Pigil na pigil ako sa kilig nang higitin ako ni Kuya Uno sa pagkakakapit ko kay Four. Nginitian pa nga ako ni Four nang makita kung paano mag-react iyong kuya niya sa pagkakalapit naming dalawa. Hindi naman kasi maitatanggi na through the short time na nakilala ko silang pito, naging masclose kami ni Four, Sais at Cinco instead of me being closer with Uno.
"Ang dami mo nang atraso, 'wag mo nang dagdagan pa Four," Sais who's sitting near us advice Four na nangingisi. He even winked at me which I gladly replied with a peace sign.
"Kotse lang naman yun eh. It's not that much of a big deal" katwiran pa ni Four. Napailing na lang ako sa sinaad niya.
'Iba talaga kapag yayamanin'
Nagitlig naman ako nang yapusin ako niting si Kuya Uno, saying, "Yeah, it's not that much of a big deal kaya hindi ka kakain ng lulutuin ko sa loob ng isang linggo"
Hindi ko naman mapigilan ang matawa nang makita kong kaagad nagbago iyong pagmumukha ni Four from being kampante into being a panicky face.
"You would let me... starve?" parang may kasalanan pa niyang tanong dito with matching turo pa sa sarili.
"Ang sabi ko, hindi ka lang kakain ng luto ko. You can eat other people's food for a week but not mine, nakuha mo?" masungit pang saad ni Kuya Uno.
"Where's your brain, IQ 148?" dagdag pa nito, his face scrunched up.
He's even pouting when he's saying that kung kaya naman I'm drawn with his face. Hindi ko na lang namalayan na nakatitig na naman ako sa kanya.
"Done staring at me?" masungit pa nitong tanong sa akin bago humiwalay sa akin. Napanguso na lang ako sa sinaad niya. Pang-ilang beses na ba ito na nahuli niya ako na nakatitig sa kanya?
"Haist, mga tao talaga ngayon" frustrated pa niyang sabi, him scratching his neck before turning away from us.
"Selos si tanda ampupu" Seven commented, whom I didn't notice na naroon kung kaya't sa kanya nabaling ang atensyon ko. I don't know but my face immediately lit up when I saw him.
"Bunso~" biro ko pa rito bago lumapit at pisilin ang mga pisngi. Kaagad naman siyang namula, his eyes unfocused.
"A-Ate Joe naman eh, 'di na ako bata" he defended, slightly struggling. Napahagikhik naman ako sa inakto nito bago pinawalan ang pisngi niya.
"I know, I know" sagot ko sa kanya. Umupo na ako sa tabi ni Sais na kumakain na naman ng panibagong piraso ng muffin habang si Four naman na kaninang kasagutan ni Kuya Uno ay may kausap na sa cellphone niya sa kabilang parte nitong cafe.
"Gusto mo?" alok ni Sais.
Napangiti naman ako sa ginawa niya pero agad ring napalitan ng inis nang ilayo nya ito sa akin, "Ade bumili ka"
"Bwisit!" gigil kong bulong na kinatawa naman niya. Umupo na rin si Seven with us and bit on the muffin Sais is holding.
"Napaka mo talaga Seven. Kung 'di ka lang mas bata sa'kin, pinatulan na kita" naiiling pang saad ni Sais as he handed him the muffin. Mukhang masama pa ang kanyang loob sa ginawa.
"Kahit naman mas matanda ako sa'yo 'di mo pa rin naman ako papatulan" ngisi pa ni Seven nang makuha ang muffin. I can see how Sais was taken aback for a minute. Hahablutin na sana ni Sais si Seven nang bigla itong tumayo at nagkumahog patungo sa counter, leaving me and Sais behind.
"Little Devil, tsk" the charismatic guy beside me sighed as he shake his head lightly but a smile formed on his lips as he observe Seven from our place. Napangiti naman ako sa nakita ko.
'One thing's for sure, we're all whipped for that kid'
"Anyways, hindi pa kayo magisismula magluto ni Kuya?" baling naman niya sa akin. I just shrugged my shoulders, unsure of what to say.
