บทที่ 24 - ชักนำภัยมา
.
.
วาลเรียสที่กำลังตกตะลึงหลบคมดาบที่เฉี่ยวผ่านข้างตัวไปได้อย่างหวุดหวิด เขารีบถอยหนีท่ามกลางเสียงฝีเท้าที่กรูเข้ามาและเสียงเห่าอย่างดุร้ายของเจ้าลูกหมา
"กรร! ฮื่อ…"
ฟิลันแยกเขี้ยวขาวพลางคำรามด้วยน้ำเสียงข่มขู่ จนจิ้งจอกขนแดงเผลอผงะถอยไปกลางคัน ต่างจากคนอื่นๆ ที่เคยต่อสู้ร่วมกันจนถึงเมื่อครู่
"เธอไม่คิดเหรอว่าถ้าฟิลันอยู่กับฉันแล้วจะสามารถพัฒนาไปได้ไกลกว่า? เห็นแก่อนาคตอันสดใสของเจ้าหนูนี่ ยกมันให้ฉันเถอะนะ!"
ลินดาขยิบตาให้ด้วยท่าทางซุกซน แต่แสงที่สว่างวาบบนตราสัตว์เลี้ยงทรงกลม เรียกเสียงครางด้วยความเจ็บปวดของจิ้งจอกขนแดงที่เผลอขัดคำสั่งกลับตรงกันข้ามอย่างเห็นได้ชัด
"ก็อย่างที่ว่านั่นแหล่ะ มอนสเตอร์เก่งๆ แถมยังฉลาดแสนรู้แบบนี้ อยู่กับนายต่อไปก็เสียของซะเปล่า…"
เอซพูดอย่างใจเย็นขณะดึงดาบที่แทงพลาดกลับมา เด็กหนุ่มถอยไปด้านหลังพลางตะโกนสวนขึ้นด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราด
"ไม่มีทาง! พวกคุณมัน.."
"จัดการ!"
ทีมนักผจญภัยที่มาด้วยเจตนาแอบแฝงตั้งแต่ต้น พุ่งเข้าหาเป้าหมายของพวกตนทันที
"โถ่เว้ย! ฟิลันหนีไปไม่ต้องสนใจผม!"
