It's just a boring day with Felix. We're here in the living room watching a movie ako lang pala yung nanonood Felix is just busy texting Hazel inuuto na naman nito si Hazel.
"You know what Felix kung hindi ka sure sa nararamdaman mo para kay Hazel stop flirting her or stop ka na sa pagpapaasa sa kanya"
"I'm just confused my feelings to her ang hirap maging gentlemen sa isang taong napaka sungit"
"What a shameless reason"
"Sige ikaw kaya dito sa sitwasyon ko ng maramdaman mo rin kung ano nararamdaman ko ngayon"
"I don't I'm happy with Hunter now"
"I already see in your eyes you look geunine happy with him"
"Minsan lang ako makaramdam ng ganitong kasiyahan kaya sinusulit ko. Hindi naman kasi lahat ng tao mag s-stay sayo for a lifetime.
I'm not sure if Hunter stays with me forever"
"Hindi ka dapat makampante even the sweetest food chocolate has an expiration date"
"You're right"
"If the day come na iiwan niya ako siguro I must be prefer myself para ipunin at pahalagahan bawat alaala namin"
"I think Colin is not like what you think malay mo siya na talaga nakatadhana para sayo"
Napaisip naman ako sa kanyang sinabi but hindi talaga mawala wala sa isipan ko na balang araw dadating ang oras namakakahanap rin si Hunter ng mas better kesa sakin. Di natin masasabi kung sino talaga para satin kusa nala dadating yung tao in a right place and a right time kung masasaktan tayo sa taong una nating minahal God has a better plan for you.
"Felix can I ask you?"
"Sure what is it?"
"If God give you a second chance to live anong gagawin mo pag nabuhay ka ulit for the second time?" I asked him
"For me if God give me a second chance to live I will find Hazel as soon as possible just to make him fall for me hard like a hard liquor."
"Nice" I smilly said
"You ano yung sayo?"
"For me" napaisip muna ako ng ilang minuto bago magpatuloy sa pagsasalita.
"Simple if God give me a second chance to live, is babagohin ko yung tadhana ko kasi diba nga tayo yung gumagawa ng sarili nating tadhana, gagawin kong masaya yung buhay ko pero kahit anong gawin mo kaakibat na ng kasiyahan ang kalungkutan you have no choice but to accept a sad reality."
"Eh yung biggest wish mo care to share naman diyan"
"My biggest wish is to remember everything in my past"
"You?"
"To become a best version of me"
"You will be"
"I will" sabi niya sabay ngiti sakin.
"I should go na may pupuntahan pa ako" pagpapatuloy niya.
"Go may lakad rin naman ako"
"Di mo kasama si Colin?" Tanong niya
Hindi sa lahat ng oras kasama ko siya we have our own life.
"No, he's busy with her mom sa hospital"
"Saan naman lakad mo?"
"Diyan lang sa tabi tabi o di kaya sa restaurant bibisita lang"
"Okay I should go na bye" paalam niya tumango nalang ako.
I should go na siguro para bisitahin yung restaurant ko I miss my bhsiness.
Before I open the door of my car I texted Hunter just to inform him na may pupuntahan ako mahirap na baka magpanic na naman.
"Hi baby just want you to inform na may lakad ako, pupunta muna ako sa restaurant ni Kuya" -Heaven
Everyone knows na kay Kuya restaurant yun pero ang totoo di yun sa kanya sakin yun.
I droove my car to the restaurant and park it on the side.
Bago paman ako pumasok nakita ko na si Micheal na nagse-serve ng food sa mga costumer. Kaya naman dali dali na akong pumasok sa loob.
Halos lahat ng mga kumakain napatingin sakin ng bigla nalang ako pumasok at hinila si Micheal.
"What the fuck Micheal bat ka nagtratrabaho dito?" Bungad ko sa kanya ng ikinabigla naman niya.
"Let's talk Micheal"
"Key please mamaya na may trabaho pa ako"
"Wala akong pake kung may trabaho kapa mag uusap tayo sa ayaw at sa gusto mo" I said with my autority.
"Pero key"
"No buts Micheal"
"Marry" I call one of my staff agad naman lumapit si Marry
"Oyy Ms. Kelsey kayo pala anong ginagawa niyo rito?"
"Just visiting, can I barrow Micheal for a minute may pag uusapan lang kami."
"Sure Ms. Kelsey"
Agad naman umupo sa malapit na table para hintayin si Micheal na lumabas sa kusina.
Micheal is a gay at alam na naming lahat simula palang ning una pero di namin siya binigyan ng rason para lumayo yung loob niya sa amin instead tinanggap namin siya ng buong buo simula nung umamin siya samin na bakla siya. I thought his family too pero nagkamali ako.
"Tell me everything Micheal" I said without emotion.
"Key pinalayas nila ako sa bahay simula nung umamin ako na bakla ako, sabi nila lumayas naraw ako sa bahay kasi wala silang anak na bakla"
"Bullshit" sigaw ko
"Key I'm so sorry diko sinabi sa inyo ayoko ng dumagdag pa sa problema niyo kaya diko muna sinabi sa inyo"
"What a shit reason Micheal kailan ka lumayas sa bahay niyo?"
"Nung isang buwan pa lamang"
"What the tapos ngayon saan ka tumutuloy?"
"Nag-installment ako ng condo good for one year yung pagbayad kaya nga ako nagtratrabaho ngayon"
"I understand you pero sana sinabi mo samin o di kaya sakin."
"I'm really sorry Key: mangiyakngiyak niyang sabi.
"No its okay ako ng bahala sa condo mo at sa tuition fee mo sa school" nabigla siya sa sinabi ko.
"Key wag na kaya ko naman"
"No I insist" para saan pa kung mayaman naman ako gusto ko lang tulungan siya diko naman madadala yung yaman ko pag namatay na ako.
"But Key"
"No buts Micheal ako ng bahala sa gastos mo sa school ang kailangan mo nalang mag aral ng mabuti at mag trabaho para sa sarilimo now back to your work."
"Thank you Key sa tulong mo utang naloob ko sa iyo ang lahat."
Tanging ngiti na lamang ang iginawad ko sa kanya. Micheal is a good person pero bakit kailangan niyang pagdaanan ang lahat ng ito gusto lang naman niya mabubay bilang totoong siya pero pinagkait sa kanya.
Pero sa hirap ng pinagdadaanan niya nananatiling matatag parin siya para sa sarili niya.