เฉินเจียหลิงคิดว่าตัวเองเป็นผู้หญิงหน้าตาธรรมดา มีกิจวัตรประจำวันธรรมดา มีชีวิตราบเรื่อยเฉื่อยชา และมีผลการเรียนระดับปานกลางหากไม่ค่อนไปทางรั้งท้าย

ทุกวันเธอจะตื่นนอนในเวลาหกโมงเช้า ใช้เวลายี่สิบนาทีอาบน้ำแต่งตัว ทำขนมปังปิ้งและไข่ดาวกินเป็นอาหารเช้าก่อนจะเดินทางไปเรียนตอนแปดโมงตรง เมื่อถึงเวลาสี่โมงหลังเลิกเรียนก็ตรงไปทำงานพาร์ตไทม์ที่ร้านเครื่องสำอางชื่อดังก่อนจะตรงกลับบ้านตอนสี่ทุ่ม และสิ่งสุดท้ายที่ต้องทำในแต่ละวันก็คือการอ่านนิยายและดูคลิปแต่งหน้าในเว่ยป๋อเป็นเวลาสองชั่วโมงก่อนจะเข้านอน

แม้ชีวิตประจำวันของเฉินเจียหลิงจะดูซ้ำซากและน่าเบื่อ แต่เธอก็สามารถตื่นนอนมาด้วยรอยยิ้มและนอนหลับไปพร้อมความสุขในทุกวัน

ยกเว้นวันนี้

นิยายเรื่อง 'ตำนานรักนิจนิรันดร์' ที่ทำให้เธออ่านจนตาเปียกตาแฉะทุกคืนมาเป็นเวลาสามเดือนกำลังจะถูกนำไปทำเป็นละครฟอร์มยักษ์เตรียมลงจอในปีหน้า ด้วยความที่นิยายเรื่องนี้มีแฟนคลับทั่วประเทศล้นหลาม ทางทีมผู้จัดจึงต้องการให้ผู้อ่านเสนอความคิดเห็นว่าต้องการให้ทำละครออกมาในรูปแบบไหนและอยากให้มีจุดไหนในละครที่เปลี่ยนแปลงไปจากนิยายบ้าง ก่อนจะนำความคิดเห็นเหล่านี้ไปคัดเลือกนักเขียนบทและนักแสดงอีกที

ในฐานะแฟนคลับนิยายอันดับหนึ่งที่เสียเงินซื้อตอนล่วงหน้าไปถึงสามพันกว่าตอน เฉินเจียหลิงก็ไม่พลาดที่จะสมัครบัญชีเข้าไปแสดงความคิดเห็นด้วย ทว่าความคิดเห็นของแฟนคลับคนอื่น ๆ ที่แสดงอยู่ในเว็บบอร์ดกลับทำให้เธอไม่สบอารมณ์เอาเสียเลย

ยกตัวอย่างเช่น แฟนคลับคนหนึ่งเขียนคอมเมนต์ว่า

'อยากให้ตัดตัวละครโอวหยางฮ่าวหรานออกไป' ความคิดเห็นนี้มีคนกดถูกใจ 4228 คน

คอมเมนต์ถัดมาบอกว่า

'ไม่ค่อยชอบพระรองเลย ถ้าไม่ตัดออกไปก็อยากให้เปลี่ยนบุคลิกของพระรองหน่อย ดูซ้ำซากน่าเบื่อมาก' ความคิดเห็นนี้มีคนกดถูกใจ 1270 คน

มีอีกคอมเมนต์ที่เขียนว่า

'เอาจริง ๆ ตอนอ่านรู้สึกว่าพระรองเหมือนเป็นตัวร้าย ตัวร้ายเหมือนเป็นพระรองมากกว่า คาแรกเตอร์ดาร์กเกินจนชอบไม่ลง' ความคิดเห็นนี้มีคนกดถูกใจ 2388 คน

เมื่อเลื่อนลงมาอ่านเรื่อย ๆ ก็มีอีกหลายความคิดเห็นที่แสดงออกถึงความไม่ชอบโอวหยางฮ่าวหรานหรือพระรองในเรื่อง ถ้าไม่ด่าตัวละครก็อยากให้ปรับบทบาทหรือเปลี่ยนปูมหลังของตัวละครไปเลย

เรื่องนี้เฉินเจียหลิงยอมไม่ได้เด็ดขาด

เหตุผลที่เธอยอมจ่ายเงินซื้อตอนล่วงหน้าถึงสามพันตอนก็เพื่อจะได้ตามอ่านเรื่องราวชีวิตของโอวหยางฮ่าวหรานหรือพระรองในเรื่องผู้มีชะตาชีวิตอาภัพ มีชาติกำเนิดเป็นถึงองค์ชายแต่กลับขาดความรักความอบอุ่นจากพ่อแม่ มีโฉมหน้าที่หล่อเหลายิ่งกว่าพระเอกแต่กลับถูกทำลายด้วยอุบัติเหตุแผลไฟไหม้ ซ้ำยังถูกส่งไปผจญอันตรายในสนามรบเป็นเวลาหลายปี

