Kakadating lang namin sa lantis centre para imeet ang mga producers at music director na mag mamanage sa bagong ilalabas ko na song . I kept myself focus while playing with a pen in between my fingers habang pinapakinggan ang track na pinaparinig sa'kin ng director.
We we're quitely reviewing every rythm , notes , and beats.
Pagkatapos naming marevise ang lyrics ay nagpaalam na kami sa music director at nagbyahe na pauwi. Maghahapon na ng makauwi ako , dumeresto ako kaagad sa kwarto para alisin ang suit na suot ko at sinulyapan ang orasan sa pader. May usapan kami ngayon ni ruiji na magkikita kami.
Habang binubutones ko pataas ang damit ko ay ibinaling ko ang tingin kay ken na sa kasalukuyang busy at seryosong nakatutok sa kanyang cellphone.
"Ken , are you coming with me or not?"
I waited for him to answer , but he didn't respond.
"Ken!" I shouted. "Did you hear me"
"Huh" gulat n'yang sagot pabalik.
"Mukhang busy ka sa kachat mo ahh " pabiro kong sabi at hinarap ko sya."ang sinabi ko eh sasama kaba sa'kin o hindi"
"Where are we going?"
"May kikitain akong kaibigan , i need the car can you drive for me , ken?"
"S-Sure ire - ready ko lang yung car , i'll be right back"
Halos kumunot ang ulo ko sa paraan ng pagtingin ng kanyang mga mata sa akin halos hindi ako makagalaw. Nagtagal ang tingin ni ken sa akin ng ilang Segundo bago tulayang umalis.
Ken is becoming more and more weirder this days , napapansin ko ding ang unti unti n'yang pagbabago na kapag kakausapin mo s'ya ay palagi syang wala sa sarili and he is on call everytime i see him. Nagaalala ako para sa kanya hindi ugali ni ken ang magsabi ng promblema kahit nang mga bata pa kami , siguro ay naprepresure lang sya sa kanyang academic o tungkol sa promblema nila sa financial.
Habang hinihintay ang pagbalik ni ken ay nagpatugtog muna ako ng music at sandaling nag timpla ng isang tasa ng kape.
Sinasabayan ko sa isip ang musika habang inaayos ang damit ko sa harap ng salamin , hininahan ko sandali ang volume ng speaker ng may marinig akong kalabog na nagmula sa kabilang kwarto , naisip ko na guni guni ko lang yon at mas nilakasan ko muli ang volume ng music. Nagpatuloy lang ang sa pagaayos ngunit natinag ako ng may marinig ako muli na ingay ng pagbagsak ng pintuan ko sa mismong kwarto ko.
"Sino 'yan!" Inilibot ko ang paningin ko sa buong kwarto pero ako lang ang nagiisang tao ngayon sa bahay.
sinasabayan ng musika ang bawat hakbang ko habang Unti unting papalapit sa direksyon ng pintuan ko.nang makarating ako ay sinubukan kong buksan ang pinto ngunit kahit anong pihit ko sa doorknob ay ayaw talaga mabuksan , mukhang na trap na ko dito. Naghalo halo ang kaba , panginginig , at takot sa dibdib ko.
Dinampot ko ang vase sa lamesa ko para subukang sirain ang doorknob pero sa halip na ang doorknob ang masira ay nabasag ang vase. Namamalipit akong hinawakan ang kamay kong may bahid ng dugo at biglang napatingala sa kisame ng may napansin akong usok na nagmumula sa ceiling ng kwarto. Hindi ito usok na mula sa apoy kundi sa isang gas.
Sa mga oras na 'yon ay hindi ko na alam ang gagawin ko patakbo kong kinuha ang phone ko at nag attempt na mag dial ng ambulance pero hind naging madali sakin dahil nababahiran ng dugo ang kamay ko. Nanginginig ang kamay kong pumipindot ng mga number pero nasasayang lang ang oras ko dahil sumasakit na ang mata ko at napakasakit na ng lalamunan ko tulayan kong nabitawan ang phone at padapang bumalik sa pintuan para kumatok at umaasang may makakarinig sakin.
Tumatalsik talsik ang dugo galing sa kamay ko habang nakapikit na kinakatok ng malakas ang pintuan , mas malakas pa ang musika kesa sa mga katok ko kaya walang ni isa mang tao na nakakarinig sakin sa mga oras na yon.
Hindi ko na kaya pang sumigaw ,hindi ko na din kayang imulat ang mata ko dahil sa tagal ng exposure ko sa gas.
Kay sa sandaling iyon , batid ko na ito na ang katapusan ko.
Sino namang karumal dumal ang gagawa nito sakin.
Hinang hinang akong nahiga sa sahig. nakapikit ako ngunit ramdam kong may tao na nanonood sakin , hinihintay akong malagutan ng hininga. napahawak ako sa sarili kong dibdib at hinahabol ang sariling hininga at sa puntong yon ay marahan kong naramdaman ang unti unti pagbibigay ng katawan ko. Tuluyan nakong nawalan ng malay.
*****
Unti unti kong iminulat ang mga mata ko at pinagmasdan ang paligid ko , katabi ko si mommy na kasalukuyang natutulog habang hawak ang kamay ko sa hospital bed.
Napahawak ako sa noo ko habang inaalala ang nangyari sakin pinagmasdanan ko din ang
Swero na naka saksak sa ugat ng kamay ko.
Sa puntong yon ay nagising ko si mommy at dali daling niyakap ako.
"Son , mabuti naman at gising kana" nangingilid na luhang sabi ni mommy. "Ilang araw ka ng walang malay"
"Anong araw na ngayon, mommy"
"Tuesday na anak"
Gulat akong tumingin kay mommy tsaka ko lang naalala ang usapan namin ni ruiji na magkikita kami nung Saturday , lumipas na ang ilang araw hindi man lang ako nakapagpaalam sa kanya.
Marahan akong tumayo at agad akong pinigilan ni mommy.
"Where we're you going?" Nagaalalang tanong ni mommy.
"I have a class mom"
" Don't worry nag send nako ng excuse letter mo"
"B-But mom-"
"Stay here in the hospital or never ka nang makakapagaral , mamili ka!" Sigaw ni mommy sakin.
Natinag ako sa sinabi ni mommy
Nagbaba ako ng tingin at piniling manahimik nalang.
Something is wrong
Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko mga oras na 'yon halo halong emosyon at kaba ang umuusbong sa dibdib ko , nagiging praning nadin ako sa paligid ko. Nakakapanibago talaga, sana naman ay maging maayos na ang lahat.
Im sorry , ruiji , babawi ako sa'yo, pangako.
End of Chapter 9