Megan's POV
Unang araw ko palang sa bahay ng mga Bustamante, minamalas na ako.
Una, ginising ako ng malakas na tunog ng alarm clock sa aking panaginip. Ang resulta, nahulog ako sa kama.
Sumugod sila tita Liza sa kwarto ko kasama si Jake. At dahil nga nandoon si Jake, nasabihan ako ng 'tanga' ng batang palibhasa kasing ugali ng kuya niya.
Pero at least, hindi ganun si baby Trisha.
Trisha greeted me a good morning and asked if she can sleep with me whenever she felt scared.
Buti pa si Trisha, isang anghel na bumaba sa langit. Hindi tulad ng dalawang demonyo na grabe kung makapuna, akala mo perpekto.....
Well, inaamin kong para saken, perpekto si Lyndon. At ngayon, kumakain ako kasama ang lalakeng iyon. After kumain, ano pang gagawen? Natural na papasok sa eskwelahan-- at kasama pa ren ang lalaking ito.
"Don't you dare talk to me at school."
he said while glaring at me. Masungit. Mas mataray pa sa babae.
"At hindi rin nila pwedeng malaman na nakatira ka samen. Nakakahiya." HUH!?
"Edi wag! Atsaka mukha bang gagawin ko yon!?" gigil na sabi ko.
"Oo. Baka kase ibuka mo yang malaking bunganga mo. Tas ako pa mapapahiya nang dahil lang sayo," aba't-- kakaiba talaga ang tabas ng dila nito!
I planned to part my way with him but his senses is just too sharp that he can feel that I'm planning to go to an unknown route.
"Hoy babae! Alam kong 'di mo alam kung saan yung daan! Bahala ka pag naligaw ka." sigaw niya. Bumalik ako ulit sa kanya dahil sa takot na baka maligaw at mapagalitan ng aking guro sa ika-unang asignatura. Ayokong magdiwang yung mga epal sa classroom namin.
Lumipas ang oras at saka ko lang na-realize na malapit na matapos ang year namen.
Isa pa sa aking mga kamalasan ay iba ibang date ang nalalagay ko sa aking test paper at assignments na para bang walang calendar sa cellphone ko.
Tuwing katapusan ng year, nagsasagawa ang school namen ng test na kung saan kung sino ang pinakamataas, siya ang mamumuno sa buong batch sa susunod na taon. Ang mga may matataas na marka, ilalagay sa Top 50 list at yung Top 15 ang mamumuno sa buong batch.
At syempre, gusto kong makasali sa Top 50. Ang problema, Last year, napuno nang section A at B ang listahan at konti lang ang nasa section C na nasa listahan. At noong nakaraang taon, si Lyndon pa rin ang nangunguna sa listahan kaya siya ang namumuno sa aming lahat.
And as I know, even though I try, it's a miracle for me para makapasok sa top 50.
At dahil nga gusto kong mailista aang pangalan ko sa listahan na iyon, umuuwi ako agad para mag-review. Ang problema, walang pumapasok sa utak ko ni-isa.
"Nakauwi na ako," sigaw ko pagkapasok ko sa loob ng bahay. Mabilis akong na feel-at-home. Salamat sa mabuting pakikitungo ni tita Liza.
Plus, hindi naman ako direction blind. Kaya'y mabilis kong natandaan ang daan.
"Halika bilis! May ipapakita ako sayo." sabi ni tita Liza. Lumapit ako para makita iyon.
"Nakikita mo ba ito?" She invited and show me a photograph of two kindergartener, a little boy and a little girl. With their hands intertwined, showing their cute smile and it's such a sweet scenery.
It looks so pretty.
"Sa tingin mo, sino ito?" tanong ni tita Liza. Kilala ko ang anghel na may ganun kagandang ngiti.
"Ilang taon po so Jake nito?"
After that, she laughed! Why? Am I missing something?
"Bakit po?" tanong ko. "That's not Jake!" sabi niya na may kasamang hagikgik. Si Jake lang naman ang mukhang dating mabait sa pamilya nila. Atsaka pag tinignan mo talaga, si Jake talaga.
"That's kuya."
LOADING....
LOADING....
LOADING....
LOADING COMPLETE!
"Lyndon?? S-si Lyndon po!?" gulat na gulat na tanong ko. She just nods. Wait-- alam ko na! "Tita, pede po bang pahingi po ako ng kopya? ang cute po kasi eh."
Lyndon's POV
Straight from the mall to the pharmacy, I just came home. Lagi akong late umuwi dahil may meeting ang buong batch officers para sa School anniversary for this year at mas lalo akong na-late dahil bumili pa ako ng Daktarin.
