Chapter 8 - Chapter 7

Kalalabas ko lang ng Universidad just to arive in the hospital pero bago pa man ako makarating sa hospital I stop the my car near in the bake shop just to buy a red velvet chocolate cake for Dra. Alvarez and a boquet of stargazer Dra's favorite flower. Dra. Alvarez for sure like this flower.

Kararating ko lang sa hospital bago paman ako pumasok sa entrada ng hospital I saw a familliar car but I don't care anyway. Kaya naman nagmadali na ako maglakad papunta sa office ni Dra. Alvarez na nasa seventh floor.

Habang naghihintay na bumukas yung elevator inabala ko muna sarili ko sa pag cecelphone nang may biglang nagsalita sa tabi ko.

"Hi" Damn that husky voice

Napatingin naman agad ako sa gawi niya. He look so handsome with his sweatshirt. Damn Kelsey ano bang iniisip mo.

"Hey" balik na bati ko sa kanya.

"What are you doing here?" Tanong niya.

"Ahhmm visiting a special friend"

"You bat ka nandito" balik na tanong ko.

"Visiting my mom" sagot naman niya

"May sakit ba mama mo" I ask inocently.

"No she's a doctor"

Sabi niya ng nakangisi napangiwi naman ako he look so more handsome pag nakangiti damn this man make my heart beat so fast.

"Oh! I'm sorry"

"It's okay" he said while smiling,

Ngumiti lang naman ako sa kanya ng malapad. At sabay na lumabas ng elevator habang naglalakad maraming mga kakilala ko ang bumabati sakin.

"Goodmorning Ma'am Chavez"

"Hi Ma'am Chavez"

Bati nila sakin na tanging ngiti lang yung sagot ko sa bawat bati nila.

"Pano ba Hunter dito lang muna ako may dadaanan pa ako."

"Okay" tanging sagot niya.

Agad naman ako pumasok sa office ni Kuya Luther Agustin Kuya Travis best friend.

"Nurse Brenna where's Doc?" Tanong ko sa kanyang assistant nurse na may ginagawa

"Oh! Maam Chavez kayo pala nako maam wala dito si Doc. may binili sa labas pasinsiya napo kayo"

"No it's okay sabihin mo nalang na napadaan lang ako."

"Sige po maam"

Agad naman ako nagpunta sa office ni Dra. Alvarez. I knok the door twice.

"Come in" Dra. said I automaticaly open the door.

"Hi Doc." Masayang bati ko sa kanya.

"Oh! Hi hija come in and please dont call me Doc. call me tita instead"

"Sure Doc. este tita."

"Sit down and I want you to introduce my son" sabi niya sabay turo sa likod ko.

Nanlaki naman ang mga mata ko sa aking nakita.

"What the Hunter" I said while I'm in shock

"Magkakilala kayo?" Tanong ni Tita.

"Yes mom" sagot ni Hunter

"I see" nakangiting sabi ni Tita.

I can't believe anak ni Dra. Alvarez si Hunter what a coincidence.

"So I guess you have a problem hija hindi ka dadalaw sakin ng walang dahilan right?"

"Yes tita"

"Bumalik na naman ba sa dati"

"Yess tita an____" diko na natapos sasabihin ko ng biglang putulin ni Tita.

"Ahhm son can buy this to me!" Sabi ni Tita sabay abot ng isang papel.

"Sure mom" pagkasabi ni Hunter agad naman siya umalis.

"Let's direct to the point hija"

"I had a dream last night tita, about my childhood memory"

"Which childhood memory hija?"

"Memory before I meet the family Chavez"

"Ohh! That's bad"

"Yeah it's bad tita."

"So anong napanaginipan mo last night care to share hija?"

"Sinasaktan at binubugbog nila ako sa panaginip tita" I said while playing the petal of rose.

"I need to talk Travis about this excuse hija"

"Sige tita" pagkasabi ko agad naman pumunta sa kabilang silid si Tiata.

Seconds pass turn into minutes bumalik naman si Tita.

"Hija siguro oras na para sabihin sayo ang totoo"

"About what tita?" I asked her, sa sinabi ni tita mas lalo lang tuloy akong kinabahan ng sobra.

"Then years ago, nag karoon ka ng coma you're in one week comma 'cause of car accident you lost your child memory but it's only a temporary lost memory halos lahat ng nangyari sayo ten years ago ay nawala but luckily time pass unti unti na bumabalik yung mga ala ala mo ten years ago hi di namatay sa sakit sina Mrs. and Mr. Chavez they killed by car accident"

"All of my life was a lie bakit hindi niyo agad sakin sinabi ang lahat?" I asked emotionless

"Travis decide na wag sabihin sayo ang lahat he want you to be in good condition kaya siya nagsinungaling sayo we dont want you to force to remember everything kasi mahihirapan ka"

"But I have right to know everything bakit hindi niyo ginawa"

"Listen hija pag sinabi namin sayo ang lahat nung nagising ka sa comma lalo lang lalala ang sitwasyon mo na pwedeng mauwi sa pagkamatay we used to lie you because we want you to be better"

"I'm so sorry Tita I did'nt know"

"Its okay na iintindihan kita, as of now dont force yourself to remember your lost memory okay"

"I'll try tita"

"Last, call me if you remember one of your lost memory"

"Sige tita"

"I need to go hija may pasyente pa kong kailangan puntahan, and dont forget what I said dont force yourself okay" tanging tango lamang ang naisagot ko sa kanya.

I'm about to open the door when open it.

"You go now?" Hunter asked me

"Yeah" matamlay kong sagot

"You okay"

"Yes"

"I think your not"

"If you say so"

Pagkasabi ko umalis na agad ako halos lakad takbo lang yung ginawa ko I want to have to find a peace of mine kaya naman mabilis akong naglakad papunta sa kotse ko.

Ilang minuto na akong nagdri-drive without knowing kung saan ako pupunta like what the fuck. Ayuko munang umuwi I want to be alone. Sa ilang minutong pagdri-drive ko natagpuan ko nalang sarili ko sa isang park kung saan wala ng mga tao dahil narin sa makulimlim ang panahon. I sit one of the swing I swing my self and feel the fresh air, sa sobrang blanko ng utak ko diko namalayan na tumutulo na pala yung ulan palakas ng palakas but I dont care kung mabasa man ako.

Dinadama ko bawat patak ng ulan habang nakatingala at nakapikit sa madilim na kalangitan. Maya maya pa diko na maramdaman yung mga patak ng ulan iminulat ko mga mata ko ng makita ko yung maamong mukha ni Hunter parang huminto yung boung paligid at pag patak ng ulan ng magtama ang mga mata namin.

"You already found your peace of mind"