"Mukha kasing wala pa sa mood niya yun since nabangga ata ni Four iyong kotse" Saad ko pa habang inobserbahan kung paano mag-mukmok si Kuya Uno sa counter.
He's even pouting habang pinupunasan niya iyong counter, not giving a damn to Seven na kinukulit siya sa isang tabi. Nang mukhang naramdaman naman niya na naka tingin ako sa gawi niya, I gave him a reassuring smile bago tumayo at lapitan siya.
Swear to Jeanne's irritation to Rich's existence, I heard Sais squeal na parang kinikilig sa pwesto niya na kinairap ko na lang.
'Shippers'
Speaking of Jeanne, mukhang nagsasakalan na sila ni Rich sa isang gilid ng cafe. They look like they were arguing about something Jeanne is typing for our paper. Napaisip naman ako kung kelan sila matitigil sa gawin ganyan tho hindi ko naman masisi si Jeanne dahil ako sa sarili ko ay aburido kay Rich.
"Done talking with them? Pwede na ba tayo mag simula?"
I don't know what to react naman sa sinabi ni Kuya Uno. Binungaran ba naman ako ng kasungitan nang lapit an ko muli siya. He looks like he's stressed, too stressed to do one more thing for today as if he's just putting it all up for the sake of our agreement.
"Ayaw mo ba? Are you tired from your classes sa Univ?" bothered, I asked him.
I was actually worried about him straining himself too much. Alam ko naman na nakakapagod ang college life kahit na hindi ko pa nararanasan iyon.
To be honest, I'm afraid na mapagod siya ng sobra lalo na't dumagdag pa itong gawain namin sa schedule niya.
"A little. Medyo stressed lang ako kung paano nawarak ni Four iyong kotse ko" pag-amin niya sa akin.
My heart immediately softened at that sight kung saan pumangulambaba siya sa counter.
With that, hindi ko na lang namalayan na hinaplos ko ang pagmumukha niya, telling him, "Let me be the one to cook, okay?"
Not to overreact but my face blushed as little so is he. Pulang-pula na naman iyong tenga niya sa nangyari. We're both taken aback on how I acted.
Maging ako sa sarili ko ay nagulat sa inakto ko. How... possible is that, sa buong talambuhay ko that I approach someone older than me like a child?!
"No" he firmly told me. Namaang naman ako sa sinabi niya, distancing myself from him once more. Bakit ba kasi lagi akong nakadikit sa kanya?
"A-Anong no?" stuttering, I asked him.
Gusto ko na talaga pisilin sa pisngi ang sarili ko para matauhan kahit na konti man lang. Kung hindi ako namumula kapag kasama siya ay nauutal naman ako!
"No, I won't let you cook unless you learn from me," seryoso pa niyang tugon, "Ayokong madagdagan ng sunog na kitchen ang nasira ninyong pito ngayong araw" ngiti pa nito nang matapos ang sinasabi.
Napanguso naman ako sa sinabi niya. Sabi ko nga hindi ako magluluto hangga't 'di pa ako sanay. I know I look like a child who just got scolded but I can't help it. Sanay naman kasi ako magluto, basta prito lang.
"Let's go to the kitchen. Mag simula na tayo at baka gabihin pa kayo ni Jeanne"
Kaagad ko naman na syang sinundan nang pumasok na siya sa kitchen. I almost bumped on his back nang tumigil pa ito para tingnan kung ano ang ginagawa ni Seven pero kaagad ring pumunta sa sink to wash his hands.
"Ano lulutuin natin today?" I asked him as I sat sa metal table in the middle of the kitchen habang hinihintay siya matapos.
Without looking back at me, he answered, "Your product then we're gonna prepare a strawberry cake afterwards"
"May langka na ba kayong na-order?" my face lit up. Kaagad naman akong napatayo sa pagkakaupo ko at lumapit sa kanya. I look at his face, trying to figure out if he's lying or not pero nangiti ako nang makitang nakangiti ito sa akin.
"Well, itong gwapo pa na ito, hindi makahanap ng ingredient na kailangan ninyo?" yabang na naman niya sa akin.
