3 วันก่อนการคัดเลือกจะเริ่ม แม่ของเฮนรี่ได้มาดักรอจินที่หน้าห้องน้ำและทั้งสองก็ได้นั่งพูดคุยกันหลังจากที่ได้รู้ว่าอีกด้านหนึ่งของเฮนรี่คือนัมเบอร์คนสุดท้าย
"ถึงแม้ว่าผมจะรู้จักหมอนั่นได้ไม่นาน ที่รู้ก็มีแค่ว่าหมอนั่นมักจะอยู่คนเดียว ไม่ค่อยพูดจาเท่าไหร่ ถึงแม้ว่าจะมีใครหลายคนเข้ามาพูดคุยด้วยแล้วก็ตาม พวกเขาเหล่านั้นก็จะค่อยๆถอยตัวห่างออกไป ราวกับมีกำแพงที่มองไม่เห็นกั้นอยู่ เพราะงั้นผมถึงรู้สึกแปลกใจมากเลยในตอนที่หมอนั่นมาทักผมก่อน"
"ตั้งแต่เด็กเขานั้นก็เหมือนอย่างเด็กทั่วๆไป ร่าเริง สนุกสนานกับทุกวัน ยิ้มหัวเราะอยู่เสมอ เป็นครอบครัวทั่วๆไป จนกระทั่งวันหนึ่ง...ที่สามีของฉันตกงานเพราะว่าได้มีข่าวว่าได้ยักยอกเงินบริษัทและท้ายที่สุดก็ถูกไล่ออก ตั้งแต่นั้นเขาก็เปลี่ยนไป เริ่มดื่มเหล้าอย่างหนัก ติดบุหรี่ เริ่มอาละวาดทำลายข้าวของภายในบ้าน พอฉันเข้าไปห้ามเขาก็หันกลับมาทำร้ายฉันแทน เฮนรี่ที่ยังเด็กนั้นก็จะเห็นภาพแบบนั้นอยู่ทุกวัน ถึงแม้ว่าจะพยายามเข้ามาห้ามปรามเขาก็จะกลายเป็นฝ่ายโดนทำร้ายเสียเอง นับตั้งแต่นั้นฉันก็แทบไม่เห็นว่าเขายิ้มอีกเลย..."
"สภาพจิตใจในตอนนั้นเลยทำให้ตัวของหมอนั่นสร้างอีกตัวตนขึ้นมาสินะครับ"
แม่ของเฮนรี่พยักหน้าตอบ "ใช่...!"
"แล้วคุณพ่อของเขาละตอนนี้ไปไหนแล้ว?"
แม่เฮนรี่นิ่งเงียบไปสักพักหนึ่งก่อนจะพูดขึ้นมา "เขาตายแล้ว...ด้วยน้ำมือของลูกชายตัวเอง ไม่สิ! อีกตัวตนหนึ่งที่อยู่ในตัวเขาต่างหากที่เป็นคนฆ่า ตอนนั้นเฮนรี่แทบไม่รู้ตัวเองเลยว่าได้ทำอะไรลงไป เขาไม่ผิด! นั่นไม่ใช่ตัวเขา!"
จินเห็นสภาพที่เธอพูดและมองมาที่เขาด้วยสีหน้าที่เศร้าสร้อยเข้าเขย่าตัวอย่างแรง
"เพราะฉะนั้นแล้ว...ฉันบอกเรื่องทั้งหมดที่ฉันรู้แล้ว ทีนี้ช่วยฟังคำขอร้อง ไม่สิ!
นายเป็นเพื่อนของลูกชายฉันใช่ไหม? เพราะงั้นได้โปรดช่วยเขาที เขาเป็นสิ่งสุดท้ายที่เหลือในชีวิตของฉัน สัญญาได้ไหมว่าจะช่วยเขา? จะอยู่เคียงข้างเขาและพาเขากลับมาหาฉันอย่างปลอดภัย ใช่ไหม?"
....
...
...
