Note: Sorry for the typo, and grammar.
"Mommy please tama" sigaw ko habang hila hila ako ng aking ina.
"Anong tama na diba sabi ko sa'yo huwag kang lalabas ng bahay ang kulit kulit mo, ngayon magdusa ka" sigaw niya na halos rinig sa buong kabahayan.
"Mommy please gusto ko lang naman maglaro sa labas bakit ba ayaw niyo akong payagan diyan lang naman ako sa garden" sabi ko sa kanya.
"Mahirap bang intindihin na bawal kang lumabas you're so stupid hindi nakakaintindi" sigaw ulit niya sa akin sabay hampas ng sinturon sa aking mga paa.
Manhid na talaga ako para walang maramdaman na sakit sa pagdapo ng sinturon sa aking mga paa. Pagod na ako sa pamilyang ito hanggang kailan pa matatapos pananakit nila sa akin gusto ko nang mamatay. I'm only just eight years old pero manhid na wala ng nararamdaman na sakit sa buong katawan dahil sa pambubugbog nila sa akin. I allready experience a violence when I was three years old they always hurt me using a wooded stick sa tuwing lumalabas ako ng bahay o nag babalak na mag laro sa labas. No one can help me even are maids are scared to help me pag tinulungan nila ako mawawalan sila ng trabaho dad fired every maid that wants to help me everytime my mom hurt me.
I endup crying every night thinking whats wrong with me ano bang kulang para saktan nila ako ng ganito. Paulit ulit walang araw na hindi ako sinasaktan nila kulang nalang patayin ako pero di parin nila ginagawa. Everytime Dad's get home lalo na pag natatalo sa sugal walang ginawa kundi ang mag waldas ng pera sa sugalan ganon din si mommy, lahat ng kanilang galit sa akin binubuntong, ginagawang punching bag o di kaya nilalatigo.
"Mom please" pag mamakaawa ko habang umiiyak at nakaluhod sa harap ni mommy.
"Hoy anong tinitingin tingin mo diyan bumalik ka sa trabaho mo" sigaw ni mommy kay manang Cora.
Si manang Cora nalang ang katulong namin lahat nag si alisan na dahil sa ugali ni Mommy at Daddy. Siya lang yung palaging nagaalaga sa akin na ni minsan hindi ko naranasan sa sariling mga magulang ko.
"Pasinsya na po ma'am" sabi niya sabay tingin sa akin na may naaawang mukha.
Pinaka ayaw ko sa lahat kinakawawa ako, ayaw ko lang na sa tuwing nakikita ko silang naaawa sa akin damay na sila sa galit ng mga magulang ko.
"Anong bang ingay yan ang aga aga ang ingay ingay" sigaw ni daddy mula sa taas.
"Hal! Wag ka ngang sumigaw at saka isapa pinaparusahan ko lang naman itong walang kwentang anak natin"
"Bakit? Ano bang ginawa naman nang pisting iyan"
Ganyan nila ako ituring na para bang hindi nila ako tunay na anak walang kwenta, pisti, salot sa lipunan lahat ng masasakit na salita na binibigay nila saakin tinatanggap ko kahit na ang sakit sakit sa kalooban.
"Ito" sabay duro ni mommy sa akin
"May balak atang tumakas sa pamamahay na ito" sabi pa niya.
"Ano? Balak mong tumakas" sigaw ni Daddy sa akin habang papalapit.
Matagal na akong may balak na tumakas dito sa pamamahay na ito pero hindi ko magawa palagi nila akong naabutan sa tuwing tatakas and I'm just only a eight years old girl.
"Huwag mong balak tumakas kasi hindi ka naman talaga makakatakas sa amin" sigaw ulit niya.
"Hindi ko naman po Daddy balak tumakas I just want to play outside with other kids" sabi ko habang umiiyak.
"Laro o gusto mo lang talaga tumakas" sigaw ni mommy sa akin.
"No mom I swear"
"Ikulong mo yan sa kwarto niya at i-lock mo para hindi makalabas" sigaw ni Daddy
Agad naman akong kinaladkad ni mommy papunta sa taas ng bahay kung nasaan yung kwarto ko.
"Get inside and don't destroy the door or else I'm the one destroyed you" sigaw niya sa akin at tinulak ng malakas papasok sa kwarto.
"Mom please don't do this to me" sigaw ko ng malakas habang hampas hampas ang pinto.
"Shut up" sigaw ni mommy pabalik
Everyday routine bat ba di na ako nasanay sa ganito araw araw nalang. I wipe my tears and face the mirror. My face is just like a paper ang daming pilat na para bang drinowing lang. They hate my face kaya kung ano ano nalang ginagawa nila sa mukha ko pinapaso ng sigarilyo, ginigilitan gamit ang kutsilyo o di kaya kinakamot.
Manang Cora heal my wounds in any part of my body and I'm just thankful na kahit anong galit sa akin ni Daddy di parin niya akong magawang gahasain.
I always asking theme bakit di nalang nila ako palayasin kung ganito lang din naman pala yung gagawin nila sa akin. Ano bang kulang sa akin. In the age og three I use to follow what they want for me lahat ng utos o gusto nila sinusunod ko but they always endup hurting me like I'm a punching bag.
I just want to have a happy family pero pinagkait nila sa akin ni kaibigan ayaw nila akong bigyan papasukin sa pribado o publikong paaralan ayaw nilang akong papasukin masayang buhay pa kaya hell no.
They buy me gadgets like computer, cellphone and many more so I decided my self to learn or study using a computer when I was Five years old I allready know how to speak many language nagpapaka busy ako mag aral para lang makatakas sa mananakit nila sa akin pero di ko magawa kunting pagkakamali bugbog agad para bang nasa impyerno na ako kahit buhay pa naman ako.
"Manang" rinig kong sigaw ni mommy mula sa labas
"Yess maam"
"Wag mong papalabasin yung bata aalis kami ngayon at gagabihin kami sa pag uwi"
"Sige po maam"
"Pano aalis na kami"
Gagabihin na naman sa paguwi mukhang magpapakalolong na naman sa sugalan yung dalawa mabuti na ang ganon para dina madagdagan pa mga sugat ko sa katawan.
Napahinto ako sa pagbabasa ng ibat ibang article ng bigla kung marinig ang ingay ng kadina sa may pintuan di ko namalayan na gabi na pala.
Agad kong pinatay ang computer ng biglang bumukas ang pinto at iniluwa si Mommy na galit na galit ang mukha mukhang mapapasabak na naman ako sa bugbogan.
"Walang kwenta kang bata ka ng dahil sa'yo natalo kami sa sugal walang hiya walang utang na loob" sigaw niya habang hinahampas ang katawan ko ng sinturon.
"Mommy please tama na" pag mamakaawa ko.
"Anong tama na ng dahil sa'yo natalo kami."
"Mommy diko na po kasalanan kung bat kayo natalo sa sugal kayo naman po ang naglalaro hindi ako"
"Abat sumasagot kanang putanginang bata ka" sigaw ni daddy sabay sikmura sa akin.
"Daddy mommy please tama na" pagmamakaawa ko sa kanila
"Halikana Hon! Bukas nalang natin yan bugbogin masyado na tayong napagod sa laro natin kanina." Pagyaya ni mommy kay daddy.
Lumabas na sila sa silid habang ako naiwang umiiyak.
Minutes pass I'm still crying, I fell asleep with tears of my eyes.