Chapter 13: Meeting her Parents Part Two (Flashback)
I woke up all of a sudden when I felt someone squeezing me, I tried to move around but I felt a heavy thing is pinning me down making me unable to move so I look around only to find Cray and Carson are cuddling me and hugging me like a vine.
I can't help but snort "grabe hindi naman wko aalis eh" I messed up with their hair and they both stirred, slowly waking up.
"Good morning!" nakangiting bati ko sa kanila
Patuloy akong ngingiti hanggat kaya ko. Sabi nga ng ilan na malakas kang tao kung nakakaya mong ngumiti sa kabila ng problemang kinakaharap mo.
"Angel?" patanong na tawag sa akin ni Carson, hindi ako kumibo bagkus ay tumingin lang ako sa kanya ng may pagtatanong.
"we were there…" simpleng sambit niya na nagpakunot ng noo ko
"anong ibig mong sabihin?" nakakunot ang noo na tanong ko, may hinala ako pero hindi ako sigurado. Knowing them baka nga sabay pa kaming dumating ng Cagayan de Oro.
"Nakita namin yung nangyari, nandoon kami.." naluluha na ako sa kahihiyan habang nakatingin sa malungkot nilang mga mata.
"Sobra kayong preoccupied kaya hindi niyo kami nakita." Cray said
"narinig niyo ba lahat?" Hindi ko alam kung bakit hindi matigil sa pagtulo yung luha ko, habang naiisip ko na naman yung nangyari pakiramdam ko paulit ulit na nawawala sakin ang pamilya ko.
"Sorry Angel," hinging paumanhin ng dalawa kasabay ng marahang pagtango.
Napapikit nalang ako at napabuntong hininga dahil hindi ko naisip na malalaman nila ang bagay na iyon.
"Paano? Gusto kong malaman kung paano ka napunta sa Crystal…" seryoso pero mababakas ang awa sa boses ni Carson ng magsalita Siya.
"Wanna know my story?" malungkot na ngiti ang pinakita ko sa kanila ng magtanong ako, tumango lang ang dalawa.
Muli akong napabuntong hininga ng magbalik tanaw ako sa aking nakaraan.
(FLASHBACK)
Fourteen years ago I was fourteen years old that time, pinanganak at lumaki ako dito sa Cagayan de Oro. Nagmula ako sa mahirap na pamilya, pero hindi mo masasabing isang kahig isang tuka and pamumuhay namin dahil nakakakain pa naman kami ng tatlong beses sa isang araw.
Meron akong nag-iisang kapatid na babae si Carmina. Carmina is fragile and frail but she's smart unlike me I'm the stronger one but the dumb one.
Being the oldest children tungkulin kong magparaya at tulungan ang kapatid ko at pamilya ko, nung mga panahong iyon kailangan namin ng pera para masustentuhan yung kapatid ko kaya tumigil ako sa pag-aaral at nag simulang mamasukan biglang isang kasambahay sa mayaman naming kababayan.
Habang nag tatrabaho ako wala akong ibang iniisip noon kung hindi ang matulungan sila nanay pero hindi ko alam na yung nanay ko na pala yung direktang kumukuha sa sahod ko, nalaman ko lang iyon nung minsang nagtanong ako dahil kailangan ko ng pera para makapag pagamot ako.
Nagkasakit ako nun over fatigue and anemia, yung mga amo ko dahil sa hindi na ako makatulong sa kanila, they started hurting me and humiliate me. At first it was verbal I remember those words na lumatay sa pagkatao ko USELESS. STUPID. IDIOT. WORTHLESS. Yung mga salitang binitawan ng mga amo ko.
May mga pagkakataon pa na hinihiya nila ako sa harap ng mga kaibigan nila. One time may party sa kanila non, accidentally kong natabig yung isang tray ng pagkain, grabe yung naging galit nila halos huraban nila ako non sa harap ng madaming tao. Kahit anong sorry ko hindi nila ako pinapakinggan tuloy lang sila sa panghihiya sa akin.
And then the verbal became physical, yung asawang babae sinasabunutan ako, sinturon, suntok may time pa nga na hinubaran ako at saka ako tinali sa likod ng bahay nila.
Wala akong magawa kundi ang umiyak at mag dasal pero kahit yata ang Panginoon tinalikuran na ako nung mga panahong iyon.
"Hey angel, kung hindi mo pa kaya wag mo ng ituloy please.." narinig kong bulong ni Carson habang yakap niya ako ng mahigpit but I just shooked my head. I held back my tears as I continued talking.
Akala ko nung mga panahong yun ay wala ng mas sasakit sa nangyayari sakin pero hindi ko lubos maisip na meron pa palang mas masakit na mangyayari.