จินเข้ารับการโจมตีทั้งหมด เพราะไม่ว่าจะโจมตีมาอย่างไร? หรือว่าจากทิศทางไหนเส้นด้ายของเจชัวร์นั้นก็จะไหม้ไม่มีเหลือแม้แต่ซาก ถึงแม้ว่ามันจะทวนทานและคมมากสักเท่าไหร่ แต่มันก็แพ้อุณหภูมิที่สูงมากอยู่ดี พอได้โอกาสจินรีบพุ่งเข้าไปอย่างรวดเร็วเหวี่ยงดาบอย่างสุดแรงเข้าโจมตีที่เจชัวร์ ซึ่งทางนั้นเองก็รีบใช้เส้นด้ายในการรับการโจมตีได้ทันเวลา แต่ว่าเนื่องจากดาบในมือของจินตอนนี้มีความร้อนและไฟที่ยังลุกโชนอยู่ เลยทำให้มันสามารถฟันเข้าเส้นด้ายไปได้อย่าง่ายดาย
ดาบของจินเข้าฟันที่แขนเจชัวร์ แต่ไม่ถึงกับขาด ต่อมาทางนั้นก็รีบแก้สถานการณ์โดยการถีบเข้าที่กลางตัวของจินและผลักตัวเองด้วยพลังลมให้ตัวเองถอยห่างออกมาได้
จินเองที่เห็นแบบนั้นก็พุ่งเข้าไปโจมตีอย่างต่อเนื่องทันที แต่คราวนี้เป็นไปได้ค่อนข้างยากเพราะว่าทางเจชัวร์รู้ได้ถึงจุดอ่อนของตัวเองสลับใช้พลังลมแทนระดมยิงกระสุนลมไปที่จินที่พุ่งเข้ามาหาเขา
ทางจินเองก็พยายามปัดกระสุนเท่าที่จะทำได้ แต่ก็ไม่หมดเขาได้รับบาดเจ็บเข้าที่เข่าและหัวไหล่ ตามด้วยสูญเสียดวงตาไปข้างหนึ่ง จนนอนลงไปกองกับพื้นก่อนที่จะถึงตัวของเจชัวร์ สภาพร่างกายของจินตอนนี้ก็สะบักสะบอม ร่างกายเต็มไปด้วยเลือดและบาดแผล สูญเสียดวงตาข้างขวาจากการโจมตีเมื่อตะกี้นี้
"แฮ่กก...! แฮ่กก...! แฮ่กก...!" เสียงนอนหอบหายใจดังถี่ๆขาดเป็นห้วงๆ
ทางเจชัวร์ไม่ปล่อยโอกาสนี้ให้หลุดลอยออกไปรีบทำการโจมตีครั้งต่อไปโดยการสร้างลูกตุ้มหนามขนาดใหญ่จากเส้นด้ายโจมตีทางจินที่นอนบาดเจ็บอยู่
***แปะ!!!***
เสียงตบมือที่คุ้นเคยดังขึ้นพร้อมกับลูกตุ้มฟาดลงที่ร่างกายของจิน ปรากฏเป็นไทที่เข้ามารับลูกตุ้มนั้นแทนที่ เขาทำการใช้ดาบที่อยู่ในมือทั้งสองรับการโจมตีอย่างสุดแรงจนเข่าทรุดลงกับพื้นเนื่องจากแรงอันมหาศาลที่กด ไม่นานนักทางไทก็สามารถฟันลูกตุ้มหนามขนาดยักษ์นั้นออกเป็นสองส่วน แล้วเขาก็ตะโกนขึ้นกับจินที่ถูกสลับตำแหน่งไปเมื่อกี้นี้
"ตอนนี้แหละ!!!" พอพูดจบตัวของไทเองก็นอนทรุดลงไปอีกรอบเนื่องจากพิษบาดแผลที่ท้อง
จินพยุงตัวลุกจากสภาพบางตายขึ้นมาพร้อมกับบาดแผลบนร่างกายทั้งหมดก็ได้หายไปอย่างรวดเร็ว ไม่นานนักจินก็พุ่งด้วยความเร็วที่เหนือเสียงเข้าโจมตีที่เจชัวร์อย่างที่ไม่ทันได้ตั้งตัว
