เคลมเดียคือชื่อของอาณาจักรที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลกนี้ นอกจากมีพื้นที่มากที่สุดแล้วอาณาจักรแห่งนี้ยังเป็นอาณาจักรที่ร่ำรวยและมีกองทัพที่แข็งแกร่งที่สุดด้วย
เคลมเดียมักหาความชอบธรรมในการทำสงครามกับประเทศอื่น พวกเขาเก่งเรื่องการแทรกแซงทั้งทางตรงและทางอ้อม อย่างอาณาจักรโคโคที่แมรีมาอาศัยอยู่นี่ก็มีประเด็นพิพาทกับเคลมเดียทั้งที่ไม่มีพื้นที่ติดกัน
แม่น้ำสายสำคัญของโคโคเป็นแม่น้ำที่เป็นเหมือนเส้นเลือดใหญ่ที่หล่อเลี้ยงไม่ใช่แค่โคโคเท่านั้น แต่อาณาจักรใหญ่เคียงอีกหลายที่ก็มีชีวิตอยู่ได้เพราะแม่น้ำสายนี้ แต่แล้ววันหนึ่งแม่น้ำสายที่เป็นดั่งชีวิตก็เหือดแห้งลง
เหตุผลมาจากเคลมเดียที่อยู่ต้นน้ำนั่นเอง พวกเขาสร้างเขื่อนขึ้นโดยไม่สนใจว่ามันจะสร้างความเสียหายให้กับประเทศที่อยู่ปลายน้ำ
หมู่บ้านของโคโคที่ถูกน้ำท่วมกะทันหันเองก็เป็นหนึ่งในการกระทำของเคลมเดีย ในช่วงฤดูแล้งเขื่อนจะกักเก็บน้ำทั้งหมดเอาไว้และยิ่งทำให้ทุกคนที่จำเป็นต้องใช้น้ำเดือดร้อน แต่กลับกันในช่วงที่มีฤดูฝนที่มีน้ำมากเกินไป เพื่อป้องกันเขื่อนแตกจากปริมาณน้ำ เคลมเดียจะปล่อยมวลน้ำจำนวนมหาศาลออกมาจนเป็นเหตุให้บางหมู่บ้านแทบจะจมหายไปในกระแสน้ำ
เป็นพฤติกรรมสุดเลวร้าย แต่ผู้คนในโคโคและประเทศอื่นที่ได้รับผลกระทบเดียวกันทำได้แค่สาปแช่ง พวกเขารู้ว่าไม่มีปัญญาไปทำอะไรกับมหาอำนาจอย่างเคลมเดีย
แมรีเป็นคนหนึ่งที่โกรธกับเรื่องนี้แต่เธอเชื่อว่าตนเองทำอะไรไม่ได้เช่นกัน เธอได้แต่หวังว่าเรื่องแบบนี้คงต้องใช้วิธีทางการทูตในการแก้ปัญหา ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ กับตุ๊กตาหุ่นมือหนึ่งตัวจะไปทำอะไรได้
แมรีไม่คิดว่าวันหนึ่งภัยมันจะมาถึงตัวเอง
เธอกำลังถูกล้อมทั้งที่อยู่ในบ้านของตนเอง ส่วนพวกคนที่มาราวีเธอไม่ใช่ใครอื่น เครื่องแบบทหารแบบนั้นแมรีจำได้ว่ามันคือของทหารเคลมเดีย
"แมรี ลิตเติลฟิลด์… พวกเราขอจัมกุมตัวเจ้าในข้อหากระทำตัวเลียนแบบเทพธิดา"
"อะไรนะ" แมรียังไม่ได้ออกจากบ้าน เธอตะโกนถามผ่านหน้าต่างเพื่อให้แน่ใจว่าไม่ได้หูเพี้ยนไป
"ไม่ต้องกังวล พวกเราแค่พาไปสอบสวนเท่านั้น ถ้าไม่มีความผิดก็ไม่ต้องกลัว"
"อยู่ ๆ ก็เอาคนมาล้อมบ้านคนอื่นแล้วบอกให้ตามไป ใครจะไปเชื่อ"
แล้วเสียงโหวกเหวกโวยวายก็ดังขึ้น แมรีจำเสียงเหล่านั้นได้ หลาย ๆ เสียงนั้นคือบรรดาเพื่อนบ้านของแมรีนั่นเอง พวกเขาเห็นทหารเคลมเดียมาล้อมบ้านแมรีก็เลยแห่กันออกมาช่วย
"จะทำอะไรน่ะ ทหารเคลมเดียมาทำอะไรที่นี่"
"พวกเรามาจับกุมตัวแมรี ลิตเติลฟิลด์… ใครไม่เกี่ยวอย่ามายุ่ง"
"อย่ามากร่างในประเทศคนอื่นนะโว้ย" เพื่อนบ้านอีกคนโวยวาย
