Nang umuwi ng Las Piñas si Zev ay hindi na niya in-inquire si Matt para ipaalam 'yon. Samut-saring isipin ang naglalaro sa kanyang utak habang nagbibiyahe. Gusto niyang hingan ang permisyon ng Daddy niya para sa planong pagpunta niya ng Madrid dahil gusto na talaga niyang makita, at mayakap ang binata, the more she think about it-about him, the feelings and thought to be with him became grow even more.
Tahimik na nahiling niya na sana ay pumayag ang Daddy niya sa desisyon niyang 'yon. How could he not? He's a good Father. The best Father she knows, her real and loyal supporter. Pero nando'n ang isiping na may posibilidad na tatanggi ang Daddy niya dahil sa hindi magandang karanasan nito noon sa Madrid. She taste and became subjected to the cruelty of Mr. Felix Polavieja's opponent.
Her Dad has a long-time enemy in Madrid. He's Primo Valeriano a brute, ruthless, and a Mafia who has very bad record, known for his illegal activities, pero hindi lahat ay alam ang kahayupang ginagawa ni Primo. Only few can know it including Felix Polavieja. Her Dad holds the full reports or the Criminal Records of the Don, a list of Primo's illegal activities, and the names of individuals that the Don murdered, he can easily put him behind bars. That's why Primo searches and haunt him.
Her Dad was once an agent of the CIA for two years and resigned after. He chose to work as a cost guard after his resignation. Pero talagang sinusundan ng mga tauhan ni Primo ang Daddy niya kaya muli itong nag-resigned sa pagiging cost guard at mas pinili na lamang nito na umuwi sa Pilipinas para sa kaligtasan ng Pamilya nito. Pero kahit ngayong nasa Pilipinas ito at hindi na muling magtrabaho ay nanatiling may lugar ang kaba at takot sa pagkatao nito.
Naintindihan niya ang Daddy niya kung bakit hindi nito magawang ipasa ang ang report na 'yon na pwedeng magpabagsak kay Primo, dahil maimpluwensyahang tao ang Don at sigurado ang Daddy niya na babalikan sila ni Primo kung ipapasa nito 'yon. Primo can use his money just to omit his criminal records in the hands of authority. That's why Mr. Felix let the other agent work for it.
She felt sudden stinging hotness in her chest nang maalala ang kahayupang ginagawa sa kanila ni Primo, sa pamilya nila. Nagpadala ito ng mga tauhan para pagbarilan at paulanan ng bala ang bahay nila sa Madrid. Mabuti na lang at nakaligtas sila sa masamang intensiyon ni Primo dahil kaagad na dumating ang mga pulis.
That was the reason kung bakit ayaw bumalik ng Madrid ang Daddy niya at madalas sila nitong binalaan na walang babalik sa Madrid. Mr. Felix knows Primo very well, mistula itong silent killer kung tutuusin dahil sa dami nitong tauhan na nagkakalat sa buong Madrid.
Ang mga ito ay handa silang hanapin and they will bring them into Primo's deadliest Mansion. She felt a vinegar-like gnawing inside her body as he remembered Rost Valeriano the son of a Mafia. Si Rost ang bunsong anak ni Primo na may pagtingin sa kanya, the guy tried to court her, ginagawa nito ang lahat para lang makuha ang 'oo' niya. But she ignored him, hindi siya nagpadala sa mga matatamis nitong mga salita dahil alam niyang katulad din ito ng hayop na Daddy nito.
Naalala niya noong nag-aral pa siya sa Madrid ay palaging nag-aabang sa gate ng unibersidad ang binata at hinihintay siya nito. Goosebumps. But she always finds ways to ignore him. His eyes, his looks that ran in her thoughts gave him a disgust feeling.
She cursed, disgusted and a fear flow through her body. That was a trick, they badly want her, Dad. She couldn't stand watching Primo's men boil her Dad alive. What a thought. She wants a mighty sword to slash them all.
But that was years ago. Ngayon ay hindi na sila inabala ng masamang intensiyon ni Primo, at hindi na rin siya ginulo ni Rost dahil pinutol na niya ang lahat ng koneksiyon at komunikasyon niya rito.
Wala na silang balita tungkol kay Primo at ang anak nito. They might be drowned in the deep sea of karma and conscience. Good for 'em she whispered. Sana nga ma realizes ng mga ito na napakasama ng ginagawa nila, it's not good to be a god. Muling bulong niya sa sarili then sighed a relief. Their story ends in the air, floats, travel from one place to another in an invisible way, and no one dares to write it. She wished an adios grief and a death piece for Primo's and his men.