เจชัวร์ถูกจินนั้นลากตัวไปตามพื้นถนนไปไกล แต่ดาบของจินที่ได้หักไปแล้วมันไม่คมพอที่จะเฉือนคอของเจชัวร์ให้ขาดได้อย่างทันที อีกฝ่ายนั้นก็รู้ถึงจุดนี้เลยทำการสร้างผนังจากเส้นด้ายเข้ารับแรงกระแทกไว้ข้างหลังเพื่อที่จะหยุดจากการโจมตีนั้น
จินเองก็ทราบดีว่าขืนเป็นแบบนี้มีหวังโดนสวนกลับแน่ เขาเลยหยุดการโจมตีที่คอแล้วถีบเข้าที่กลางลำตัวของเจชัวร์จนกระเด็นกระแทกเข้ากับผนังที่เจ้าตัวสร้าง หลังจากนั้นจินก็พุ่งด้วยความเร็วเหนือเสียงเพื่อหวังจะจบการต่อสู้ครั้งนี้
ทางเจชัวร์ไม่ยอมเพราะเขาเห็นว่าดาบที่อยู่ในมือของจินนั้นอุณหภูมิไม่เพียงพอที่จะตัดเส้นด้ายของเขาได้แล้ว แต่จะรับมือจากระยะไกลคงยากเขาคิดแบบนั้นเลยทำการสร้างดาบที่พอดีมือเข้ารับการโจมตีของจินที่เข้ามาอย่างรวดเร็ว
ซึ่งนั้นเองก็เป็นตามที่เจชัวร์คาดการณ์ดาบของจินตอนนี้นั้นความร้อนได้ลดลงไปจนแทบจะหมด ทั้งสองเลยเข้าปะทะระยะดาบอย่างใกล้ชิด
จินที่ดาบหักเลยทำให้ตัวเองค่อนข้างเสียเปรียบเรื่องระยะการโจมตี ฉะนั้นเขาจำเป็นจะต้องรักษาระยะที่ตัวเองได้เปรียบนี้เอาไว้ หักเหการฟันของเจชัวร์ที่เข้ามาด้วยดาบที่หัก แล้วสวนกลับด้วยหมัดและเท้า อย่างต่อเนื่องจนเป็นฝ่ายได้เปรียบ
เจชัวร์นั้นที่กำลังเสียเปรียบนั้นก็เลยใช้เส้นด้ายตรึงเข้าที่ขาของจินเอาไว้ แล้วเอามือแตะไปที่ท้องของจินเกิดลมกระแทกเข้าอย่างแรงจนกระอักเลือดออกมา
จินที่ได้รับบาดเจ็บเองก็จับที่ข้อมือข้างนั้นแล้วเอาดาบที่หักเสียบเข้าที่ข้อมือของเจชัวร์ ใช้หัวโขก กระชากขาข้างหนึ่งออกอย่างแรงจนเส้นด้ายที่ตรึงอยู่หลุดออก ดูเหมือนว่าทางเจชัวร์เองก็อ่อนแรงแล้วเช่นเดียวกันทำให้คงสมาธิในการควบคุมเส้นด้ายลดลง แล้วทำการเตะเข้าที่ซี่โครงข้างหนึ่งจนหัก
จากการเตะในครั้งนั้นทำให้ทางเจชัวร์นั้นต้องผลักตัวเองออกระยะ แล้วทำการรักษาตัวเองใช้เส้นด้ายเย็บเข้าบาดแผลภายใน แต่มันก็กินเวลาเป็นอย่างมากในการรักษา
นั่นเองก็เป็นการเปิดช่องว่างให้จินที่หลุดจากการตรึงพุ่งเข้าโจมตีกลับไป ซึ่งทางเจชัวร์เองก็เตรียมพร้อมเพื่อที่จะรับการโจมตี แต่พอปะทะดาบได้สักระยะหนึ่งจินก็ได้ไปอยู่ข้างหลังเสียแล้ว และทำการใช้ดาบเล่มที่หักนั้นฟันลงที่กลางหลังของเขาจนได้รับบาดเจ็บ พอจะสวนกลับไปจินก็ไปอยู่ข้างหน้าและทำการฟันเฉียงลง ต่อด้วยถีบเข้าที่กลางลำตัวพอทางนั้นกระเด็นออกไปก็เละพุ่งเข้าอย่างรวดเร็วเสียบดาบเข้าที่ซี่โครงเพื่อย้ำบาดแผลเดิม