Kung 'di lang ako matino ay pinangarap ko nang magkaroon ng super power para malaman kung sino ang taong iniisip ako kanina para makagat ko nang napakalakas ang dila ko.
"Lyndon!!!!" exclaimed the voice of a the last woman that I want to hear nor see. I want peace. I need to live in peace.
Ayoko sa mga taong makukulit at maiingay.
"Tutor mo ako." sabi niya.
"No way." i said then make my way to the living room.
"Eh!? Hindi ka man lang nagdalawang isip ah!
Bakit ayaw mo?" pangungulit ni Megan sa akin.
I turned my gaze at her, talking with my eyes because my tongue is aching every flip I make--
"Familliarize me," --but still ended up talking because of the what-the-hell-are-you-talking-about look that she gave me. "Kase hindi ako yung uri ng tao na naghahanap ng sakit ng ulo." sabi ko.
Tumaas ako sa kwarto ko at nagpalit ng pantulog at tumihaya para magpahinga. Nagulat ako ng maramdaman ko na para bang may gumagapang sa sahig. Maya maya pa ay lumubog ang gilid ng kama ko.
Ibig sabihin may tao.
Instincts kicking in, I immediately grab the head getting ready to push it for a bit when I noticed, it's the humanoid speakers.
"Bat ka nandito? Atsaka ano ba yang ginagawa mo??" tanong ko kay Megan na nakababa Ang sarili niyang buhok sa kanyang mukha at nakataas ang mga kamay.
"Nananakot. Baka pumayag ka." sagot niya.
Kahit kailan talaga-- I sighed thinking how childish she is.
"Kahit anong gawin mo, 'di ako papayag kaya pwede bang lumayas ka sa kwarto ko?? Trespassing na 'to." Sabi ko sabay slight na tulak sa kanya para mahulog siya sa sahig.
"ARAY KO! GRABE KA NAMAN! MASAKIT YUN HAH! " singhal niya. Napalakas yata.
"Buti nga sayo." sabi ko sabay pikit uli para matulog.
"You'll regret this." she sounds like she's threatening me. That won't make me fold.
"Why would I?" ani ko..
"Hayyst. Di ko talaga alam kung bakit ko nagustuhan yung lalakeng ito." sabi niya sabay labas ng kwarto ko. Asar talo.
WE go to school separately now. Nakakahiya kasi siyang kasama at baka may makakita sa amin na schoolmate namin. I just check my bag at our classroom when it's already break time.
Tumambad saken ang maliit na kulay pink na lunchbox with matching pink flowers.
"Steve." tawag ko kay Steve. He's my friend.
"Yes Bro?" he asked.
"Pwedeng pakitawag si Megan Trono?" I asked, preparing my aching tongue to tell h what section it is but he immediately chopped off my next words.
"Megan Trono? Yung magandang babae sa Section C? " he said unintentionally twinkling his eyes. What's up with that?
"Maganda? Maganda yon para sayo?" gulat na tanong ko.
"Oo naman! Ang dami kayang may gusto don pati mga seniors nagkakagusto na sa kanya. Well, konti lang dito sa Section A ang may-type sa kanya." he said while smiling.
"So marame? Including you?" I asked.
"Oh hella yes, proudly." he said with his eyes showing amusement, "Pero Ang panget ng taste niya. Ikaw gusto eh"
"Nevermind-- look at her figure! Plus with the face like that-- a goddess man! Wait." Steve took his phone out.
"Nakuha ko to sa group chat ng boys dito sa buong school. Sa group chat na 'yon namin napaguusapan yung tungkol sa mga babae sa bawat batch."
Then my pinakita siyang stolen pictures. It is Megan's stolen pictures.
"See that perfect figure? At mala anghel na mukha. Kahit na pictures lang toh, these pictures is enough to turn on those guys in diferrent batches."
It's not just one stolen picture but there are a lot. This is crime right?
"Di ka kase nago-open ng account mo eh. Di mo tuloy alam kung anong nangyayari sa group chat." I turned his phone off.
"Tawagin mo na si Ms.Trono." I said.
"Yes sir!" he said then hurriedly get out of the classroom.
Sinundan ko siya kasama na rin yung baunan niya.
"Bakit?" tanong ni Megan kay Steve.
Hindi nakatakas sa paningin ko ng pag-ngiti ni Steve. Babaw ng taste.
When she turned my way. I took it as a chance to ask her to bring her lunchbox with her.
Nagulat din siya mung nakita niya yung baunan ko sa bag niya. When she got out of the room, hinila ko siya para pumunta sa lugar kung saan walang makakakita sa amin.
