Ruiji's POV
The result has come out
Dumagsa lahat ng mga studyante sa hallway kung saan nandito ang bullettin board.dito nakalista ang pangalan ng mga studyante na nagparticipate sa nakaraang art festival. Hindi ko din alam kung bakit napa - aga ang pagbibigay nila ng result dahil karaniwan pagkatapos palang ng examination week nila nilalabas ang result. Ramdam ko ang kaba ng sistema ko habang pinagmamasdan ang mga studyanteng nasa harapan ko. may ilang natutuwa sa resulta at ay iilan din namang hindi natuwa sa resulta.
Ang paraan ng grading system sa university namin ay from 1 to 6 , 6 ang pinaka highest which is equivalent to 100 points at ang 1 naman ang pinaka lowest.
Swerte kana kung makakakuha ka ng 5.
Nang pamansin kong wala na masyadong studyante dali dali kong hinanap ang pangalan ko sa listahan. Dahil sa dami ng participant hindi naging madali para sa'kin na hanapin ang pangalan ko.
Ini - inisa ko ang lahat ng mga lisatahan na naka paskil sa bullettin board.
Hayss.. nasan naba ang name ko.
Reizei.. Royama , ryusaki.. ruiji...
Ayun nahanap ko din!
Ruiji ibanez - 6
Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko. gusto kong maiyak sa tuwa nang makita ko ang score ko sa board. exemplary!!
Kaagad hinanap ng mata ko si aiko gusto kong sabihin sa kanya ang magandang balita . Aiko is a a close freind of mine. We met in late spring last year , she's a good listener kaya kapag may problema at may masayang event na nangyari sa buhay ko si aiko ang ang una kong pinupuntahan. I always i admired her intelligence and charisma , no doubt na maraming nagkakagusto kay aiko.
As soon as i entered the classroom i saw aiko standing next to the window. She's smiling.. sa tingin ko ay alam kona ang dahilan ng mga ngiti nya.
"Aiko , tawag ko "nakita mo na ba yung result ng art fest? "
Hinarap ako ni aiko na may magandang ngiti. "Rui kun...look oh i got 6! I can't believe this" pinakita nya sa saki'n ang score n'ya na naka flash sa screen ng cellphone.
patalon talon n'ya akong sinalubong ng yakap.
"Im very happy for you , aiko . Im sure na sobrang proud sayo ang parents mo. We should celebrate-"
her smile suddenly fade away bagsak ang balikat nitong nagbaba ng tingin.
"Im sorry , did i say something wrong" nagaalang tanong ko.
"My parents never cared about my achievements , they never support me.. its just me and my grind , how should i celebrate..."
Nangingilid luhang sambit nya.
I put her head gently close into my chest I can't bear looking at aiko crying it's making me unhappy.
Somehow i can relate to aiko
Since then Hindi ko naramdaman sa tanang buhay ko ang mag celabrate kasama ang magulang , lumipas lahat ng birthday ko sa kalendaryo na ako at si kuya lang ang nag celebrate.
"Uhm.. rui by the way nakapagreview kana ba , malapit na ang examination week natin di'ba... may libro ka ba ng fundamental arts rui? Tanong ni aiko.
"Wala eh nakalimutan kong pumunta sa library kanina nag announced kasi ang president na lumabas na ang result ng art fest kaya sa hall ako dumeresto."
"Anong oras naba"
"Maaga pa may 30 minutes pa bago mag start ang klase ni ms. Nishida."sagot ni aiko.
"Pupunta lang ako ng library , maghahanap ako ng libro para sa'tin , kailangan ko din ng reviewer"
"Maraming salamat rui , magiingat ka"pahabol n'yang sabi.
Minadali kong pumunta ng library ayaw ko namang malate sa klase dahil terror ang professor namin. habang naglalakad sa campus pansin ko din na masama ang panahon ngayon parang mga ilang minuto lang ay bubuhos na ang ulan. dali dali kong swinipe ang
Student library pass sa entrance ng mau library.
Dahil break time maraming studyante ang nasa library karamihan dito ay mga 12th student. Hinanap ko lang ang section ng libro kung saan nandito karamihan ang mga lesson na dinicuss ng professor namin kamakailan lang.
Isang lalaki ang nasa section 11 kung saan karamihan ng mga libro don ay mga tutorial o mga handbook na binabasa ng mga first timer.
Pamilyar ang mukha n'ya , dahil naka side view may pagkahawig ito kay haru pero itim naman ang buhok nito pero malakas talaga ang pakiramdam ko na nagkita na kami noon.
Pinagmamasdan ko ito habang litong lito s'ya sa kanyang binabasang libro na hawak nya.
Kumuha ito ulit ng panibagong libro mula sa shelves. dun ko na nakita ang mukha nya.
Ehh si haru..
Haru changed his hair color to black , wala na din s'yang suot na piercings maayos nadin ang pagkabutones ng uniform n'ya he look so different than before.
Kumpara dati mas maayos syang tignan ngayon halos hindi mo na s'ya makikilala , mas lalo syang gwumapo ngayon.
And What is he doing here? What shoud i do.. what should i do...
Mukhang napapansin na ni haru na may nakatitig sa kanya kaya kaya nataranta akong ibinalik ang mga librong hindi ko kailangan sa shelve. Sa taas nito hindi kayang abutin ng mga kamay ko ang mataas na parte kaya pagkakuha ko dito tumama ito sa ulo ko.
Aray..
Sa lakas ng pagkahulog napasigaw ako sa sakit.
"Are you okay? , is your head alright? Haru asked me while checking if may injuries ba ako.