Akala ko hanggang physical na pananakit lang ang dadanasin ko pero hindi ko naisip na aabot sila sa sexual abuse.
"The-y..they t-touched me e-every…where…"
Tuluyan na akong napaiyak ng maalala ko ang masakit kong nakaraan.
"shh.. enough angel…." Patuloy sa pagyakap sakin ng mahigpit si Carson habang hinihimas ni cray ang buhok ko. Pero hindi ako nakinig patuloy akong nagsalita.
Hinahawakan nila ako sa mga maseselang parte ng katawan ko. T-ta…pos y-yung ari nila p-pilit nilang isusubo sa akin. Hindi sila tumitigil kahit na umiiyak na ako.
Sabi ko sa sarili ko nun na masuwerte pa din ako kase hanggang doon lang yung ginagawa nila.
"Isang araw habang binababoy ako nung lalaking amo ko du-dumating yung nanay ko." Napangiti ako ng mapait at napatingin ako sa kanilang dalawa.
Akala ko nun magagalit yung nanay ko, pe-pero wala siyang ginawa tumayo lang siya at pinanood ako habang binababoy ako ng amo ko.
Yung tingin nung nanay ko nun, sinasabi nung mga mata niya na deserve ko yung nangyayari sakin, nakatulala lang ako sakanya nun umiiyak at nagmamakaawa.
"Cray, Carson yung nanay ko na walang ginawa kung hindi ang pasakitan Ako, tanga ba ako para mahalin siya ng paulit ulit kahit na sinasakyan niya ako ng paulit ulit?" umiiyak ng tanong ko
"hindi mo kasalanan angel, napakabait mo dapat kang mahalin at hindi dapat saktan." Buong pusong saad ni cray at hinalikan ako sa aking noo.
Nung nagsawa na sa kakaabuso sakin yung amo ko ay isinoli na ako sa pamilya ko. Sobra akong natrauma nun hindi ko makuhang magsalita, nanatili lang akong nakatulala. May mga gabing magigising ako na lumuluha ilang buwan akong hindi pinapatulog ng nangyari nightmares after nightmares. May mga time noon na hindi na ako natutulog dahil sa takot ko, sa tuwing ipipikit ko ang mata ko yung pang aabuso sakin ang nakikita ko.
Meron yung isang buong linggo na sobrang bait ng pakikitungo sakin ni nanay, ang saya saya ko nun sabi ko sa sarili ko finally nagbago na si nanay, mamahaling niya na ako at ituturing na niyang anak.
Pero yung pagiging mabait ni nanay at yung pagbabago niya may expiration date pala. Hanggang isang linggo lang pala na anak ang turing niya sakin, yung pagmamahal na kaytagal kong inasam ay pang hanggang isang linggo lang. Para akong kawawa noon na pinasabik sa pagmamahal, iniumang sa akin pero bigla ding babawiin nung malapit ko ng maabot.
After nung isang linggong pagiging mabait ni nanay, mayroong isang may edad na lalaki ang pumunta sa aming bahay.
Nagtataka ako kasi laging tumitingin sakin yung lalaki, akala ko noon baka nagtataka lang at lagi akong tulala at wala sa sarili.
Isang linggo ding nagpabalik balik yung lalaki at tuwing pupunta siya lagi siyang may inaabot na pera kay nanay. Nahihiwagahan man lihim parin akong nagpapasalamat sa lalaki kasi tinutulungan niya yung nanay ko.
Sabi ko nun sa sarili ko ang bait naman ng tao na ito para tulungan kami. Napaka swerte nung mga anak niya kung mayroon man siyang anak kase mabuti siyang tao.
Nung sumunod na linggo bumalik na naman yung lalaki pero this time nagtaka na ako kase nilalagay na ni nanay yung mga damit ko sa isang malaking bag.
"Nay saan po tayo pupunta?" Hindi ko non napigilan na magtanong pero sininghalan lang ako ni nanay.
Napahawak ako sa dibdib ko kase ramdam ko ang sakit don, para bang ang pagbabalik sa nakaraan ay magdudulit sa akin ng kamatayan.
"angel okay ka lang ba?" may pag-aalala sa boses ni Carson ng pansamantala akong tumigil sa pagkukwento para humawak sa dibdib ko kung nasaan ang puso ko. Imbes na sumagot ay mas pinili kong ipagpatuloy qng kwento ko.
Nung matapos si nanay non na ilagay yung mga gamit ko sa bag ay kinaladkad na niya ako papalabas ng kwarto ko.