ดาบของจินปักเข้าที่ซี่โครงแต่มันก็ทำได้เพียงแค่บาดแผลเล็กน้อย เพราะทางเจชัวร์นั้นได้มีเกราะที่ทำจากเส้นด้ายป้องกันอยู่มันดูดซับแรงฟันและแทงทั้งหมดไป ถึงแม้พยายามที่จะฝืนอย่างไรดาบมันก็ถูกหยุดและปักคาอยู่ทั้งอย่างนั้น ทางเจชัวร์เองก็รีบสวนกลับกระแทกจินด้วยลมเข้าที่ท้องเพื่อเว้นระยะห่างไป
ในช่วงนั้นเองที่ผลข้างเคียงของแพนโดร่าเกิดขึ้นกับทางเจชัวร์ดวงตาเริ่มเปลี่ยนสีจากสีดำกลายเป็นสีทองบุษราคัม เอาริ่มกระอักเลือดออกมา
"แค่กก...! แค่กก...! แค่กก...!"
จินที่สบโอกาสและกำลังจะพุ่งเข้ามาโจมตี แต่ทางตัวเขาเองก็เกิดอาการแบบเดียวกัน เขาเริ่มไอจนอาเจียนเป็นเลือด ร้อนที่ผิวราวกับไฟไหม้ มีเลือดไหลออกจากที่หูและดวงตา
"แค่กก...! แค่กก...! แค่กก...!"
ทางเจชัวร์เป็นฝ่ายแรกที่ลุกขึ้นมาได้ก่อน เขาได้ใช้เวลาในช่วงนั้นรักษาซ่อมแซมอวัยวะส่วนต่างให้กลับมาใช้งานได้ตามปกติ พอเสร็จแล้วเขาก็ค่อยเดินไปที่จินที่นอนสติเลือนรางอยู่ตรงหน้า เขากำดาบที่สร้างขึ้นจากเส้นด้ายจนแน่น
"สำหรับฉันแล้วนายสำคัญกับตัวฉันมาก ใช่...! สำคัญมาก พวกเรามีอะไรหลายๆอย่างที่คล้ายกัน"
จินที่ได้ยินแล้วพยายามที่จะลุกขึ้นด้วยแรงทั้งหมดที่มี แต่ทางเจชัวร์ไม่ยอมเตะดาบที่หักๆทิ้งและเหยียบเข้าที่กลางหลังของเขา
"ฉันดีใจมากเลยนะที่ได้พบกับนาย ถึงแม้ว่าจะไม่กี่ปี ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่ตัวฉันเองแต่เป็นอีกคนนึ่งก็ตาม เพราะว่านายสำคัญกับตัวฉันมาก ฉะนั้นแล้วฉันจะเป็นคนฆ่านายด้วยมือของฉันเอง" เจชัวร์กำดาบจนแน่นพร้อมที่จะแทงลงบนร่างของจิน
ในจังหวะที่เจชัวร์กำลังจะแทงดาบลงบนร่างของจินนั้น จู่ๆก็มีดาบบังตอของไทที่มันได้ถูกแยกออกจากคู่ของมันพุ่งมาที่เจชัวร์ขณะที่กำลังยืนเหยียบร่างของจินอยู่ จนตัดขาข้างหนึ่งของเขาขาดลงและทำให้อีกฝ่ายล่นถอยออกไปได้ เมื่อเห็นเป็นแบบนั้นทาเจชัวร์จึงใช้เส้นด้ายดึงขาที่ขาดเข้ามาเย็บเข้าที่เดิมอย่างทันที
"ชิ...! ถ้าเป็นไปได้ช่วยอย่ามาขัดขาผมจะได้ไหม!?"