ไม่รู้ว่าทำไมเฉินเจียหลิงถึงมีอารมณ์ร่วมไปกับโอวหยางฮ่าวหรานอย่างที่ไม่เคยเป็นกับตัวละครจากนิยายเรื่องไหน

หลังจากพิมพ์ความคิดเห็นความยาวราวสองหน้ากระดาษและอ่านทวนไปสี่รอบ เธอก็กดอัพโหลดคอมเมนต์

'ในความคิดเรา ตัวละครที่เราชอบที่สุดก็คือโอวหยางฮ่าวหราน ถึงจะมีบุคลิกที่ดูดาร์กไปบ้างแต่ก็เป็นเพราะขาดความอบอุ่นจากทั้งแม่และพ่อ ผ่านการทารุณกรรมทางกายและวาจารวมถึงการรังแกจากคนอื่น ๆ ไม่ว่าจะเป็นพี่น้อง นางกำนัล ขันที แม้กระทั่งแม่นม รวมทั้งยังมีปมด้อยเรื่องแผลไฟไหม้บนใบหน้าอีกด้วย นอกจากนี้ โอวหยางฮ่าวหรานยังถูกส่งไปรบตั้งแต่อายุ 9 ปี หลังจากนั้นก็ออกรบ เสี่ยงชีวิตกับความเป็นความตายมาตลอด ถ้าจะมีบุคลิกเคร่งขรึมมาก ๆ ก็ถือว่าไม่ใช่เรื่องเกินความคาดหมาย

ตลอดทั้งเรื่อง แทบจะเรียกได้ว่าพระรองเป็นตัวละครตัวเดียวที่มีคุณธรรม เก่งกาจ รักและรับผิดชอบต่อประชาชน ยึดมั่นในอุดมการณ์ และมีความรักที่ซื่อสัตย์มั่นคงต่อนางเอก ไม่มีเหตุผลอะไรเลยที่จะเปลี่ยนแปลกบทของโอหยางฮ่าวหราน

ต่างจากพระเอกและนางเอกโดยสิ้นเชิง มาเริ่มที่นางเอกกันก่อน นักเขียนวางบทให้ติงจื่อเซียงเป็นผู้หญิงใสซื่อไร้เดียงสา แม้จะมาจากชนชั้นล่างแต่มีความอดทน ฉลาด และมีความสามารถจนกระทั่งได้ขึ้นเป็นพระชายาเอกขององค์รัชทายาทและได้กลายเป็นฮองเฮาในตอนจบ แต่ตั้งแต่ต้นเรื่องนางเอกกลับไม่ได้แสดงความฉลาดหลักแหลมอะไรเลย อุปสรรคที่นางเอกฝ่าฟันผ่านมาได้ส่วนใหญ่ก็เป็นเพราะมีคนช่วยหรือโชคช่วย นอกจากนี้ ตามเนื้อเรื่องนางเอกจะต้องมีความรักมั่นคงต่อพระเอก แต่ตั้งแต่ต้นเรื่องนางเอกกลับแสดงท่าทางคลุมเครือดูไม่ชัดเจนกับตัวละครชายหลายตัวรวมไปถึงพระรองและตัวร้าย จะเห็นได้ว่า บุคลิกกับการกระทำที่แสดงออกมาของนางเอกดูขัดแย้งกันไปหมด

มาต่อกันที่พระเอกของเรื่อง โอวหยางหมิ่น ตัวละครตัวนี้มีทั้งความไม่สมจริงและมีลักษณะหลายอย่างที่ไม่ดี ทั้งที่มีฐานะเป็นองค์รัชทายาทแต่ทั้งเรื่องพระเอกกลับไม่ต้องทำงานอะไรเลย มีความเอาแต่ใจตนเอง โหดร้ายต่อลูกน้อง ใช้อำนาจในทางมิชอบ ถือว่าตนเองเป็นใหญ่ข่มพระรอง ตัวร้าย และตัวประกอบอื่น ๆ หลายครั้ง ในนิยายอาจทำให้พระเอกดูเท่ มีความเป็นแบดบอยแต่ในความเป็นจริงแล้วไม่ใช่ลักษณะที่ดีเลย นอกจากนี้ พระเอกยังเจ้าชู้มาก ตั้งแต่ก่อนเริ่มเรื่องก็มีสตรีรับใช้มากมาย หลังจากรับนางเอกเข้ามาอยู่ในวังแล้วก็ยังมีสตรีอื่นอีกนับไม่ถ้วน

ดังนั้น หากนำเรื่องนี้มาทำเป็นละครก็ควรเปลี่ยนแปลงบุคลิกของนางเอกและพระเอกให้ดีขึ้น และเปลี่ยนแปลงเนื้อเรื่องให้สมจริงมากขึ้น ส่วนพระรองเป็นตัวละครที่สมบูรณ์ดีแล้ว'

