MADALING nahanap ng binata ang Cafe na sinabing kapatid. Pagkapasok nito ay agad n'yang nakita si Justin at kinausap.
"What happened?" he asked with a worried face. Pero hindi ito nakarinig ng sagot. Instead, he was given a death stare. Nagtitigan ang dalawang binata na para bang nagbabangayan sa kanilang sariling mga isip. "Ya, don't look at me like I'm not your older brother." Sabi nito sa kanilang pangunahing lenggwahe.
Hindi inalis ng nakababatang kapatid ang pagkakatitig nito at humigop sa tasa ng kapeng nasa kanyang harapan. "Bakit hindi mo siya pinuntahan nung araw na inaantay ka niya? Didn't you know she waited for hours before her flight?" Titig na tanong nito sa kapatid.
"What? Nag-antay siya saan?" takang tanong nito. Alam niyang wala silang naging usapan ng dalaga, isa pa ay nag-antay din ito sa airport, yun nga lang ay sa maling lugar.
"See? Hindi ko kayo maintindihan," Justin breathed a sigh of frustration. "She waited at Daechon beach for you and I was there. He thought I was you. He even gave me a back hug." Sinasadya nitong sabihin ang huling linya para makita ang reaksyon ng kaharap, and he wasn't wrong. Alam n'yang panlalakihan s'ya ng mata nito.
"She what? Why did she do that?" His forehead creased. Kita n'yang napakamot sa batok si Justin tsaka s'ya muling nagsalita.
"Kasi nga akala niya ako ay ikaw," his brother said with annoyance.
Napasandal sa upuan si Jace at napahawi sa kanyang buhok. He didn't bother to tell his side of the story because it didn't even matter. What's done is done. "So what's the plan?" Jace looked at his brother, ngunit matalim na tingin ang ibinalik nito sakanya.
"Hindi ba dapat ako ang nagtatanong n'yan sayo? What's your plan?"
"I'm going to see her because we need to talk. Even if she doesn't want to, she would have to face me. Ipipilit ko ang sarili ko." Pagkatapos ay tumayo ito at umalis. Tinignan lang ito ni Justin palayo at nagkibit-balikat.
Sa labas ng gate ay hindi mapakali si Jace dahil hindi n'ya alam kung paano papalabasin si Regina. Pasilip-silip ito sa loob na para bang myembro ng isang akyat bahay gang at pinagaaralan ang lokasyon. Nagulat nalang ito dahil sa isang boses ng bata.
"Pst kuya, anong ginagawa mo r'yan?" sitsit sa kanya ng isang batang lalakeng malusog.
Gulat na napalingon ang binata at pinagmasdan ang batang kyut habang kumakain ng icecream. Inayos nito ang suot na sumbrero atsaka muling tinignan ang bata.
"Ah, wala. Tinitignan ko lang kung nasa loob 'yung girlfriend ko," pagpapaliwanag nito tsaka umakto na para bang inaantay nito ang paglabas ng dalaga.
The kid gave him a doubting look while he took a bite to his ice cream cone. "Bakit hindi n'yo po gamitin 'yung doorbell? Kanina pa po kayo pasilip-silip d'yan. Baka po pagkamalahan ka na magnanakaw," seryosong sabi nito.
Napaangat ang kaliwang kilay ni Jace dahil may punto nga naman ang bata. He shifted his gaze to the doorbell, then nodded as he pursed his lips, forming into a pout. 'Oo nga naman. Why don't I just use it?' Agad n'yang nilingon ang bata, nang bigyan s'ya nito ng sarkastikong ngiti. He immediately pressed the doorbell and after a minute, a lady in a beautiful peach dress came out.
Jace faced the stone walls and was still composing his thoughts when he heard the gate opened.
"Ate Regina! Kanina pa po may sumisilip sa bahay n'yo," sigaw ng batang lalaki at agad tinuro ang binata. "Ayan po oh, sabi n'ya girlfriend ka daw n'ya. Totoo po ba 'yun ate?" Sabay turo nito sa binata na nahihiyang nakatayo sa gilid ng gate habang pinanglalakihan s'ya ng mata.
The woman's forehead wrinkled to what she heard and turned to her right. "What are you doing here?"
"We need to talk," the guy quickly answered. Akala n'ya ay paalisin s'ya ng babae pero tahimik s'ya nitong pinagbuksan ng gate at pinapasok sa loob. "Thank you," he whispered.
Inside the living room, he roamed around and stared at the photo frames that were hanged on the wall. Mayroong litrato ang dalaga kasama ang mga magulang nito at sa isang banda naman ay litrato ng dalaga kasama ang kanyang nakababatang kapatid.
"Here's a glass of juice. Maupo ka." Walang expression na sabi ng babae. Agad namang umupo ang binata at tinignan ang dalaga.
He doesn't know how to start the conversation, tahimik nitong pinagmasdan ang dalaga habang nakaupo at nakayuko. Magkahawak ang dalawang kamay nito habang nakapatong sa kanyang hita. 'Is she praying?'
The room fell silent for the next minutes before Regina lifted her head up to look at him, but immediately shifted his gaze to somewhere else. Jace could see the pain in her eyes. Kahit hindi ito nakatingin sa kanya ng diretso ay ramdam n'ya ang hinanakit nito sa kanya.
"Regina, I know I have hurt you. I am truly sorry." But she didn't look back. The guy swallowed a lump in his throat, hoping she would talk to him. "Distance is just a test of how far love can travel, right? Please, let's make it work," he added.
Biglang napabalik tingin ang dalaga sa lalaki at napatahimik. She looked at him with tears in her eyes. Matagal na n'yang gustong marinig ang mga katagang 'yun sa kanya. Sabi ng dalaga sa sarili ay mag-fofocus muna ito sa kanyang trabaho. Iwawaglit sa isipan ang binata at gagawin n'ya ang mga bagay ng gusto n'yang gawin basta mawala lang sa isipan ang lalaki. But here he is, isang sorry lang nito sa kanya ay para bang nawala lahat ng hinanakit n'ya sa binata.