Napailing na lamang ang dalaga sa mga iniisip nito at lumabas ng bus at bumaba.
Nang dumating siya sa kanila ay agad niyang nakita ang kotse ng Daddy niya sa garahe and that was a relief, a fragrance of a grilled milkfish filled the air hall when she entered inside. She sniffed the air, she missed it, a fragrance of her favorite 'ulams'.
It was her Mom who was on the kitchen, and Zev feels she did not like talking to anyone, therefore she went upstairs to her favorite room. It was a wide room, with a bookshelf na kung saan niya inilagay ang mga kinokolektang libro. A thousand books with different themes or genres and she loved them all, it has been part of her growing up memories.
Tahimik ang dalaga habang nakaupo sa isang single sofa na nasa loob ng kanyang silid. She felt very empty. She need her man to fill her emptiness. She can't imagine na sa isang buwan lang siyang pasayahin ni Reese at bigla itong nawala sa tabi at paningin niya.
Hindi siya sanay. Nasanay na siya na araw-araw niya itong makasama. She missed the man whom she called 'RK', his man. The man who was ready to bite the apple in Eden garden. Nasanay na siya sa mga gabing ikinukulong siya nito sa isang mahigpit na yakap.
Sa ilang sandali ay muli na namang naglandas ang mga luha niya dahil sa mga isiping 'yon. Pinahid niya ang bawat butil ng luha niya gamit ang palad niya at kasabay ng pagtayo niya at paghakbang sa may pinto at saka binuksan iyon saka bumaba ng hagdan. Sa sala ay nakita niya ang Mommy at Daddy niya na nanonood ng balita sa telebisyon.
"Hola mamá y papá, Estoy en casa (Hey Mom and Dad, I'm home)" Sambit niya at humakbang papalapit sa mga ito.
Napalingon ang mga ito, they looked at her with many signs, surprise, astonish, wonder, shock, and blaaahh...blahhh....blahhhh Zev hugged them both.
"Kanina pa ako sa silid ko" tumatawang sambit niya at kumalas sa yakap ng nga ito. "Te extraño mamá, papá (I miss you Mom, Dad)"
"Hija miss na miss ka din namin," ani Mr. Felix.
Halos limang buwan na pala, at ngayon lang siya muling umuwi. Biglang naisip ng dalaga ang plano niya. How could she convince her Dad? Paano nga ba niya simulan ang pagbukas ng plano niya. Paano nga ba niya kakausapin ang Daddy niya.
"Si Kith?" she asked.
"Nag-paalam kaninang umaga lumabas daw," ani ng Mommy niya.
"Está con Matt, no te preocupes, (He's with Matt no worries)" ani naman ng Daddy niya.
Napakunot ang noo ni Zev dahil sa narinig niya. With Matt? How come? Hindi bat nasa Quezon ito. Ang bilis naman Matt aniya sa isip niya. A modern-day flash hero.
Nagmamadali ito para lang makita agad si Kith, that was very nice of him. Inunahan pa siya nitong umuwi.
"Akala nga namin ay sumabay ka kay Matt kahapon," ani ng Mommy niya.
She shrugged. "Ma, may makakain ba rito. Uyy, may naamoy ako kanina. Nagluluto ka ng paborito ko Mommy?" She said pinching her Mom's cheeks.
"Siyempre naman. Alam na alam ko ang mga paborito mo. Mabuti nga at na-informed mo si Kith kaninang umaga na uuwi ka ngayon. Kaya ipinagluto kita ng Chicken longganisa, inihaw na bangus, Sinigang na Baboy, relyenong Bangus, shanghai Bangus, Creamy Inutak." Sabi nitong may ngiti sa mga labi.
"Tayo na dali at lalo pa akong nagugutom," aniya pagkarinig sa sinabi nito at hinila niya ang Daddy niya. "Tayo na Dad" tuwang-tuwa naman ang mga ito.
"Si Kuya Kyle mo pala kasalukuyang nasa Venice, nagbakasyon." simulan ng Mommy niya nang nagsimula silang kumain. Si Kyle ang kapatid niya ay isang Civil engineer sa New York.
Tahimik at pasekretong sumulyap siya sa Daddy niya. She swallowed repeatedly as she was about to open the subject. She parted her lips but no sounds came in. In her mind, she don't want to lose the opportunity to talk to him.
Kailangan talaga niyang kausapin ito para makuha ang maging konklusyon nito. Kung ano man ang maging sagot nito mamaya sa hiling niya ay kailangan niyang tanggapin iyon. His decision and opinion are worth respect.