Naningkit naman ako sa tinuran niya pero ngumiti rin dahil kahit papano ay thankful ako sa kanya.
"'Di ko alam pano ako mag re-react diyan sa sinabi mo" sabi ko na lang sa kanya bago siya sagiin pa gilid nang matapos syang maghugas ng kamay.
I opened the faucet and started washing my hands thoroughly. Kahit medyo naiilang ako sa pagkakatitig nya sa akin habang nakapalumbaba sa gilid ko.
"You look cute"
If it's possible na masamid ka muli sa sarili mong laway, that would be my first reaction when he complimented me. Aligaga kong pinatay ang gripo at pinunasan ang kamay ko using a clean towel bago siya hinarap.
"I know," confident ko na lang na sabi bago tumalikod sa kanya. Gusto kong magtitili sa kilig at i-kwento sa mga kaibigan ko ang nangyari na iyon pero pigil na pigil ako dahil mahahalata niya. Masabihan pa akong assuming on the spot.
"Alam kong kinikilig ka, 'wag ka nang tumalikod at magpanggap na hindi ka apektado" natatawa niyang sita sa akin. Napatigil naman ako sa kakangiti, making a resting bitch face before facing him, acting like it didn't affect me at all.
"What? Ako? Kinikilig?" I manage to pull of.
Hindi naman ako makatingin nang diretso sa kanya at gumala-gala sa loob ng kitchen ang paningin ko. Tila ba napaka-interesting ng mga kalan at mga kitchenware sa paligid namin.
"Eh bakit parang iba ang sinasabi mo sa inaakto mo kanina?" puna na naman nito sa akin. Napasinghap naman ako sa sinabi nya, trying to act like myself.
"What? Paano ba ako umakto kanina?" I asked him.
"I'm completely acting normal huh"
"Seriously, kelan ba ako umaktong abnormal?"
Hindi ko alam pero patuloy lang ako sa kakakuda sa kanya. I'm quite thrilled to hide the kilig I've felt.
'Please wag mo na sirain yung pag a-assume ko sa mga bagay-bagay, Kuya Uno'
May sasabihin pa sana ulit ako para depensahan ang sarili ko nang dahan-dahan itong lumapit sa akin. Instinctively, humakbang naman ako palapit sa kanya, kapwa nanghahamon. Hindi naman kasi kami nasa pelikula o mga karakter sa isang libro na kung saan magdederetsahan ay hahakbang pabalik ang babae at mako-corner ng bidang lalaki. Though, bet ko naman maging leading man si Kuya Uno at ma-corner ako sa isang tabi.
"Eh bakit ang defensive mo?" pang hamon na tanong niya sa akin.
"Defensive, huh? Saang banda naman?"
Not backing out, humakbang muli ako ng dalawang beses palapit sa kanya, in which he, in return, respond with three steps forward which leaves a small distance between us. Napag-krus ko tuloy ang aking mga braso, my form of defense when I'm in close distance with someone.
Napaatras naman ako nang lumapit pa siya, which makes me intoxicated with his heavenly smell. He even reached for me and pulled me closer, placing his index finger on my lips, whispering, "Dito"
Napakurap naman ang mga mata ko nang mabilis habang nakatingin pa rin sa kanya. Pinagmasdan ko muli ang mukha niya na mala-prinsipe ang datingan but his feature that always get my attention is his plump lips. They look soft, parang ang sarap kagatin.
"I like you"
Turning beet red is one of my hobbies these past few days na kasama ko siya. I'm searching for awkwardness between us but I can't find any. Pirmi lamang kaming nagtititigan and I can't seem to move my eyes away from him.
"Ang paasa mo," I called him up because of his unnecessary flirting. To say na naninibago ako is quite shallow.
"Let's start cooking, shall we?" changing the topic, I managed to put a distance between us. Nawala naman kaagad ang kauting pamumula ng pisngi ko.
"Well, hindi ba ako kaasa-asa?" he asked, his eyes seems to be talking to me.
