"Who sometimes don't wanna live but to scared to die."
CHAPTER 2
Meet
I was running fast into my car and get inside... Oh! I forgot I'd have crucial to do. Nawala sa isip ko dahil sa lintik na lalaking Yan. Wait- did I just said lintik in the matter of fact that I praise him. Ohh, whatever.
After an hour. nakarating narin ako. At Agad agad akong pumasok sa aming mansion at dumeretso sa backyard. I badly need to face him Right now..
Habang papalapit ako may nakita akong isang pigurang lalaki na nakatayo. My heart was beating so fast and I can't explain what I'm feeling right now. This moment is the word can give the tranquil blossom on the tortured stem. And I cannot hold thee close enough.
Finally, after a year...
Tila naramdaman niya na may tao sa likod niya. And he turned around to look who is that, which is me.
"Marsel Anak. Ikaw na bayan?" Tila napapaos niyang Sabi. Nangningning parin ako at dahan dahan akong lumapit. He suddenly hug me tight. And my tears started to fall and I can't get in.
agad kung pinahid ang luhang tumatakas sa aking mga mata. C'mon, huwag kang iiyak sa harap niya, Remember siya ang may kasalan, at diko alam kung kailan ko pa siya mapapatawad.
"Let set muna iha, para maka pag usap tayo ng maayos." Umupo ako at saka ko siya hinarap.
"So, how are you?" Panimula niya.
geez... may gana pa siyang itanong yan pagkatapos ng ginawa niya.
"Fine."
"I see." Tipid niyang tugon.
I don't know. How to start conversation with him. it's been a year since last time we saw each other. My mother died because along time ago. At simula nung nawala siya, Umalis narin ako dito sa aming mansion I was living independently in Cebu City. Nung una sa davao ako tumira and there I met lucy my best friend. but, suddenly something come up kaya I decided to Moved in cebu dahil may condo Naman ako dun my mother birthday gift to me. Di korin Kasi kayang manatili dito sa mansion sa bawat sulok ng mansion naalala kolang Ang aking ina.
"So, kailan mo balak bumalik dito."
"I don't know. At Kaka transfer kolang sa bago Kung school. maybe after I graduate."
"Yeah, It's been a year simula nung nawala Ang iyong ina, nakakalungkot isipin na Wala na siya. Hanggan ngayun di ko siya magawang Alisin sa isip at puso ko dahil Mahal na Mahal ko ang iyong ina." May bahid na lungkot ng pagkakasabi niya.
I admit, I was being selfish and iresponsible daughter. Inaamin ko may pagkukulang ako na di natugunan. diko manlang naisip Ang nararamdaman ng aking ama. Pero inaamin ko hanggan ngayun diko parin kayang patawarin siya ang laki ng pagkukulang niya sa amin, sa akin.
It's been a year that I didn't visit him, cause I don't have enough to face him again, I felt so guilty. At dahil pag nakikita ko ang babay na ito, tila bumabalik parin sa akin Ang mga alala Na tila ba kahapon Lang nangyari.
"Excuse me Sir, may bisita po kayo." Manang merna interrupt us.
I glimpse at Manang merna and I can see that she bit old. sabagay ilang taon na ng huli kaming nagkita. My memory with her flash in my mind back then when I was a child. We'd always playing when my parents was gone in our house because of some bussiness, manang merna was my nanny magkasundo kami sa lahat ng bagay para ko narin siyang pangalawang ina I used ko call her Mama Mena. but, when my mommy gone lumayo ang loob ko sakanya umalis ako nang di lang man nagpapaalam ng maayos sakanya.
kaya ngayun diko alam kung anong mararamdaman ko. Maybe pag maaayos na ang lahat saka kolang siya haharapin bukas na bukas din aalis ako.
"Okey." My father stoop up and-
"Dito ka muna magpalipas ng Gabi. Maayos narin Ang kwarto mo sa taas pinalinis Kona Kay manang merna Don't worry there's no change to your room it's still the same the day you left" And then he walk away.
At agad akong dumeretso sa itaas at tumuloy sa aking silid. Pagbukas ko ng pinto.
Yah, dad right it's still the same.
I went to the bathroom para maka maligo before I go to sleep. cause I feel so sticky.
Maaga akong nagising, at Dumeretso nako sa bathroom. as usual morning ritual. Hindi narin ako nakasabay mag agahan Kay dad kahit na ilang oras Ang biyahe sa cebu Kaya mabuti nalang na bumalik na ako.
Pagkarating ko sa cebu. dumaan muna ako sa restaurant, gutom na Kasi ako past 12 na Kasi ako nakarating. naabutan pa ako ng traffic Kaya medyo natagalan ako.
Pagkapasok ko. Thanks God, iilan Lang Ang tao, cause I hated when there's a lot of people.
"Good afternoon ma'am, what's your order?"
"Caprese salad with pesto sauce, focaccia bread and iced tea." I said while looking at the menu.
"Okey." Then pumunta ako sa dulo para dun umupo...
Habang hinihintay ko Ang aking order tumingin tingin ako sa paligid. then someone caught my attention a very familiar man na nakaupo sa may unahan kaharap ng exit door. Magkaharap Lang Kasi kami. Wearing a Black v-neck shirt, pair with black shorts. together with sunglasses on he's eyes.
Tila naramdaman niya na may nakatingin sa kanya Kaya. he rid he's sunglasses and he's eyes landed at me..
Damn! So, it's him What a small world?