"ขัดขา? เปล่าเลยแค่ตัดขาทิ้งก็เท่านั้นเอง แต่เดี๋ยวก็ต่อเองได้อยู่แล้วนิ" เสียงไทพูดขึ้นพร้อมกับดาบอีกเล่มที่อยู่ในมือและกำลังเดินมาที่จิน "จะมัวนอนอีกนานไหม? รีบลุกขึ้นมาจัดการเรื่องของตัวเองได้แล้ว!"
หลังจากนั้นจินก็พยุงตัวเองลุกขึ้นพร้อมกับหยิบดาบไททีได้ปามาช่วยเขา
"โทษที..ที่ต้องให้นายมาช่วยอีกแล้ว"
"อย่าเข้าใจผิดสิ! ที่ฉันทำทั้งหมดนี่ไม่ใช่เพื่อใคร แต่ก็เพื่อตัวเอง"
"เข้าใจแล้ว...แต่ก็ขอบคุณนะ"
พอจินพูดกับไทเสร็จเขาก็ทำการวิ่งออกไปอย่างรวดเร็วเข้าโจมตีอย่างทันที เขาพุ่งด้วยความรวดเร็วที่สูงกว่าเดิมเข้าเฉือนสีข้างเอวของเจชัวร์จนได้รับบาดเจ็บแล้วผ่านไปข้างหลัง ทางเจชัวร์เองก็ไม่ได้อยู่เฉยๆให้ทำอย่างนั้นเขากระทืบพื้นอย่างแรงเกิดแรงลมเข้าหยุดจินที่กำลังพุ่งเข้าหาตัวเขากลางอากาศ หลังจากนั้นก็จะโจมตีสวนกลับไปด้วยกระสุนลม
***แปะ!!!***
เสียงตบมือดังขึ้น ไทสลับตำแหน่งของตัวเองกับจินที่กำลังลอยอยู่กลางอากาศเข้ารับการโจมตีแทนด้วยดาบ กระสุนลมถูกยิงมานับหลายนัด ซึ่งทางไทเองที่พยายามจะกันการโจมตีนั้นอย่างสุดชีวิตแต่ก็ยังได้รับบาดเจ็บอยู่ดี กระสุนเข้าทะลุแขนและขาจนเป็นรูโหวง ดาบที่ใช้กันก็เริ่มที่จะมีรอยร้าวเกิดขึ้นเล็กน้อย
ต่อมาจินที่ถูกสลับตำแหน่งไปนั้นก็พุ่งเข้าโจมตีอย่างรวดเร็ว ทางเจชัวร์เองที่ก็รู้อยู่แล้วเลยใช้ดาบที่สร้างขึ้นจาเส้นด้ายเข้ารับมือได้ทัน แต่เนื่องจากดาบที่ได้รับจากไทนั้นคมมาก เขาทำได้แค่เบี่ยงวิถีไม่ให้โดนจุดสำคัญก็เท่านั้น ผลลัพธ์เลยทำให้เจชัวร์ได้บาดบาดแผลเข้าที่ไหล่ข้างซ้าย
หลังจากนั้นจินที่โดนเบี่ยงการโจมตีไปนั้น ก็หมุนตัวกลับพยายามเล็งโจมตีเข้าที่เองของเจชัวร์ แต่ทางนั้นเองก็เอาเท้ายันที่แขนของจินเพื่อให้ทำแบบนั้น ในตอนนั้นเอง...