"Didn't you know? Hindi ako paasa sa mga babae" tuloy pa niya, his gaze unweilding kung kaya naman in iwas ko ang tingin ko sa kanya dahil alam kong isa pang segundo na tingna ko siya at magtago ang mga mata namin ay mahuhulog na naman ako. Na sa segundo na lunginin ko sya ay mapipirmi na naman akong nakatitig sa kanya, observing his features.
"Pero sa inaakto mo, napaka-papasa mo" sagot ko sa kanya.
"With the way you're acting, it's as if nagiging paasa ka kahit hindi naman talaga" I added.
"Are you sure?" tanong na naman nya, closing the gap between us kung kaya't tumalikod ako sa direksyon nya, face-palming.
"I mean, hindi ako paasa sa iba pero sa'yo, pwede ba?"
Natigilan naman ulit ako sa sinabi niya, hindi makapaniwala. I can't believe that those words came out of his mouth, those words that seems to set my heart into wild palpitations na konti na lang ata ay aatakihin na ako.
" Kasi hindi mo naman ako masisisi na paasa ako dahil may maaasahan ka naman sa akin"
I pursed my lips with what he said, once more, unable to process what he just said.
"I'd be glad to catch you when you fall, Monique"
It's as if, that exact moment, nagising ako sa tila panaginip na nangyari between us. A dream I'd be glad to stay in. Ano ba kasi ang feeling na magustuhan? Iyong tipong may isang tao na humahanga sa'yo?
"Grabe! Ang galing mo talaga um-acting Kuya Uno!" I exclaimed nang harapin ko siya but his stare is still the same.
"Y-You didn't major in Acting for nothing" dagdag ko pa kahit na nautal ako na ang ma-realize ko kung gaano ka lapit na naman kami sa isa't isa.
I even snapped fingers in front of him but he remains unbothered, staring at me.
Matapos lang ang ilang minuto ay parang nagising siya sa nangyari, seems to realize what just happened, "Wanna know something?"
"I act well but I can't act without feeling the emotion of the character yet" pangaral pa niya sa akin. Napatango naman ako sa sinabi nya, taking note of it kahit hindi naman ako mag-major sa acting sa college.
"Ganun naman talaga diba?" I constructively asked him
"It's called characterization for a purpose. In acting, you become that person, the character you're playing for."
Thinking back about what he said, napatingin naman ako sa kanya na hindi pa rin mabali sa pagtitig sa akin.
"In the movie Inferno, Tom Hanks isn't Tom Hanks there anymore. He's Robert Langdon, trying to solve the mystery and betrayed by Sierra," I paused, "And that's what I like actors, they can act like they are another person immediately. I crave for that kind of... empathy"
Sa lalim ata nang iniisip ko habang nakatitig din sa kanya ay napakislot na lang ako nang maramdaman kong dumampi ang kamay niya sa pisngi ko. Halos mahilo naman ako sa nararamdaman ko. His smell seem to fog my mind and keep my in trance and I'm a willing victim of it. He smells vanilla and other wonderful things in the world na hindi ko na mapangalanan.
"So, you like actors?" he asked me, him surveying and looking for my reaction. Without thinking, tumango na lang ako sa sinabi niya.
"Does that mean that you like me?" he added. I was about to nod nang magising ako sa mga pinagsasasabi niya. Kayang-kaya niya talaga akong pawalan sa sarili ko.
"You're a barista, are you kidding me?" natatawa kong paalala sa kanya.
He just replied with a shy smile before speaking, "I'm planning to be an actor. Being a barista is just my past-time"
Naiwan naman akong nakanganga sa sinabi niya. Kaagad ding nanlaki ang mga mata ko, those words he just said starts sinking in.
H-He wants to be an actor?
I squealed with what he just said as I jump on him, hugging him tightly.
"Does that mean I'm gonna have a friend as an actor?" with twinkling eyes, I asked him.
"Pahingi naman ng autograph, Master Uno," I teased.
I don't know but I'm just really happy for him coz he already realized what he wanted in this lifetime.
"No, it means you're gonna have an actor who has a crush on you," he whispered to me na kinagislat ko. Bibitaw na sana ako sa pagkakayakap ko sa kanya when he whispered once more.
"I have a crush on you"