"I-Im okay it's just a dumb accident , yes i admit it im pretty lame" tumayo ako at hinarap ko s'ya.
"Oh its you.. , we met again" gulat na tanong n'ya.
"Yes its me again..haha" gusto kong ilibing ang sarili kong katawan sa lupa sa sobrang pagka pahiya hindi ko din maintindihan kung bakit lagi kaming nagkikita in an awkward and unexpected way.
"What are you doing here? Studying?" Naiilang na tugon ni haru.
"No , i was just looking for a book na pwedeng gawing reviewer malapit na kasi ang examination week namin."
"Ohh i see..."
"Is that a planning and designer handbook" turo sa librong hawak nya.
Nagiwas sya ng tingin at sabay na itinago ang libro sa likuran n'ya. "N-No its not.."
Huh why is he hiding the book?
"And by the way" pag iiba nya sa usapan "since we met i haven't introduce myself properly , im Haru wada from building 16 , Nice meeting you" nakangiting inilahad n'ya ang kamay nya.
Damn that smile again
"Im ruiji ibanez " mabilis akong nakipagkamay sa kanya
Ang swerte ko nakipagkamay sakin ang isang haru wada , gusto magwala ng sistema ko .
I can't believe he's standing in front of me!! Yess in front of me.
"kapatid mo si shun ibanez di'ba "
Bago pa man ako maka sagot nangibabaw na ang lakas ng buhos ng ulan mula sa labas ng library kasabay nito napagtanto ko na may klase pa pala ako.
Lagot..
"No.. bakit ngayon pa" inis na singhal ko.
"Why, what happened?
"I can't go back to my classroom , wala akong dalang payong malalate nako sa next subject namin hay..."
"Wait i have one , Let me check" he grab the umbrella from his bag.
"Gusto mo bang sumabay sakin?" Babalik na din ako sa klase."
"Sure , thankyou" hindi nako nagdalawang isip na tumanggi pa grado ko na ang nakasalalay dito .
Malakas ang buhos ng ulan kaagad kinuha na binuksan ni haru ang payong ng makarating na kami sa exit.
"Wait ang mga libro.. mababasa" pigil ko sa kanya
"Put it in my bag , kunin mo nalang kapag nakarating na tayo sa building mo"
I put the books in haru's bag hindi ko mapaliwanag ang saya na nararamdaman ko feeling ko ay sobrang close na namin may iilang studyante ding nakakakita sa amin.
"Let's go"
Nagsimula na kaming maglakad dahil sa lakas ng ulan hindi sapat ang isang payong para icover kami sa ulan. Nababasa parin ang braso ko pati na rin ang likuran ko.
"Lumapit ka sa'kin nababasa ka"
Sabi ni haru.
Habang papalapit kami ng papalapit mas lalong bumuhos ang malakas na ulan sinabayan pa ito ng malakas na hangin
"Sumilong muna kaya tayo haru , we're not gonna make it"
Mukhang hindi n'ya ako narinig
Haru???
"Kumapit ka ng mahigpit rui , hindi ka pwedeng malate"
"Huh"
He grabbed my waist and pull me closer to his chest , sobrang lapit na maging ang lamig ng hininga n'ya ay ramdam ko na.
He started to run as fast as he can while holding me
"W-Wait.. haru.."
Hinahabol namin ang sariling hininga ng makarating kami sa building ko basang basa at hinihingal si haru.
"I think you should go back to your class" utos ni haru.
Agad akong natigilan dali dali akong bumalik sa classroom ko umaasang wala pa sana ang lecturer.
Pagkabalik ko sa room ay naabutan kong nagtatawanan at naguusap usap lang ang mga classmate ko.
Nilapitan ako ni aiko.
"Rui kun... Wala ang lecturer ngayon may meeting daw"
Nasisiyahang sabi ni aiko.
Nakahinga ako ng maluwag
"Hay salamat naman"
"Rui pwede humingi ng favor?
"Yes? Sure basta ikaw" naka ngiting tugon ko.
Iniabot n'ya sakin ang lunchbox na hugis puso.
"Nakita ko kase kayo ni haru sa Library , close pala kayo ni haru wada. can you give this to him , nahihiya kase akong ibigay sa kanya eh"
"What , ako? Turo ko sa sarili.
" ibibigay ko to kay h-haru? "
"Yes please rui.. please..
Please.."
Please not that puppy eyes aiko..
"Oo sige"
"Talaga yieee , rui ikaw ang pinaka dabest" panunukso ni aiko.
"Oo na , ako na Haha" Natatawang singhal ko.
Bumababa ako ng second floor para ibigay kay haru etong lunch box so aiko likes haru , well bagay naman sila pero parang may anong kirot sa puso ko na hindi ko maintindihan.
Nakarating na ko sa room 16 at parang makakasalubong ko pa ang kuya kong suplado.
"What are you doing here in the middle of your class , go back or else-
I rolled my eyes"Im not here for you okay? And besides wala ang lecturer namen , kuya chill.."
Napabuntong hininga lang ito at saka umalis.
Nahagip ng mata ko si haru na lumabas ng room mukha itong nagmamadali.
"Haru! " Tawag ko.
"Oh rui , do you need something?"
"I just want to thank you pala and to give you this" iniabot ko sa kanya ang bento na gawa ni aiko
" Is this for me?" Thankyou so much" bakas sa mukha n'ya ang tuwa
"It's fro-
"Haru , Let's go" yaya ng isang lalaki kay haru
"Im sorry rui , i need to go"
"W-Wait-
Hindi ko nasabi na si aiko ang gumawa ng bento , what if he misunderstood...? im starting to worry , hindi ako mapakali.
End of chapter 5