"Dad," sa wakas ay sambit niya.
Tumingin ito sa kaniya. "Oh, Hija bakit?"
"Desido akong muling bumalik ng Madrid," aniya na halos pabulong lang.
Napansin niya ang reaksiyon ng Mommy niya at tumigil ang mga ito sa pagkain, they looked at her with a sign of protest.
"Walang babalik sa Madrid" she heard that from this old man for hundred times.
"Pero Daddy-"
"Nos persiguen, Los hombres de Primo están esparcidos por Madrid (They haunt us, Primo's men are scattered around Madrid.)"
"Daddy, it's been years."
"He's evil. There's no room for him to change his worldly behavior. Who will tame him? He's brute wild. Alam mo ang lahat ng 'yon diba?" anito na ang mga mata ay nagliliyab.
Tumango siya. "Pero hindi ba kaya mong pabagsakin si Primo Daddy? You hide the full criminal reports about him, it's time-wasting, Dad. Nasaan ang reports na iyon. Give it to the authority and let them solve the problems."
He shook his head. "Hindi ganon kadali ang lahat. Hindi ko pweding gawin ang tama or he will cause you a miserable life. You, Kyle, and Kith can't take legal action against him. That's why itinago ko sa inyo ang reports na iyon. That paper belongs to the CIA agent and I wasn't an agent anymore, so kahit ano mang oras ay pwede ko 'yon susunugin.
Ngayong hindi ito pumayag ay nakaramdam siya ng konting sama ng loob pero naintindihan niya ito. Simula ngayon ay kailangan na niyang maghintay ng mahabang oras at panahon para muling makita ang kasintahan.
Babalik din ito at tutuparin nito ang bilin nito sa Lola nito. She smiled bitterly at kahit wala ng gana ay pilit niyang muling kumain para ipakita sa mga ito na mabuti siyang anak. She's been a good daughter.
"Isang taon na lang ga-graduate kana. You're the futuro medico de Familia Polavieja," her Mom said, changing the subject.
"Yeah, Mom." she forced herself to smile. It seemed she don't want a further conversation.
Pagkatapos ng pagkain nila ay inilabas niya ang mga regalo niya para sa mga ito. "Mom, Dad magpahinga muna ako." Paalam niya.
"Sure! Sure, Hija" tumatangong sambit ng Mommy niya.
Pagkatapos niyang maligo at magbihis ay agad siyang humiga sa kanyang kama.
Nakatitig lamang siya sa kisame. I think of you all day, and I had the only hopes that you will also think of me, think of me even just for a while She whispered in herself.
Now I know why men seeks out a women. My Adan holds me tight and don't lose me in your dreams. Her mind continued to utter, speaking in the air. Hanggang ngayon ay nagiging malaking katanungan ang hindi pagtawag sa kanya ni Reese para kausapin at kamustahin. Pumikit siya nang maramdamang namamasa ang mga sulok ng mata niya.
Ilang taon ba ang hinihintay niya para muling makita si Reese?
Maya maya ay tumagilid siya para mas bigyang daan ang pagdaloy ng mga luha niya. Walang protesta ang katawan niya habang patuloy ang paglandas ng mga mainit niyang luha, excruciating it was. Nararamdaman niyang parang mayroon siyang preskong sugat sa kanyang dibdib. Mahapdi, that wound of her was painful and caused grief to her entire being. Her chest pounded, sa bawat pagtibok ng puso niya ay kakambal ng sakit na tumutupok sa buong pagkatao niya.
Naninikip ang dibdib niya. Agad niyang pinunasan ang basang pisngi nang bumukas ang pinto ng silid niya. Pero nanatiling nakapikit ang mga mata niya.
"Want some chocolates?" The voice was gentle. "Already sleep?" Dagdag nito.
Nararamdaman niya ang pag-upo nito sa gilid ng kama niya. Nakatalikod siya sa direksiyon ng pinto, kaya hindi nito alam na umiiyak siya. Ayaw niyang magsalita dahil alam niyang garagal ang boses niya. There was no reason why his innocent brother should know anything about her agony, about the excruciating pain that torture her. She clenched her teeth to control her cracked voice, a grief sob, her heart cries, looking like a soul in torment.
"Noong pumunta ako sa isang bookstore na malapit sa, Harvard," anito sa malamyos na tono, tila may ideya ito na hindi pa siya natutulog. Huli na nang ma-realize niya na nakaharap pala siya sa kaliwang bahagi, because there's a giant glass there. She opened her eyes and she realized that he was looking at her reflection on the mirror.
