บทที่ 25
"เช่นนั้น สร้างร่างมารกันก่อน" ไน่เหอเปยขึ้น
เฉินตงงุนงง "มิใช่บอกว่าร่างมารจะกัดกินผู้ใช้หรือ ทำไมถึงให้สร้างร่างมารเล่า"
"เจ้าไม่ใช่ เผ่ามารโดยกำเนิด การจะดูดซับพลังจากสิ่งมีชีวิต ทำได้ที่ไหนเล่า" ไน่เหอเบ้ปากตอบ
"ค้นหาถ้ำในบริเวณนี้ เพื่อปิดด่าน ที่เหลือก็เตรียมบ่อใหญ่สำหรับใช้เทเลือดของสิ่งมีชีวิตเข้าไป" ไน่เหอเว้นช่วงเล็กน้อย ก่อนจะบอกกกับเฉินตงด้วยความจริงจัง "บางที อาจจะใช้เลือดของมนุษย์ด้วย"
เฉินตงสูดลมหายใจเข้าปอด เเละปล่อยออกมา เมื่อตัดสินใจไปเเล้ว ควรทะยานไปให้สุด เฉินตงออกเดินทางตามหาถ้ำ
เฉินตงพบเจอถ้ำเเห่งหนึ่งที่อยู่ใต้เนินเขาไม่สูงมากนัก อันเกิดจากการขุดโดยสัตว์หรืออสูรบางตัว มันไม่ใช่ถ้ำร้างเเน่นอน ตรงหน้าถ้ำมีหลุมขนาดใหญ่ เเละกระดูกของสิ่งมีชีวิตมากมาย กองเต็ม ทำให้เฉินตงนิ่วหน้าทันที
ตรงนี้ เหมือนจะไม่ปลอดภัยเท่าไหร่ ไอ้หลุมนี่คงเป็นที่นอนของมัน
ตรงหน้าถ้ำตอนนี้เช้าอยู่ อสูรเจ้าของที่นี่ อาจจะกลับมาตอนค้ำก็เป็นได้ เเต่ไน่เหอบอกว่าไม่เป็นไร เฉินตงจึงมีความมั่นใจในระดับหนึ่ง เเละล่าสัตว์ป่าเเละอสูร เขาไม่ได้ฆ่าทันที เเต่เลือกจับมาเป็นๆ ทว่าไม่มีมนุษย์เนื่องจากป่าทมิฬ หาใช่ที่ที่มีจอมยุทธ์หลงเข้ามา โดยเฉพาะส่วนลึกเช่นนี้
สัตว์ป่า จำพวก กวาง ละมัง กับอสูรพวกหมาป่า ถูกจับมาเเละขังไว้ จนครงจำนวน เฉินตงก็ย้ายกองกระดูกออก เเละนั่งในหลุม ด้วยร่างกายที่เปลือยเปล่า ก่อนจะพบกับเสียงกรีดร้องของสัตวืเเละอสูร คาดว่าไน่เหอคงริ่มต้นสังหารเเล้ว ทว่าตนเองหลับตาอยู่จึงไม่เห็นวิธีการของมัน
สัมผัสไม่เหมือนน้ำ เริ่มท่วมร่างของเฉินตง
"ไม่ต้องทำอันใด เเค่ข่มสมาธิไม่ให้ธาตุไฟเข้าเเทรกได้ก็พอ ถ้าผิดพลาด เจ้าในตอนนี้จักหายไปตลอดกาล" ไน่เหอที่ยืนอยู่ยนพื้นเอ่ย เเละเรียกเสาป้ายหลุมสพตนเองออกมาตั้งไว้ ก่อนจะประทับฝ่ามือลงบนที่นั่น
พลังมารถูกเค้นออกมาจากนาย ทว่ามันไม่ได้พุ่่งเข้าไปในร่างของเฉินตงเหมือนกับที่ถ้ำใต้น้ำตก เเต่ซึมเข้าไปในบ่อโลหิต
"ก่อรูป!" ไน่เหอประกบมือเข้าหากัน อักขระบางอย่าง พุ่งเข้าใส่ร่างของเฉินตง ทำให้เด็กหนุ่มเจ็บปวดเจียนตายขึ้นมาทันที