vreselijke herrineringen die dat huis me gaf, maar ook aan de goede. en met dat lopen Jack en ik rustig naar het ganghuis.
pov. Jack
ik en Jess lopen net haar huis in richting haar kamer als we Koen tegen komen, "zozo en wat gaan de 2 doen met die dozen?" ik rol met mijn ogen "naar Jess haar kamer brenge wat dacht je dan Einstein" zeg ik op een duh-toon. hij kijkt me geïrriteerd aan en loopt dan weg. "jeez, wat moet die gast toch?" "ik heb geen idee" lacht Jess om mijn reactie. owh shit ze kon me horen whoops. we zetten de spullen neer en beginnen alles op te ruimen. een paar foto's, een aantal kleren, schetsboeken, schoolspullen, leesboeken, make-up spullen en nog een paar meer dingen. we zetten alles weg. mijn doos is al leeg dus ik besluit Jess te helpen met haar doos. ik til een paar spullen op en zie een mes en een pakje pillen liggen. ik leg de spullen weg en ga bij Jess staan. "Jess?" "ja?" "waarom heb je een mes en pillen bij je?" "die doos mocht je niet uitpakken" zegt ze ongemakkelijk terug. "je ontwijkt m'n vraag Jessica" "oke rustig, ik had dat nog van toen de tijd dat ik thuis woonde" "Jess laat je armen zien" "w-w-waarom?" "doe je mouwen omhoog" zeg ik nu geïrriteerd. ze zucht en trek haar mouwen omhoog. overal staan sneeën en andere littekens. snel trek ze haar mouwen weer naar beneden. "zo nu klaar? je hebt het gezien laten we stoppen over dit onderwerp" zegt zij nu ook geïrriteerd. "uhm ja oke" en ik kijk naar mijn schoenen. ze pakt mn kin vast "hey dit is niet jouw schuld he, door dat te doen werd mijn mentale pijn gewoon lichter en ik kan wel tegen een stootje" ik knik en ze geeft me een knuffel. er rolt een traan over mijn wang. ik moet haar beschermen, zorgen dat ze beter word. als ze zo doorgaat word het juist erger. ik wil niet dat ze hetzelfde eindigd als Jonny. dood. ik word uit mijn gedachten gehaald door Jessica terwijl ze een van mijn tranen weg veegt. ik geef haar een kus en loop dan de kamer uit. ze komt achter me aangerend, pakt m'n arm en vraagt waar ik heen ga. "ik ga naar huis, de boys hebben me nodig en ja ik ben de alfa dus heb m'n verantwoordelijkheden" "wacht hier, ik pak even wat spullen en ga met je mee" "spullen?" "ja zodat ik die in jou kast kan leggen als ik een keer bij jouw blijf slapen en niks bij me heb" "owh zo, ja is goed. ik wacht hier" en na dat gezegt te hebben rent ze weer terug haar kamer in. na een paar minuten loopt ze met een rugtas haar kamer weer uit en pakt mijn hand. we lopen in stilte naar mijn huis toe. zodra de deur opengaat komen Noah en Mason op ons af stormen. "Jack, de rogues" "ze komen met steeds meer, we moeten de bewaking opschroeven" "goed plan, met hoeveel waren ze voor het laatst en tot hoe ver zijn ze gekomen" vraag ik aandachtig. "zeker een stuk of 50, ze zijn een of 2 kilometer ons terrein opgekomen voor ze allemaal dood waren." ik knik "zet er 20 weerwolven als extra versterking bij en kom dan direct naar mijn kantoor" de jongens knikken en gaan meteen weer weg. Jess ga maar naar mijn kamer of 1 van de woonkamers, doe alsof je thuis bent. ik moet dit echt even regelen" ze knikt en dan loop ik naar mijn kantoor.