"ห้ามมายุ่งกับแมรีนะ แมรีคอยช่วยเหลือพวกเราตลอด ใครจะรังแกเธอก็ข้ามศพพวกเราไปก่อนเถอะ" คุณป้าข้างบ้านตะคอกใส่ทหาร เธอไม่ได้เกรงกลัวหอกที่อยู่ในมือของอีกฝ่ายเลย ภาพที่เธอและเพื่อนบ้านอีกหลายคนลุกขึ้นสู้แทนแมรีมันทำให้เธอถึงกับน้ำตาซึม
"ทหารของโคโคยังไม่กล้าทำอะไรเลย คิดเหรอว่าเราจะกลัวแค่ชาวบ้านไม่กี่คน" ทหารเคลมเดียรายหนึ่งพูด มันทำให้พวกเขาทั้งกลุ่มหัวเราะลั่น
แมรีรอดูท่าทีอีกพักใหญ่ ทหารไม่มีวี่แววจะยอมแพ้ ส่วนชาวบ้านเองก็ไม่ยอมถอยเช่นกัน แมรีสังหรณ์ใจว่าหากเป็นเช่นนี้ต่อไปมันต้องเกิดความรุนแรงขึ้นแน่นอน ในที่สุดเธอก็เป็นฝ่ายยอมออกมาเจรจา
"บอกหน่อยได้ไหมว่า ข้อหาเลียนแบบเทพธิดาคืออะไร"
"รายละเอียดเดี๋ยวพวกเราจะอธิบายระหว่างทาง…"
"ถ้าไม่บอกตอนนี้ฉันก็ไม่ไปด้วยหรอกนะ"
ทหารกลุ่มนั้นหันหน้าไปมองกันก่อนที่คนที่เป็นหัวหน้าจะตัดสินใจพูด "เจ้ามีอาชีพพัพเพ็ตเทียร์ใช่ไหม มันคืออาชีพที่เราสงวนเอาไว้ เพราะมันคืออาชีพของเทพธิดาผู้ช่วยเหลือโลกนี้"
"หาาา"
"หลักฐานมัดตัวขนาดนี้ดิ้นไม่หลุดหรอก" ทหารชี้ไปที่ชิโลที่ติดอยู่กับมือซ้ายของแมรี
"พูดเรื่องบ้าอะไรเนี่ย ท่านบาทหลวงบอกว่าพัพเพ็ตเทียร์เป็นอาชีพหายาก แต่ไม่เห็นเคยบอกเลยว่าเป็นอาชีพผิดกฎหมาย"
"ไม่รู้ก็ไม่แปลกหรอก ก่อนหน้านี้เคยมีแค่เทพธิดาเท่านั้นที่มีอาชีพนี้ก็เลยไม่เคยมีกฎหมายมาก่อน จนกระทั่งเมื่อวานนี้นี่แหละ"
"ซี้ซั้วตั้งกฏหมายขึ้นมาเอง เอามาบังคับใช้ย้อนหลัง แถมยังมั่วเอากฏหมายประเทศตัวเองมาใช้ในประเทศอื่นด้วย ต้องหน้าด้านขนาดไหนเนี่ย" ชิโลพูดออกมาหมด แมรีตกใจที่ชิโลพูดในสิ่งที่เธอคิดทุกประการ ซึ่งมันก็ไม่แปลกเลยเพราะชิโลก็คือเธอนั่นแหละ
"เงียบเถอะ กฏหมายของเคลมเดียถือเป็นประกาศิต ในเมื่อเจ้ายอมรับออกมาเองแล้ว ก็ไม่จำเป็นต้องสอบสวนให้เสียเวลา ข้าจะใช้สิทธิ์ในการสำเร็จโทษเจ้าตรงนี้เลยก็แล้วกัน"
"อ้าว เฮ้ย" แมรีร้องเสียงหลง ขณะที่ทหารนับสิบนายกำลังกรูกันเข้ามา
พวกชาวบ้านไม่ได้อยู่เฉย หลายคนเคลื่อนไหวทันทีที่เห็นทหารเคลมเดียแสดงเจตนาร้าย พวกเขาตรงเข้าไปยื้อแย้งอาวุธ และยังบอกให้แมรีหนีไป
"หนีไปซะ ไม่ต้องห่วงพวกเรา"
"แต่ว่า…"
"พวกเคลมเดียไม่ได้มีแค่นี้หรอก เจ้าอยู่ที่นี่ไม่ได้แล้ว"
แมรีตัดสินใจทำตามนั้น แม้จะห่วงเพื่อนบ้านที่มาช่วยแต่แมรีเชื่อว่าถ้าเธอหนีไปทุกอย่างคงจบ อย่างไรเสียเคลมเดียก็คงไม่กล้าทำเรื่องรุนแรงมากกว่านี้ในประเทศที่ไม่ใช่ของพวกเขา
เธอมองทุกอย่างง่ายเกินไป เคลมเดียไม่เคยยอมแพ้กับเรื่องแบบนี้ และพวกเขาขึ้นชื่อในเรื่องการทำอะไรเลยเถิดเกินจำเป็น แมรีนึกไม่ถึงว่านั่นจะเป็นครั้งสุดท้ายที่เธอได้เห็นหมู่บ้าน