He smiles. He's very common. He's still a Kith, a gentle brother. A cute kid na alam niya. "May nakita akong libro." Patuloy nito na nakangiti. "The title is Contes du Coeur or Tales of the heart. Grabe napakaganda ng content, tragedy nga lang ang tema. But I love the author's skills. I hope I meet him in person. Bagong published lang to Bo!" She can't absorb his words. Wala siyang ibang iniisip kundi si Reese. "This is for you. Bo pero alam mo ba kung bakit ko binili for you? Makinig ka dahil babasahin ko ang Foreword."
He continued in a voice that shook with emotion. "To think that I am leaving her behind-to left without words, without goodbyes, to travel without her beside me, sa tuwing iniisip ko iyon mistula akong patay na buhay. I am always thinking of her. Undoubtedly, she's the woman who gave life to every page of this novel. She's always with me so close-so far. A woman who is always present in my thought. Why time go so fast when we are to be parted? I refuse to complain Because I know it goes so slowly when we are together again. I put my heart into this story. This is for the woman who help me to invent the heart eyes, who gave me the passion to tell the heart's tale. She's my everything. I'll be seeing you."
Bumangon siya at humarap dito. Hindi niya alam kung bakit tagos sa kanyang damdamin ang naririnig niyang mga salita.
"Sino ang author?" Iyon ang unang lumabas sa bibig niya, umaasa siyang si Reese ang sumulat ng nobelang 'yon.
"May kulang alam mo ba iyon?" Tumatawang sambit nito.
"Ano?" She said interestingly.
"Gusto mong malaman?"
"Si, Si, Si"
Muling binasa nito ang huling linya. "I put my heart in this story, this is for Zev Aiden Polavieja, the woman-"
"W-what?" She gasped.
"He's my idol and how come that he dedicated this novel to you? The Foreword is very clear anyways." He said with a wide smile.
"Akin na nga ang libro," aniya na may ngiting nakaguhit sa kanyang mga labi, gusto na talaga niyang agawin ang librong hawak nito. Pero parang alam nito ang intensiyon niya kaya inilayo nito 'yon.
"Opsss,"
"Sabi mo ibibigay mo sa akin," aniya na nagkukunwaring nagtatampo.
"By the way, where's he? He's dramatic. Lol"
Biglang naging malungkot ang mukha niya. "Tulad ng sinabi niya sa nobelang yan. He's very far. Nasa Madrid si, Reese."
"You telling me fairytales, Aren't you?"
"It's been a months simula nang bumalik ng Madrid si Reese dahil sa trabaho nito," Malungkot na tugon niya.
"Kaya malungkot ka ngayon?"
"Yeah, Bo!" Her throat constricted.
Ibinigay nito sa kanya ang libro and she clasped it to her chest. This is Reese she said to herself, it's where his heart dwelled. She can feel that it's still alive and throbbing.
Napatingin naman ito sa kanya na may lungkot sa mga mata nito, at maya maya ay pinunasan nito ang mga luhang muling naglandas mula sa kanyang mga mata.
"I-ikaw? Hindi mo ba siya bigyan ng tsansa?" tanong niya rito.
Inilayo nito ang palad sa mukha niya. "Siya? Sino?"
"Si Matt?"
Nagpakawala muna ito ng buntong hininga bago magsalita. "Nag-usap na kami kanina. Sana maintindihan niya ako. He's brotherlike."
Totoo ang sinabi nito na si Matt ay mistula ding brother para kay Kith. Matt is a kind friend for him and a brother at the same time, at iyon ang gusto ni Kith to stay on that way, because he's more comfortable kapag nanatiling ganon ang kondisyon at sitwasyon nila.
"He loved me. But it doesn't mean pwede na maging kami. Hindi ganon kadali ang lahat. But I doubted my decision. Dahil umayaw ako nag-alala ako baka magbago ang pakikitungo niya sa akin."
Ginulo niya ang buhok nito. "That's Okay Bo. Don't worry he will understand. I'm pretty sure na hindi 'yon magbabago. At ikaw naman ay pinili mo yung tama, proud ako sayo dahil alam mo kung paano dumistansiya sa mga bagay na maaring sumaktan at manakit sayo."
Niyakap siya nito. " Salamat talaga Zev. Even I'm just an adopted son ramdam ko parin ang pagmamahal ninyo sa akin-so genuine"
Ngumiti siya. "Don't use that term anymore, the adoptive, I warned you. You're Dad and Mom's son. You're my brother."
"Gracias,"
Muli siyang ngumiti at hinahagod-hagod niya ang balikat nito dahil alam niyang tahimik itong umiiyak sa balikat niya.