางไปต่างจังหวัดไม่บ่อย ชีวิตส่วนมากอยู่แต่ในเมือง เพราะอย่างนั้นเวลานี้เลยรู้สึกตื่นเต้นมากเป็นพิเศษ
ที่นี่มีพื้นที่อยู่ 15 ไร่ แบ่งเป็น 4 ส่วน
5 ไร่แรก ปลูกข้าว ซึ่งออกรวง
5 ไร่ที่สอง ปลูกพืชหมุนเวียนตระกูลถั่วสลับกับพืชตามฤดูกาล
5 ไร่ที่สาม แบ่งเป็น 2 ส่วน : 3 ไร่แรก ขุดบ่อน้ำลึกลงไปประมาณ 4 เมตรเลี้ยงปลา, 2 ไร่ต่อมา เป็นที่อยู่ประมาณ 2 งาน บ้านของญาติอยู่ติดกัน
ไม่มีอะไรเหมือนอย่างที่เคยเป็นมา เด็กๆ เป่าเกสรดอกแดนดิไลออน ก่อนจะวิ่งเล่นไล่ตาม 'เผ่าพันธุ์ภูติสายลม' ท่ามกลางแสงแดดอ่อนๆ นี่ไม่ใช่โลกที่บดินทร์เคยเห็นเลย เขาเดินตามถนนที่ว่างเปล่า อากาศสบายและบริสุทธิ์
ข้างหน้าเป็นหมู่บ้านที่ล้อมรอบด้วยเทือกเขา ป้ายเเขวนกับกิ่งไม้ที่มีลักษณะคล้ายเเขนของมนุษย์ผู้ชายถูกสาปกลายเป็นต้นไม้ เขียนว่า [หมู่บ้านส่งความสุข] ส่วนบรรทัดล่าง เขียนว่า [ส.ค.ส.]
"เอาล่ะ ถึงตรงนี้แล้ว เส้นทางจากนี้คุณต้องไปด้วยตัวเองแล้ว" ประทักษิณยิ้มกว้างพร้อมๆ กับผายมือให้เด็กชายเดินไป
"ไม่ไปกับผมด้วยเหรอครับ"
"หมดหน้าที่แล้ว ผมขออนุญาตแยกทางกับคุณตรงนี้เลยครับ ขอให้ปรับตัวได้ไวๆ นะครับ" ประทักษิณยิ้ม ก่อนจะหันหลังกลับ
"เราจะได้พบกันอีกไหมครับ"
"นอกเวลาอยู่เวรทูตปกครองน่ะเหรอครับ" ประทักษิณเลิกคิ้ว "ผมเป็นทูตปกครองของคุณนะครับ"
บดินทร์ยิ้ม ขณะพยักหน้า
"งั้นผมขอตัวก่อน แล้วเจอกันนะครับ"
ชีวิตคนเรายากที่จะคาดเดาว่าจะเกิดอะไรขึ้นจริงๆ เดินอยู่ดีๆ ก็มีห่านมางับขากางเกงไม่ยอมปล่อย
โชคดีที่มีสุนัขวิ่งมาช่วยดึงห่านออกไปจากขา
และแล้วแทนที่จะตกใจ กลับประทับใจยิ่งกว่า เพราะเห็นได้ชัดเลยว่าสุนัขไม่ได้ต้องการทำร้ายห่าน เพียงแค่ใช้ปากงับที่คอของห่านเบาๆ เพื่อดึงออกไปเท่านั้นเอง
บดินทร์รู้สึกคุ้นๆ แต่มั่นใจว่าเขาไม่เคยเห็นสุนัขตัวนี้มาก่อน
พรึ่บ! เสียงบดินทร์ล้มลงแล้วลื่นถลามาข้างหน้า ในแวบแรกบดินทร์คิดว่าเขาสะดุดขาตัวเอง แต่เขาหันขวับไปดูเสียงหัวเราะพร้อมๆ กับเสียงปรบมือ