pov. Jessica
Jack draait zich om en loopt naar zijn kantoor. ik loop de trap op, richting zijn kamer en leg alles in de kast. de tas zet ik in een hoekje van de kamer en dan loop ik naar 1 van de zoveel woonkamers. ik start netflix op en ga 'Shadow Hunters' kijken. na een tijdje komt Anna de kamer binnen lopen. "hey, Jessica was het toch?" "jup thats me" ze komt naast me op de bank zitten. "wat kijk je?" "Shadow Hunters, wil je meekijken?" "yeah sure" na een heel seizoen zijn we maar een stukje gaan lopen. door het huis en buiten. ze geeft me een hele rondleiding en vertelt verhalen over zichzelf en wat er allemaal is gebeurd in het pack enzo. ik lette niet echt op, ik zat met m'n gedachten alleen maar bij Jack. het enige wat ik van alles wat ze vertelde meekreeg was dat ze het op 1 na grootste pack van Europa waren en dat ze ooit een keer opnieuw wilde beginnen in Amerika, dan deden ze ruilen met een pack dat daar zat en naar Europa wilde ofzo. na een uurtje of 2 heeft ze me het hele huis laten zien, het had 4 verdiepingen met op elke verdieping wel 40 kamers. damn dan wil je wel echt met je geld showen. we gaan buiten zitten op een bankje bij het water. "Anna?" "ja?" "hoe heb je Noah ontmoet?" ze slikt voordat ze overduidelijk met moeite begint met praten "hun roedel viel de mijne aan, ik zag hoe ze mijn ouders vermoorde, hoe in stukken werden gescheurd, hoe onze Luna en Alfa vermoord werden, mijn hele roedel is uitgemoord door die van Jack. en toen zag ik hem, toen zag ik Noah die op me af kwam rennen, ik draaide me net om en hij stond abrupt stil. mijn wolf werd gek, ze bleef maar 'mate' schreeuwen. hij kwam op me af lopen en zette me vast tegen een muur, hij gromde en begon me hevig te zoenen toen kwam Jack die zich verontschuldigde en me meenam naar hun roedel. sinds dat moment ken ik Noah, sinds dat moment is mijn eigen roedel verdwenen en zijn mijn ouders vermoord." er liepen tranen over haar wangen. ik trok haar tege me aan en fluisterde lieve dingen zodat ze rustig zou worden. "ik kan ze gewoon niet vergeven voor wat ze gedaan hebben, ja het is mijn mate en ja dit is nu mijn familie, mijn roedel, maar het beeld zit altijd vast in mijn hoofd" "ik begrijp je, ik ben er altijd als je een knuffel nodig hebt of iemand om mee te praten. ik kan begrijpen dat je het hier niet met Noah over wilt hebben namelijk" ze knikte en gaf me nog een dikke knuffel. "ik denk dat ik ga slapen, het is misschien iets beter dan dit" nu knikte ik, ik wist precies waar ze het over had. het is vreselijk om je zo te voelen. ze liep naar binnen en ik bleef nog even een tijdje naar het water staren. en toen hoorde ik een stem. 'Hey' ik keek verbaasd om me heen. 'Ja hier ben ik, hallo' word ik gek? 'nee je word niet gek, mijn naam is silver. ik ben je wolf' mijn wat?! ik ben een mens, hoe kan ik een wolf hebben. 'nawh schat, niet zo gestresst. je bent geen mens, je bent een wolf. ik ben een deel van jou, jij bent mijn mensen kant en ik jouw wolf kant.' ze legde het me heel rustig uit en ik ontspande een beetje. 'Die Black is wel een knappert hoor, owh wacht jij kent hem als Jack sorry. maar damn oelala' ik grinnik om hoe ze het zegt, ze is helemaal in de wolken. kan ik begrijpen als Jack of hoe zij hem noemt, Black, onze mate is. dus Silver, hoe zien we eruit? 'owh Jess, je wilt niet weten hoe mooi we zijn. we zijn helemaal wit met een zwart pootje en een zilvere glans. we hebben donker blauwe ogen, zoals de nacht, met kleine zilvere spikkels als de sterren' ze heeft gelijk, dat klinkt zeker heel erg mooi ja. 'dat zei ik toch? maar jess ik ben moe dus ik sluit de link af.' is goed silver, ik ga straks ook slapen. Nadat ik dat gezegt heb sluit ze de link af en ben ik weer alleen. Ik kijk naar het water, het stroomt zo rustig, zo vredig. ik was helemaal in gedachte verzonken en hoor opeens een kuchje. Jack is naast me komen zitten en kijkt me aan. "hey Jes, gaat het een beetje?" "Hey, uhm ja denk het wel, waarom?" "Je staarde een beetje en was verweg merkte ik, is er iets gebeurd?" vroeg hij bezorgt. "Niet echt, Anna heeft me het huis laten zien, maar ze was helemaal overstuur doordat ik haar vroeg hoe de Noah heeft leren kennen, nadat ze het had uitgelegd is ze gaan slapen en heb ik Silver ontmoet die nu ook weg is" "Silver?" "Uhm ja Silver" "Sie is Silver?" gromt Jack jaloers. ik grinnikt en hij kijkt me niet begrijpend maar nogsteeds jaloers aan. "Doe rustig Jack, Black kent haar wel" "uhm oke, ik vraag het hem wel even" nadat hij dat gezegt heeft staan zijn ogen gelijk wazig. na een minuutje of 2 worden ze weer normaal en kijkt hij me met grote ogen aan. "Je hebt je wolf ontmoet? Jess dit is geweldig, dat betekent dat je gaat veranderen" ik kijk hem lachend aan en knik enthousiast. "maar ik ben wel heel erg moe, dus zullen we gaan slapen?" hij knikt en we staan op, ik had me al omgedraaid toen ik opeens werd vast gegrepen en over de schouder Jack z'n schouder werd gegooid. "zet me neer?" gilde ik lachend. hij lachde ook maar zette me niet neer, hij liep het huis in naar zijn kamer en gooide me op bed. "ik ben zo blij dat we binnekort samen kunnen rennen" ik keek hem aan en knikte blij. hij begon me te zoenen en uit te kleden. ik klede hem ook uit en toen zaten we beiden in alleen ons ondergoed nog. ik rilde van de kou, Jack merken het en trok me onder de dekens. ik lag tegen hem aan, met mijn hoofd op zijn borst. hij fluisterde lieve dingen en ik viel langzaam in een diepe slaap.