"NAY! Masakit po! San po tayo pupunta?! San niyo po ako dadalhin?!" nagpupumilit ako nung pumiglas sa hawak niya habang pinapaulanan ko siya ng tanong.
Nagalit si nanay non sa pagpupumiglas ko kaya hinawakan niya ako sa buhok ko at dun ako hinila papalabas ng kwarto. Sobrang sakit nun feeling ko matanggal yung anit ko sa pagkakahila niya.
Maging immune man yung katawan ko sa physical na sakit pero ang sakit sa puso ko kailanman hindi mawawala.
Wala na akong nagawa kundi ang sumunod sa gusto niya lakad-takbo ang ginawa ko para lang makasabay sa paglalakad niya habang hila hila ako sa aking buhok.
Nung nakalabas kami ng bahay andon na yung may edad na lalaking laging nasa bahay at naghintay sa harap ng kotse niya.
"Umayos kang babae ka, kung ayaw mong masaktan!" May diin ang bawat katagang binitawan ng aking ina habang padiin din ng padiin ang pagkakasabunot niya sa buhok ko tanda ng kanyang pagbabanta.
"Oh Ayan na yung kapalit ng pera mo." Matalim na sinabi ni nanay at saka ako tinulak ng pagkalakas lakas.
Muntikan na ako masubsob ng dahil sa tulak niya.
"N-na..nay a-ano p-po i-ito?" nangangatal na yung labi ko non sa labis na kaba.
"ito ba? Bayad ka na, binili ka na niya, wala ka naman silbi dito eh!" nakangiti si nanay habang sinasabi niya ang mga salitang iyon na walang kasing sakit.
"Kulang pa yung bayad mo ah!" pagkuway yung lalaki naman ang pinagbalingan niya
"next week ipapadala ko nalang sa inyo" sagot ng lalaki habang binubuksan ang pinto ng kotse.
Nawalan ako ng lakas at kibo ng marinig ko ang pinag-uusapan nila.
"Binenta ako- binenta ako ng sarili kong ina Cray, Carson" may hinanakit na bulong ko sa dalawa kong katabi.
Habang nasa sasakyan ako nung lalaki ay nanatili lang akong tahimik na lumuluha. Wala akong ideya kung anong mangyayari sa akin at kung saan niya ako dadalhin.
May limang oras din kaming nasa sasakyan, limang oras din akong tahimik lang.
"Nasa manila na tayo" yun lang ang sinabi nung lalaki nung huminto kami sa isang mataas na gusali. Yun din yung unang beses na nakatapak ako ng manila. Hindi ko maiwasan mangamba.
Nanginginig ang buong katawan ko habang nakasakay kami ng elevator papunta sa kung saan. Hawak hawak ako nung lalaki sa braso ko, pilit akong kumakawala pero ayaw niya akong bitawan.
Saka lang niya ako binitawan nung makapasok na kami sa isang bahay sa ika limampong palapag.
Nanginginig na naupo ako sa isang sulok habang ang lalaki ay isa isang hinuhubad ang kanyang damit.
"A-anong gagawin mo?" nanginig ang boses na tanong ko sa lalaking bgayon ay naglalakad na papalapit sakin. Ngumisi lang ang lalaki ng malademonyong ngisi at naglakad ng mas mabilis papunta sa kinaroroonan ko.
"Si-sigaw a-ako wag wang lalapit" kinakabahan na ako kinakain na ng takot ang sistema ko, sa ngisi palang niya ay mamamatay na ako.
"HAHAHA! Sa tingin mo ba ay may makakarinig sa iyo dito?" yung tawa niya para siyang si kamatayan nakakatakot.
"AHHHH!!!!" Napasigaw na ako ng malakas nung hilahin ako sa isang paa nung lalaki. Pinagpapadyak ko ang paa ko sa pagbabakasakaling makalas ang hawak niya pero walang nangyari sa ginawa ko.
Tuluyan akong nawalan ng pag-asa nung mapunit na niya ang damit na soot ko, pilit niyang hinihila pababa yung short ko. Patuloy ako sa pagpigil sa kamay niyang pilit na pinupunit wng panloob ko.
"Arayy…!!!" sigaw niya matapos ko siyang kagatin, pero isang malakas na sampal ang dumapo sa kaliwang pisngi ko, halos mawalan ako ng ulirat sa lakas ng sampal na pinakawalan niya. Ramdam ko ang pamamanhid ng mukha ko nalasahan ko din ang dugo sa bibig ko.
Pansamantala akong hindi naka kilos dahil sa pamamanhid na nararamdaman ko. Ginamit niya iyong pagkakataon para maitali yung kamay ko sa paa nung sofa gamit ang damit niya.