***แปะ!!!***
เสียงตบมือดังขึ้นพร้อมกับตรงที่จินอยู่กลับกลายเป็นไทแทน จินที่ถูกสลับตำแหน่งการยืนไปเข้าฟันเจชัวร์ที่คอแต่บาดแผลมันก็ไม่ลึกมากพอที่จะจบชีวิตอีกฝั่ง
เจชัวร์ที่เห็นท่าเริ่มไม่ดีเลยระเบิดแรงลมอันมหาศาลผลักตัวของจินและไทออกห่างจากตัวเขา แล้วฟันคลื่นลมออกโจมตีไปที่ไท ซึ่งทางไทเองก็พยายามที่จะยกดาบขึ้นกันแล้วแต่เนื่องจากแรงลมมหาศาลเลยทำให้ดาบนั้นแตกเป็นชิ้น แรงลมที่กันไม่หมดเข้าฟันที่กลางลำตัวจนได้รับบาดแผลสาหัสจนเข่าทรุดลงกับพื้น
จินที่สบโอกาสนั้นเข้าไปโจมตีกลับ แต่ทางเจชัวร์เองนั้นก็ได้สร้างเส้นด้ายที่คมเข้ารัดที่ขาข้างหนึ่งของจิน จนขยับตัวไปไหนไม่ได้เส้นด้ายนครั้งนี้ไม่เหมือนคราวงก่อน ถ้าขยับออกไปแม้แต่เพียงนิดเดียวขาข้างนั้นของเขาก็ขาดได้เลย
หลังจากนั้นไม่นานเจชัวรืก็รวบรวมแรงลมหมุนอัดกันเป็นกระสุนและกำลังที่จะยิงเข้าที่หัวใจของจิน ขณะนั้นเอง...ที่ไทลุกขึ้นมาวิ่งเข้าไปขว้างปาดาบที่พังในมือและพยายามที่จะตบมือช่วยจิน....
***ฟุบ...*** มือของไทข้างหนึ่งถูกเส้นด้ายที่คมมากๆตัดจนขาด
เพราะตัวเจชัวร์เองไม่ยอมให้เป็นแบบนั้น เขาเลยใช้เส้นด้ายรัดเข้าที่ข้อมือข้างหนึ่งของไทและทำการตัดมันทิ้งเพื่อไม่ให้ใช้พลังได้
และตอนนั้นที่เจชัวร์หันกลับไปทางจิน ก็หลงเหลือแค่เพียงขาข้างหนึ่งที่ขาดอยู่กับพื้น จินโผเข้าโดยใช้แรงทั้งหมดพุ่งเข้าแลกกับขาของตัวเองพยายามที่จะเอาดาบเสียบเข้าที่หัวใจ แต่ตรงหน้าของเขาตอนนี้ก็มีเส้นด้ายเรียงกันเป็นตารางกันเขาไว้อยู่ เส้นด้ายที่ทั้งคมจนขนาดที่สามารถตัดกระดูกได้อย่างง่ายดาย
"(แย่แล้ว...! แบบนี้มีหวังไม่รอดแน่!)" จินเริ่มสิ้นหวังหน้าถอดสีอนชย่างเห็นได้ชัด
ในเสี้ยววินาทีแห่งความสินหวังนั้นเองนั้นเอง....
***แปะ!!!***
ทั้งที่ไม่น่าเป็นไปได้แท้ๆ แต่ก็มีเสียงตบมือดังขึ้น ไทที่ใช้มือข้างหนึ่งที่ยังอยู่ดีเข้าฟาดไปที่มืออีกข้างหนึ่งที่ขาด สลับตำแหน่งของจินกับดาบที่พังของตัวเขาที่ปาไปในตอนนั้น เลยทำให้ จินไปอยู่ข้างหลังของเจชัวร์และพุ่งเข้าเสียบดาบลงที่หัวใจจนทะลุถึงข้างหน้า
เจชัวร์พยายามดิ้นอย่างสุดชีวิตเพื่อให้จินปล่อยมือออก
"ปล่อยนะเว้ย!"