แมรีมารู้ข่าวอีกทีในระหว่างหลบหนี ข่าวบอกว่าหมู่บ้านถูกโจมตีโดยพวกโจรป่าและไม่มีใครรอดชีวิต แต่เธอรู้ว่าเรื่องจริงไม่ได้เป็นเช่นนั้น นี่ต้องเป็นฝีมือของทหารเคลมเดียอย่างไม่ต้องสงสัย
ทั้งโกรธทั้งเสียใจจนล้มทั้งยืน แมรีร้องไห้จนน้ำตาแทบจะกลายเป็นเลือด เหนือยิ่งกว่าความแค้นที่มีต่อทหารเคลมเดีย เธอโกรธเกลียดตัวเองที่ีวันนั้นหนีออกมาโดยไม่ได้เฉลียวใจว่าจะเกิดเรื่องเลวร้ายกับคนที่อยู่ข้างหลัง
เคลมเดียไม่ได้ทำเรื่องแบบนี้ครั้งแรก หลายครั้งหลายคราที่พวกมันใช้อำนาจบาตรใหญ่กดขี่ข่มเหงประเทศอื่น เมื่อคนเหล่านั้นลุกขึ้นสู้ ประเทศอันธพาลนี้ก็จะใช้กำลังเข้าจัดการ
"ข้ารู้ว่าเจ้าไม่อยากสู้กับมนุษย์ด้วยกัน แต่จะปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไปเหรอ" ชิโลถามแมรี
"ต่อให้คิดจะสู้ แต่ฉันคนเดียวจะทำอะไรได้"
"เจ้าคนเดียวทำอะไรไม่ได้หรอก" ชิโลตอบตามตรง "แต่ถ้าคนเดียวทำไม่ได้ ก็ไปร่วมกับคนอื่นที่ทำได้สิ"
แมรีไม่ได้ถือสาจริงจังอะไรกับสิ่งที่ชิโลพูด ขนาดหลายประเทศที่มีปัญหากับเคลมเดียยังไม่กล้างัดข้อโดยตรง การไปร่วมงานกับองค์กรที่เล็กกว่านั้นเพื่อหยุดเคลมเดียมันฟังดูเป็นเรื่องเพ้อฝันที่ไม่มีทางเป็นไปได้
แมรีไม่รู้ตัวว่าระหว่างที่เธอระหกระเหินไปเรื่อย เธอกำลังทำให้พายุก่อตัวขึ้นอย่างช้า ๆ
เลเวลอาชีพนักบวชของชิโลเต็มไปนานแล้ว ไม่เพียงแค่นั้นอาชีพ 'พาลาดิน' ที่ชิโลได้มาหลังจากนั้นก็เต็มไปแล้วเช่นกัน มันทำให้แมรีต้องมาเก็บอาชีพระดับต่ำเพิ่มอีกหลายอาชีพในระหว่างที่เธอหยุดแวะพักตามหมู่บ้านต่าง ๆ
มันเกือบกลายเป็นกิจวัตรประจำวันไปแล้ว เก็บเลเวล เดินทางต่อ จัดการกับทหารของเคลมเดียที่ถูกส่งมาหาเธอชนิดที่แทบไม่เว้นวัน แต่แมรีก็ยังรอดอยู่ได้
[ชื่อ: แมรี ลิตเติลฟิลด์]
[เผ่าพันธ์: มนุษย์] [อาชีพ: พัพเพ็ตเทียร์ Lv. 92]
[สกิล: กำลัง Lv. 73, ความเร็ว Lv. 64, ทนทาน Lv. 81, สติปัญญา Lv. 129, งานฝีมือ Lv.99, เสื้อผ้าหุ่น Lv. 99, อาวุธหุ่น Lv. 99, ตัดเย็บในพริบตา Lv. 10, แบ่งปันมนตรา Lv. 10, เชิดหุ่นระยะไกล Lv. 10, ปรุงโพชัน Lv. 10, กองพันหุ่น Lv. 10, วิถีมาร Lv. 10, ผู้บงการชีวิต Lv. 10, คลิงมิติหุ่น Lv.10, ร้อยวิญญาณ Lv. 1]
[ชื่อ: บานิชิโล]
[เผ่าพันธ์: หุ่นมือ] [อาชีพ: จอมปราชญ์ Lv. 50]
[สกิล: กำลัง Lv. 254, ความเร็ว Lv. 278, ทนทาน Lv. 324, สติปัญญา Lv. 237, ทักษะดาบ Lv. 99, ทักษะโล่ Lv.99, เพลงดาบหุ่นมือ Lv. 99, ทักษะดาบใหญ่ Lv. 99, ทักษะดาบสองมือ Lv. 99, ลูกไฟ Lv. 10, กระสุนน้ำแข็ง Lv. 10, กระสุนลม Lv. 10, เพลิงแห่งจุดจบ Lv. 10, เยือกแข็งดับสูญ Lv. 10, สายลมแห่งเทพ Lv. 10, ขโมย Lv. 10, ซ่อนตัว Lv. 10…. (อ่านเพิ่มเติม)]