Yung damit ko naman ang ginamit niyang pantali sa bibig ko para hindi ako makahingi ng tulong. I feel so helpless hindi ko magawang makakilos habang hinahawakan niya ang bawat parte ng katawan ko. Sa ikalawang pagkakataon ay may nang abuso na naman sa akin.
Lumuluhang napatingin ako sa kanya, umaasang makikita niya ang pagmamakaawa ko, na sana makita niya ang paghihirap ko. Pero kagaya ng aking ina naging bulag yung lalaki sa pakiusap ko.
Tuluyan akong napaiyak ng husto ng punitin niya ang panty ko.
"hmmm… hmmm. Plsss…" imbes na mga salitang pakiusap ang nais kong sabihin ay puro ungol lang ang lumabas sa bibig ko na siyang ikinatuwa nung lalaki.
"mamaya ka na umungol pag tinitira na kita" nakakadiri ang mga salitang lumalabas sa bibig niya.
Naging nabilis ang mga pangyayari kanina lang ay maayos pa ang lahat ngayon naman ay gumuho na ito.
"ahhh virgin ka pa pala…" nararamdaman ko ang sakit ng ginagawa niya ito ang una kong karanasan, yung amo ko noon ay hindi niya ito ginawa. Ang lalaking ito ay nilalapastangan ako pero wala akong magawa.
Habang patuloy ang lalaki sa ginagawa niyang panglalapastangan sa akin ay tuluyan na akong nawala sa sarili ko nakatingin nalang ako sa kawalan, wala ng kahit ano ang pumapasok sa isip ko, naging blanko nalang ito.
"Ahh… umungol ka… hoy babae…!" sumisigaw ang lalaki habang sinasampal ang mukha ko pero nanatili lang akong tulala wala na akong maramdaman, alam ko ang ginagawa niya pero parang mayroong bagay ang nawala sa akin na nagpawala sakin sa kasalukuyan. It's like I am froze and the time froze too.
"Ugh… uhh… ahh… ipuputok ko lahat sa iyo ang katas ko dahil bagay sa iyo yun isa kang parausan…" nang matapos ang lalaki sa ginagawa niya sa akin ay iniwan niya nalang ako sa sala ng bahay niya na mag isa, walang damit ni isa at nakagapos.
Tumagal ng halos isang buwan ang panghahalay niya sakin, gabi gabi wala siyang ibang ginawa kung hindi ang pagsamantalahan ako. Para na akong isang kandila na unti unting nauupos. May mga araw na gusto ko nalang tapusin ang buhay ko pero hindi ko magawa dahil hindi niya ako pinapakawalan.
Sa loob ng halos isang buwan na iyon ay nanatili lang akong nakagapos,ninsan sa kwarto, sa kusina madalas ay sa sala. Siya ang nagpapaligo sa akin at nagpapakain pero nanatiling nakagapos ang mga kamay ko.
May time non na paliliguan niya ako ng bigla akong tumakbo papalabas sana ng bahay niya pero bago pa ako nakalapit sa pintuan ay nahatak na niya ang buhok ko.
Hindi lang sampal ang natanggap ko nong time na iyon pati suntok sa sikmura ay tinanggap ko. Nung araw na nag tangka akong tumakas ay pinarusahan niya ako, parusang hindi ko na maatim sapagkat nakapandidiri, ginamit niya ako ng paulit ulit hanggang sa hindi na ako makatayo sa sahig ng kanyang silid.
"Gagalawin kita hanggang sa hindi ka na makatayo at ng hindi mo na ako matakasan" yun yung mga katagang binitawan niya habang paulit ulit niya akong ginagalaw.
Matapos ang halos isang buwan na pag gamit sa akin ay basta nalang niya akong iniwan sa kalye.
Dun ko nakilala si Mama Mosang, tinulungan niya akong makabangon muli. Ilang beses akong nagtangkang magpakamatay noon pero lagi niya akong napipigilan at walang sawang pangaral ang lagi niyang panggising sa akin.
She helped me kaya gusto kong masuklian ang hirap niya para sa akin.
"Angel sino yung lalaki na iyon!" Galit ang nakikita ko sa mga mata ng magkapatid
"hindi ko siya kilala, pero hinding hindi ko makakalimutan ang mukha niya." Matalim na sambit ko
"Andito lang kami para sa iyo Angel lagi mong tatandaan yan." Cray said and they hug me tightly making me feel safe and secured.
Sa huling pagkakataon umiyak ako ng malakas, ito ang huling beses na iiyak ako, dahil pagkayari nito pakakawalan ko na ang nakaraan ko.
Another update sorry medyo off itong update ko baka may malabag akong rules