แต่ตัวของจินนั้นก็เอาแขนอีกข้างรัดเข้าที่คออย่างแน่น
"นี่เป็นการเดิมพันครั้งสุดท้าย...ถ้าเกิดนายหลุดออกไปได้ พวกฉันก็หมดปัญญาแล้ว"
เวลาของเจชัวร์เริ่มเหลือน้อยลงเรื่อยๆ เขาเริ่มกระวนกระวายสีหน้าถอดสีอย่างเห็นได้ชัดสติเริ่มเลือนรางไปทีละนิด "ฉัน...บอกให้ปล่อย!!!"
เขาตะโกนออกอย่างสุดเสียงพร้อมกับระดมอัดแรงลมเข้าที่จินที่อยู่ด้านหลังนับหลายครั้งจน จินนั้นกระอักเลือดออกมาเลอะที่ไหล่ของเขา แต่ถึงกระนั้นต่อให้จะอัดแรงลมไปมากเท่าไหร่จินก็ไม่แม้แต่จะปล่อยตัวเจชัวร์ออกเลย กลับกันมันยิ่งรัดแน่นขึ้นเรื่อยๆ
จินพยายามรวบรวมสติที่กำลังจะเลือนรางไปพูดกับเจชัวร์ด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ "ขอ...โทษจริงๆนะ ที่ฉัน...ไม่อาจจะรักษาสัญญาที่ให้ไว้ได้ และก็...ขอบคุณ นายเป็นเพื่อนคนแรกและคนสุดท้ายของฉัน..."
"แม่งเอ้ย!!!" เจชัวร์ระดมอัดแรงลมอย่างแรงไปที่ร่างกายของจินอย่างต่อเนื่องหลายครั้ง ต่อหลายครั้ง ซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่ถึงอย่างนั้นจินก็ไม่ยอมปล่อยแขนและกลับกันมันยิ่งรัดแรงขึ้นเรื่อยๆเสียอีก
"แม่งเอ้ย!!! ปล่อยสิวะ!"
ในขณะนั้นเองที่แขนอีกข้างหนึ่งของเจชัวร์เข้ามาจับข้อมือห้ามเอาไว้ ตั้งแต่เมื่อไหร่เขาเองก็ไม่รู้สึกตัวเหมือนกันที่ก็มีน้ำตาไหลอยู่ที่ดวงตาอีกข้างหนึ่ง ดูเหมือนว่าจิตใจของเฮนรี่จะยังอยู่ในร่างกายและพยายามที่จะช่วยจิน
"เข้มแข็งขึ้นแล้วสินะ? ถ้าอย่างนั้นก็ช่วยไม่ได้"
หลังจากนั้นเจชัวร์ก็ลดมือลงพร้อมกับจับที่ปลายดาบที่ทิ่มทะลุหัวใจของเขาดันลงตัดที่กลางหัวใจเพื่อปลิดชีพของตัวเอง
"นายชนะแล้ว...จากนี้ก็ดูแลตัวเองดีๆด้วยล่ะ"
ร่างกายของเจชัวร์ค่อยๆล้มลงกับพื้นจมกองเลือดพร้อมกับดาบแทงด้านหลัง น่าแปลกใจทั้งๆที่แพ้แท้ๆแต่ทำไม? ใบหน้าของเขากลับดูมีความสุข
จินเอื้อมมือออกไปจับที่มือของร่างกายที่ไร้วิญญาณของเพื่อนตัวเองก่อนจะพูดขึ้นด้วยเสียงที่สั่นๆ ถึงแม้ว่าจะเศร้าแค่ไหนน้ำตาก็ไม่มีไหลออกมาแม้แต่หยดเดียว
...ใช่! ถึงแม้ว่าจะเสียใจจนเจียนตายก็ตาม ก็ไม่สามารถร้องไหเพื่อแสดงความเศร้าออกมาได้
"จะให้ฉัน...เรียกนายว่าอะไรดี?...เฮนรี่"
เสียงแจ้งเตือนที่คุ้นเคยดังขึ้นมาอีกครั้ง...
หมายเลข 12 เฮนรี่ วีคอยด์
หมายเลข 13 เจชัวร์ วีคอยด์
ทั้งสองถูกกำจัดแล้ว.....