เฉินเจียหลิงทิ้งตัวลงบนเตียง ตาจับจ้องไปที่หน้าจอโทรศัพท์ ขณะกดรีเฟรชเว็บบอร์ดด้วยใจจดจ่อ เธอเขียนแสดงความคิดเห็นอย่างมีเหตุผล แถมโอวหยางฮ่าวหรานก็เป็นตัวละครที่ทั้งดี น่ารัก เก่งกาจ คุณสมบัติพร้อม อย่างไรก็ต้องมีคนเห็นด้วยกับเธอแน่นอน

รออยู่ไม่นานก็มีคนเข้ามากดรีแอคคอมเมนต์ของเธอ

แต่เป็นรีแอคชั่นสติกเกอร์หน้าคว่ำ ซ้ำยังกดไม่ถูกใจอีกต่างหาก หลังจากนั้นก็มีคอมเมนต์โต้ตอบกับเธอผุดขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

ทว่ามีเพียงสติกเกอร์รีแอคถูกใจราวยี่สิบคนเท่านั้นที่ทำให้เธอพอหายใจได้คล่องคอ ความคิดเห็นนอกเหนือจากนั้นทั้งหมดเป็นไปในทิศทางตรงข้าม

'คนคนนี้ต้องเป็นแฟนคลับคลั่งรักพระรองแน่ ดาร์กขนาดนั้นยังชอบได้ลงอีก'

'พระเอกบุคลิกแบบนี้แล้วมันทำไม สมัยโบราณผู้ชายก็มีภรรยาได้หลายคนอยู่แล้ว นักเขียนก็วางเนื้อเรื่องไปตามยุคสมัยไงล่ะ คอมเมนต์อะไรโง่ ๆ ออกมาได้'

'ที่นางเอกต้องพึ่งพาคนอื่นก็เป็นเพราะเป็นผู้หญิงสมัยโบราณไง เป็นคนจนมาก่อนด้วย ถ้าให้นางเอกความสามารถล้นฟ้าทำได้เองทุกอย่างจะดูสมจริงได้ไง'

'นี่มันนิยายนะ พระเอกเท่ ๆ แบบนี้สิถึงจะดี'

'งงมาก ใคร ๆ ก็ชอบพระเอกทั้งนั้น มีแต่คนแปลก ๆ เท่านั้นแหละที่ชอบพระรอง'

เฉินเจียหลิงหน้าคว่ำ มีคนเข้ามาแสดงความคิดเห็นโต้แย้งเธอมากขึ้นเรื่อย ๆ กระทั่งคอมเมนต์ของเธอกลายเป็นหนึ่งในสิบคอมเมนต์ที่เป็นที่นิยมมากที่สุดของเว็บบอร์ด เฉินเจียหลิงอยากเข้าไปโต้ตอบทุกคนที่มาว่าพระรองของเธอแต่ดูจากจำนวนคนแล้วเธอคงสู้ไม่ไหวแน่ จึงได้แต่กดรีเฟรชรอเผื่อจะมีแฟนคลับคนไหนมีความคิดเห็นไปในทางเดียวกับเธอ แต่จนแล้วจนรอดก็ยังมีแต่ความคิดเห็นด่าพระรองยกยอคู่พระเอกนางเอก

ไม่รู้ว่าชอบเข้าไปได้ยังไง พระเอกนางเอกนิสัยปลอมขนาดนั้น โอวหยางฮ่าวหรานทั้งเป็นคนดี มีคุณธรรม ถึงจะเจอมรสุมชีวิตมากมายแค่ไหนก็ยังยึดมั่นในความถูกต้อง แถมยังรบเก่ง ฉลาด แน่วแน่มั่นคงและมีความรักลึกซึ้งกว่าพระเอกตั้งไม่รู้กี่เท่า ถึงภายนอกจะดูดุมากแค่ไหนแต่ในใจอ่อนโยนเป็นที่สุด

แค่อ่านตามตัวหนังสือเธอยังรู้สึกหลงรักตัวละครตัวนี้เลย คนที่ไม่ชอบโอวหยางฮ่าวหรานไม่สมองหมูก็ต้องสมองหมาแน่

เฉินเจียหลิงนอนอ่านคอมเมนต์จนตาเริ่มลาย เปลือกตาเริ่มหนักคล้ายจะปิดลง เธอกะพริบตาถี่ก่อนจะเหลือบไปเวลา ตอนนี้ตีหนึ่งกว่าแล้ว ถ้าไม่เข้านอนตอนนี้เธอต้องตื่นไม่ทันไปเรียนพรุ่งนี้เช้าแน่

แม้เธอจะเต็มเปี่ยมไปด้วยจิตวิญญาณพร้อมฝ่าฟันเหล่าแอนตี้แฟนของพระรอง แต่สภาพหนังตาของเธอไม่ไหวแล้ว

รอให้ถึงพรุ่งนี้ก่อนเถอะ เธอจะขอเลิกงานพาร์ตไทม์ก่อนเวลาเพื่อมาเขียนคอมเมนต์ตอบกลับทั้งหมดให้ดู