"I—I don't think we should—"
"Shh. Don't say that, please." he doesn't want to hear what she wanted to say. "Give me one more chance to love you. Please, give me one more chance to be with you again." He walked toward her and held her hands.
"But I fear of losing you again, Jace. Natatakot ako na baka isang araw magbago nanaman ang isip mo at pag nangyari 'yun, paano ako?"
The young man breathed a sigh of dismay. Dismayed, not because of what he heard. But because of what the woman felt toward her. Naiinis s'ya sa sarili kung bakit naduwag s'ya noong mga panahong pwede naman nilang pag-usapan ang magiging estado ng kanilang relasyon kung sakali na magkakalayo ang mga ito.
"I admit I wasn't ready to hear you leave me that day. And I thought about it a lot. I am so sorry for being stupid." He looked at her in the eyes. "But one day, there will be no distance between you and me." He slowly grabbed her waist and pulled her closer to his body and right there, they kissed slowly and gently. Because with the right person, sometimes kissing feels like healing.
The two were having their moment when the door suddenly opened. Gulat na nakatingin si Jazy sa dalawa at kamuntikan pang mabitawan ang hawak nitong inuming tubig. "Ano to bold?" natatawang tanong niya. Napatigil sa ginagawa ang dalawa at napatingin sa dalagang kakapasok lang.
Sinigaw ni Regina ang pangalan ni Jazzy at linapitan ito, "S-Sorry," natatawang sabi nito at kinurot siya sa tagiliran habang si Jace naman ay paubo-ubong napaupo sa sofa.
"Aray! Ako pa talagang makakatanggap ng kurot ha." Pinandilatan niya ang kaibigan tsaka natatawang lumapit sa binata. Binati niya ito at pangiti-ngiting tumitingin kay Regina para asarin ito.
"Hi, Jace! Long time no see a. Anong atin ngayon?"
"Ha?" ang tanging nasambit nito. Mabilis na lumapit si Regina at sumingit sa dalawa habang pinanlalakihan ng mata an kaibigan.The three talked for more than an hour before Jace waved goodbye. Minabuti nitong umalis para makapag-usap ang magkaibigan. Agad naman s'yang hinatid ng nobya palabas ng pintuan.
"I need to go. I'll fetch you tomorrow morning, then?" He gave him a sweet smile as he kissed her on the forehead.
"Saan tayo pupunta?"
"Anywhere, let's spend time together and talk about our future." He winked at him and hugged her tight. Seconds after, Regina came back to the living room with a wide smile on her face.
"Wow naman. Concerned na concerned pa akong pumunta dito kasi akala ko nagmumukmok ka nanaman o baka nalulunod ka na sa sarili mong luha. Tapos makikita kong naghahalikan kayo? Sarap ba?" Humalakhak si Jazy na may kasamang hampas sa balikat ng kaibigan.
Regina tried not to laugh pero dahil sa tawa ng kaibigan ay nahawa ito. "Do you think it will work? I mean, yung ldr... do you think it'll work out? Natatakot ako." Napaupo ang dalaga, napapaisip ito sa kung anong pwedeng mangyari sa kanila.
Maging ang kaibigan ay napa-upo sa sinabi niya. "I think it's just a matter of trust, commitment and holding on." She crossed her legs and arms, creased her forehead and curled her lips, then continued. "And communication. Importante 'yan pag malayo kayo sa isa't isa."
Hindi na muling nagsalita si Regina, sa isip n'ya ay may punto ito. 'Trust, commitment, holding on and communication. Tama, hindi pwedeng mawalan kami ng komunikasyon,' sabi nito sa isipan.
Nag-kwentuhan pa saglit ang magkaibigan atpagkalipas ng mga trenta minutos ay nagpaalam na ang isang dalaga dahil magkikita pa sila ng nobyo. Nagbalik sa pagkaka-upo si Regina at sinilip ang cellphone nito. Hindi n'ya napansin kanina na may tawag pala itong natanggap mula kay Justin, kaya naman agad n'ya itong tinawagan.
"Hello, Justin. I just saw your calls. Is there any problem?"
"Ah yeah, I wonder if you and Jace met today?"
"Yes, he actually left an hour ago. Teka, magkakilala ba kayo?" Naalala nito ang naging tinginan ng dalawa noong unang araw na nagpunta ang nobyo sa apartment n'ya. May katagalan bago nakasagot ang binata sa kabilang linya.
"Yes, I know him," maikling sagot nito. Pagkatapos kumustahin ang babae ay nagpaalam na agad ito.
Nagkibit- balikat nalang si Regina at humiga sa sofa dahil ang isipan n'ya ay nakatuon sa nobyo. 'Nakabalik na kaya s'ya?'
INABOT din ng halos isang oras si Jace bago makabalik sa hotel, naabutan kasi si'a ng traffic at muntikan pa s'yang mamukhaan ng mga kabataan. Buti nalang at lagi itong may dalang face mask at cap kaya kahit papaano ay naitatago niya ang kanyang mukha. Nang makabalik sa kanyang hotel room ay pabagsak na humiga ang binata sa kama at muling napaisip. 'God! I missed her.'
He can't explain how he feels. He's happy and scared at the same time. Heto nanaman ang kaba at takot na lagi n'yang nararamdaman sa twing maiisip ang dalaga na ma-papalayo sa kanya. He grabbed his phone and stared at his home screen for seconds. It was a stolen photo of Regina while sleeping.
"I can't promise you a perfect relationship, but as long as we're trying, I'm staying."