"Palit tayo.Nagkamali ng lagay sa atin si mama." I said.
"Kaya pala.." huh?
"Anong kaya pala?" I asked.
"Kaya pala ang laki at ang bigat ng bag ko." She said.
"Akin na nga," sabi niya sabay nagpalit kame.
"Sus. Wala man lang 'thank you' o kaya smile,psh. " she said, pouting at me.
"At bakit ko naman gagawin yon?" Naguguluhang tanong ko. It's not like I can't do it. It's just that she's not worth of it.
"Wala lang. I'm just wondering if bumabalik ba yung mga demonyo sa pagiging anghel," kinikilabutan na ako sa sinasabi niya.
Then she took out a picture with matching background music! "Saan mo nakuha Yan?"
"Kanino pa ba, eh 'di kay tita Liza." sagot niya.
"Ang bait mo tignan dito. Ang bait-bait." she said while emphasizing the word 'mabait'. Then shifted his eyes on me with a what-the-heck-just-happened face.
Si mama talaga oh. Pinilit ko na kunin iyon pero iniiwas niya!
"Turuan mo na kase ako!! Pag ayaw mo, ididikit ko to sa bulletin board!" She said then hide it in the pocket of her uniform.
"No way! Sakit ka lang sa ulo eh!"
"Then I'll keep this."
"Fine. I'll teach you. Just give me that thing." I said. It's not like natatakot ako na kumalat yun sa school.
Inilahad ko ang kamay ko sa kanya.
But instead of handing me the picture, she shook my hands with both of her hands.
Iwinaksi ko iyon kaagad dahil may naramdaman akong nakakainis na pakiramdam.
Mas lalo lang akong nairita nang tumawa siya.
"I didn't mean that. What I meant is 'Give me the picture!"
"Ano ka? Sinuwerte? Baka takbuhan mo lang ako. Don't worry. This will be safe--"
She teasingly took it in and out of her pocket like she's endorsing a new product.
"--and sound. I'll just give it to you after the exam results. Thank you!!" in the end, nagdagdag ako ng sakit ng ulo.
The number one frustrating end of my peaceful life.
Megan's POV:
Niyaya ko siya na sa kwarto ko nalang mag-aral. Baket? Para diretso tulog.
"Mali!" sigaw niya nanaman saken kasabay ng palo ng ruler sa ulo ko.
"Hanggang kailan ko ba sasabihin sayo na blah blah blah blah~" ano ba naman yan wala akong maiintindihan sa sinasabi niya.
"Nakuha mo?" tanong ni Lyndon sa aken.
"Na gwapo ka pag focused? Oo. Alam ko na yon matagal na."
Dahil doon ay napalo akong ruler sa ulo at dahil sa pagilag ko ay napayuko ako.
Natamaan pa rin ako. Ahuhuhu..
Dahan-dahan akong nag-angat ng tingin sa apo ng apo ng apo ng apo ng anak ng anak ni Satanas. May balak ata siyang lamugin ang ulo ko are kunin durugin ang kaluluwa ko pag patay na ako.
"Ano ulit?" tanong ko. Eh sa hindi ko maintindihan eh.
He face palmed, showing how frustrated he is, "Ang hirap mo talagang turuan noh??" inis na tanong niya sabay kamot sa ulo.
"Ang hirap kaya--" naputol ang sasabihin ko nang bigla siyang nagsalita.
"MAGREREKLAMO KA PA. Di mo yata alam na may bituin sa buwan eh." bulong niya.
Hala! Wow ang galing!
"Talaga!? May butuin sa buwan!?" excited na tanong ko.
"Tanga! natural wala. Kita mo, pati yun di mo alam kung totoo ba o hinde." Tumayo siya bigla.
"San ka pupunta?" tanong ko.
"Sa kwarto ko. Matutulog na ako. Sakit ka sa ulo. Anong oras na. Oras na para matulog." akma na sana niyang buksan ang pinto nang pinakita ko ang litratong magiging susi sa aking tagumpay.
"Fine. Continue." sabi niya at umupo uli sa harap ko. "Pakiramdam ko oras ko na." I heard him whispered to himself.
While working for my reviewer, I fetched the grape juice inside the fridge downstairs.
For me, grape juice is the best as a midnight drink. But after drinking grape juice, i felt sleepy. Umakyat ako sa kwarto ko.
Then i saw an angel sleeping in the desk.
Tinignan ko yung papers na hawak niya.
I worked hard answering those questions. Maya-maya pa, hindi ko na pinigilan ang antok at natulog nalang rin ako.